Associated Press

«Αν υποφέρετε, πρέπει να υποφέρετε για το συμφέρον της χώρας», έλεγε ο ηγέτης της Ινδίας Τζαουαχαρλάλ Νεχρού στους χωρικούς που ξεσπιτώνονταν για να κατασκευαστεί το φράγμα Χιρακούντ το 1948. Πανομοιότυπη ρητορική υιοθέτησε την Πέμπτη που πέρασε ο «πρόεδρος» του Πακιστάν, στρατηγός Περβέζ Μουσάραφ, κάπου 58 χρόνια αργότερα: το φράγμα που σχεδιάζεται να κατασκευαστεί στο Καλαμπάγκ, είπε, «είναι αναγκαίο για την ίδια την επιβίωση της χώρας... η αντίθεση στην κατασκευή του ισοδυναμεί με εθνική προδοσία».

Η Ινδή συγγραφέας Αρουντάτι Ρόι έγραφε σχετικά το κίνημα εναντίον των φραγμάτων που κατασκευάζονται στην κοιλάδα Ναρμάντα της Ινδίας ότι «αποτελεί ένα θέμα που καταλαμβάνει τη λαϊκή φαντασία... από μια μάχη για τη μοίρα μιας κοιλάδας ενός ποταμού άρχισε να εγείρει αμφιβολίες για ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα... Σε ποιον ανήκει αυτή η γη; Σε ποιον ανήκουν τα ποτάμια της; Τα δάση της; Τα ψάρια της; Αυτές είναι ερωτήσεις τεράστιας σημασίας. Το κράτος τις παίρνει πολύ σοβαρά. Απαντούν σε αυτές με μια φωνή όλοι οι θεσμοί -- ο στρατός, η αστυνομία, η γραφειοκρατία, τα δικαστήρια. Δεν απαντούν απλώς, αλλά απαντούν χωρίς αμφιβολία, με πικρούς, βάρβαρους τρόπους». Η παρουσίαση της διαμάχης ανάμεσα στους υποστηρικτές και τους πολέμιους της κατασκευής φραγμάτων σε «οπαδούς της προόδου» και «νεολουδίτες» είναι παρελκυστική, σημείωνε η Ρόι. Το ζήτημα αφορά την επιβίωση των απλών ανθρώπων, με αξιοπρέπεια, στη γη τους.

Εδώ και βδομάδες, χιλιάδες Πακιστανοί διαδηλώνουν ακριβώς γι' αυτό: «το φράγμα δεν παραβιάζει απλώς τα δικαιώματά μας. Το φράγμα απειλεί την ίδια μας την επιβίωση», είπε ένας παστούν ηγέτης που διαδήλωνε στην Τζεχανγκίρα την Πέμπτη. Για τι μιλούσε; Για τα χωριά που θα βουλιάξουν, τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις, τα σπίτια, την ιστορία κοινοτήτων που θα παραδοθούν στο νερό. Οι τεχνοκράτες της Παγκόσμιας Τράπεζας αδημονούν και κραδαίνουν προθεσμίες, συμβόλαια δανειοδότησης, αναπτυξιακά πλάνα. Η κυβέρνηση μιλά για «οφέλη» από την ηλεκτροπαραγωγή και την αύξηση των αρδευτικών υδάτων. Κυβερνητικοί αξιωματούχοι του στρατοκρατούμενου και αγρίως διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού του Πακιστάν ανυπομονούν να αυξήσουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό. Οι διαδηλωτές στις επαρχίες του Βορειοδυτικού Συνόρου και του Σινγκχ όμως συνεχίζουν να αντιτίθενται στο σχέδιο καταστροφής των ζωών τους.

Ο στρατός, η αστυνομία, ο κυβερνητικός μηχανισμός παραμένουν ανένδοτοι. «Θα προχωρήσω», δήλωνε προς εκδότες εφημερίδων την Πέμπτη ο Μουσάραφ, «το έργο θα ωφελήσει τη χώρα». Το δίχως άλλο. Οπως εξ άλλου «ωφέλησαν» τα έργα των κατασκευαστικών εταιριών του στρατού στο Κασμίρ. Εκεί όπου τα κτίρια που ανέγειραν κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα στο σεισμό 7,6 Ρίχτερ της 8ης Οκτωβρίου.