ΑΓΚΥΡΑ.- Η έκφραση γνώμης η οποία αντιτίθεται σε αυτή του τουρκικού κράτους εξακολουθεί να αποτελεί έγκλημα στην Τουρκία, παρά τον υποτιθέμενο «εκδημοκρατισμό» της, που αποτέλεσε έναν από τους παράγοντες - προϋποθέσεις που συνέβαλαν στην έναρξη της διαδικασίας ένταξης της χώρας στην ΕΕ. Αυτό επισημαίνουν άλλωστε και πολλές λαϊκές οργανώσεις στην Τουρκία. Πολύ περισσότερο που στη χώρα συνεχίζονται τα βασανιστήρια, οι διώξεις κατά της Αριστεράς και των αγωνιστών της και επίσης ο πόλεμος κατά των Κούρδων αυτονομιστών, που φαίνεται να κλιμακώνεται ιδιαίτερα στην Ανατολία.

Η σχέση Βρυξελλών και Αγκυρας διέρχεται «κρίση» με αφορμή τη δίωξη του συγγραφέα Ορχάν Παμούκ για τις δηλώσεις του με τις οποίες αναφέρθηκε στη σφαγή των Αρμενίων και στον κουρδικό πόλεμο. «Δικάζεται η Τουρκία», υπήρξε η απόφανση του Ευρωπαίου επιτρόπου, αρμόδιου για τη διεύρυνση, Ολι Ρεν, για τη δίκη του συγγραφέα, που θα επαναληφθεί το Φλεβάρη. Ο Παμούκ δεν είναι φυσικά ο μόνος Τούρκος συγγραφέας που διώκεται - και ούτε κατά διάνοια ο πιο ανατρεπτικός - έστω κι αν υπέρ του τοποθετούνται εκατοντάδες διανοούμενοι, περιλαμβανομένου του Γιασάρ Κεμάλ και άλλων. Ο Αμπντουλάχ Γκιουλ άφησε, υπό τις πιέσεις που δέχεται η Αγκυρα, ανοιχτό το ενδεχόμενο μελλοντικής αλλαγής του τουρκικού ποινικού κώδικα ώστε να υπάρξει «εναρμόνιση» με την ΕΕ. Φυσικά πρόκειται για ελιγμό τακτικής...

Η «κρίση» αυτή στις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας εξαντλείται και πάλι σε μια νομικίστικη συζήτηση, την ώρα που ο βαθύτερος χαρακτήρας του συστήματος δεν τίθεται σε συζήτηση. Η παραπέρα καπιταλιστική ανάπτυξη της Τουρκίας και το άνοιγμα νέων αγορών, είναι αυτό που ενώνει τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές με την τούρκικη άρχουσα τάξη ενάντια στο λαϊκό κίνημα.