Επί 10 σχεδόν μέρες, οι εργαζόμενοι της θάλασσας, ενάντια σε «Θεούς και Δαίμονες», κάνοντας στην πράξη κουρελόχαρτα τα χαρτιά της επιστράτευσης, στάθηκαν μερόνυχτα «επιστρατευμένοι» στους καταπέλτες, διεκδικώντας το δικαίωμά τους σε μια καλύτερη ζωή.

Επί 10 σχεδόν μέρες, τα λιμάνια του Πειραιά, της Πάτρας, της Κέρκυρας, της Ηγουμενίτσας, τα άλλα λιμάνια της χώρας ήταν χώροι «επιστράτευσης» και μιας αδιάλειπτης συνεχούς παρουσίας για τον οικοδόμο, τον εμποροϋπάλληλο, τον ξενοδοχοϋπάλληλο, τον ιδιωτικό υπάλληλο, τον εργαζόμενο στα Νοσοκομεία, στο Δημόσιο, στους δήμους, το συνταξιούχο, τον καλλιτέχνη, τη νέα και το νέο εργαζόμενο, το φοιτητή, τον ανάπηρο, με την ιδιαίτερα αισθητή και συγκινητική παρουσία τους, το μικροεπαγγελματία, το μικροαγρότη κλπ.

Το χαρτί της δικής τους επιστράτευσης έγραφε: «Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι και δικός μας αγώνας. Είμαστε στους καταπέλτες για να σπάει πάνω στη δική μας στέρεη αγωνιστική ενότητα ο αντιλαϊκός βάρβαρος "τσαμπουκάς" εφοπλιστών και κυβέρνησης».

Οι εφοπλιστές ζήτησαν το τσάκισμα της κινητοποίησης άμεσα, αποφασιστικά, με κάθε μέσο. Εδρασαν με το σύνολο των μηχανισμών τους, «νόμιμων», χαφιέδικων, κρυφών και φανερών.

Η ΝΔ τάχθηκε αναφανδόν και από την αρχή υπέρ των εφοπλιστών και καταφεύγοντας «φυσικά» στην επιστράτευση, τη βίαιη καταστολή. Το «κράτος είναι εδώ και λειτουργεί» είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, επιβεβαιώνοντας τον ταξικό χαρακτήρα τόσο του κράτους, όσο και της κυβέρνησης.

Το ΠΑΣΟΚ, βρίζοντας όποιον του θύμιζε τις 9 προηγούμενες δικές του «επιστρατεύσεις» (τελευταία, των ίδιων των ναυτεργατών το 2002), αντί να καταδικάσει την επιστράτευση, κατηγορούσε τον Καραμανλή μέσω του εκπροσώπου του (Αθανασάκη) για απουσία Καραμανλή, ότι «άλλοτε παριστάνει τον Πόντιο Πιλάτο και άλλοτε τον Ηρώδη». Και για να μη μας μένει αμφιβολία για τη στάση του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Βενιζέλος δηλώνει: «Δεν κηρύσσει ανυπακοή το ΠΑΣΟΚ. Αλλα κόμματα φλερτάρουν με την ιδέα αυτή, γιατί δεν έχουν την ευθύνη ενός κόμματος εξουσίας. Το ΠΑΣΟΚ δεν κάνει φτηνή αντιπολίτευση». Και η κ. Διαμαντοπούλου προσθέτει το κερασάκι στην τούρτα, μιλώντας για ακραίες συμπεριφορές των ναυτεργατών.

«Μεγαλοδημοσιογράφοι», γνωστές και μη εξαιρετέες γραφίδες, είτε γιατί και οι ίδιοι είναι επιχειρηματίες (π.χ. Κύρτσος, Ρίζος, Αλαφούζος κλπ.), είτε γιατί έχοντας συναίσθηση ότι το «παντεσπάνι» τους εξαρτάται από τα κέρδη των αφεντικών τους (π.χ. Μανδραβέλης, Λοβέρδος, Κακαουνάκης, Πρωτοσάλτε κλπ.), ξεσάλωσαν, λύσσαξαν στην κυριολεξία. Αποδείχτηκαν για άλλη μια φορά συνεπείς στην υπεράσπιση της τάξης που υπηρετούν, της αστικής τάξης. Των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών. Αποδείχτηκαν για άλλη μια φορά αντίπαλοι των ναυτεργατών, των εργαζομένων, έδειξαν την εχθρότητά τους.

Δεν μπορεί η χώρα να είναι έρμαιο του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, κραύγαζε ο ένας. Το ΚΚΕ είναι σε συνεννόηση με τη ΝΔ για να πάει η χώρα σε εκλογές, φώναζε ο άλλος. Μερικά αιτήματα είναι δίκαια, αλλά εφόσον υπήρξε απόφαση επιστράτευσης, η απόφαση πρέπει να εφαρμοστεί, ψέλλιζε ψυχοπονιάρικα κάποιος άλλος. Δεν υπάρχουν λεφτά, δεν αντέχει η οικονομία, φώναζε ο επόμενος.

Ο «κοινωνικός αυτοματισμός», στην πραγματικότητα η ταξική πόλωση, λειτούργησε και σ' αυτή την απεργία. Και λειτούργησε και προς τις δύο κατευθύνσεις.

Και όσοι πλουτίζουν από τον ιδρώτα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, αυτόματα στρατεύτηκαν, υπερασπιζόμενοι το «δίκιο» τους και το «δικαίωμά» τους να συνεχίσουν να απομυζούν αυτόν τον πλούτο.

Αναμφισβήτητα αυτή η απεργία και τα συμπεράσματά της έφεραν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, τις λαϊκές δυνάμεις, ένα βήμα μπροστά - πολύτιμο βήμα για τη συνέχεια που πρέπει να δοθεί.

ΥΣ: Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η στάση των δυνάμεων του ΣΥΝ και του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αλλά μ' αυτά τα ζητήματα το ταξικό κίνημα θα ασχοληθεί τις επόμενες μέρες.