Μια λέξη εξοβελισμένη. Μια λέξη εξόριστη στους σημερινούς καιρούς. Απόκληρη μιας εποχής που οτιδήποτε το ομαδικό και το συλλογικό υπονομεύεται προς χάριν της θεοποίησης του ατομικού και του ιδιωτικού, ήρθε να ταράξει τα ήρεμα νερά της κυρίαρχης ιδεολογίας:

«Συμπαράσταση»!

*

Η λέξη «συμπαράσταση» έσπασε τα φράγματα της κατευθυνόμενης πληροφόρησης. Υποχρέωσε τους ραδιοσταθμούς, τα κανάλια, τις εφημερίδες, να την ξαναθυμηθούν. Εξανάγκασε τους θεματοφύλακες της ιδιότυπης λογοκρισίας, που βασιλεύει στο δημόσιο λόγο, να παραιτηθούν. Επιβλήθηκε κόντρα στα κηρύγματα της υποταγής και του «δε βαριέσαι», επικράτησε και υπερσκέλισε τα στερεότυπα και τα κλισέ της άνευρης, παθητικής, προκατασκευασμένης γλώσσας του «οχαδερφισμού», που βασιλεύει στον κόσμο των ΜΜΕ.

*

Η λέξη «συμπαράσταση» έγινε συνώνυμη του αγώνα των ναυτεργατών. Ηρθε στο προσκήνιο μέσα από αυτόν τον αγώνα. Αναδύθηκε πάνω από τους καταπέλτες των πλοίων. Η αλληλεγγύη των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων της χώρας στους ναυτεργάτες εκδηλώθηκε σαν κύμα:

Πάνω από 55 Ομοσπονδίες, περισσότερα από 20 Εργατικά Κέντρα, πάνω από 200 Συνδικάτα εργαζομένων, περισσότερες από 100 επαγγελματικές ενώσεις και κοινωνικές οργανώσεις, εκατοντάδες Φοιτητικοί και Μαθητικοί Σύλλογοι, με στάσεις εργασίας, με ανακοινώσεις, με ψηφίσματα, με παρουσία στα λιμάνια στάθηκαν στο πλευρό των ναυτεργατών!

*

Ακόμα κι αν τίποτα άλλο δεν είχαν κερδίσει οι ναυτεργάτες με την απεργία τους, ακόμα κι αν τίποτα άλλο δεν είχαν καταφέρει, αυτό που πέτυχαν, αυτή η πρωτόγνωρη εκδήλωση συστράτευσης των εργαζομένων στο πλευρό τους - κόντρα σε όλα τα μέτωπα της προπαγάνδας του «κοινωνικού αυτοματισμού» - είναι από μόνο του ένα ανυπολόγιστο κέρδος, ένα μήνυμα μιας άλλης πολιτικής και ενός άλλου ήθους στις ανθρώπινες σχέσεις, μια τεράστια προσφορά στην εργατική τάξη, στο λαό, στον τόπο.