Αναφερόμενος στην πρόσφατη αντεργατική συμφωνία που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, τόνισε: «Υπέγραψαν συμφωνία για αυξήσεις 77 λεπτών του ευρώ, πάνω στο πολύ χαμηλό κατώτερο μεροκάματο των 26,41 ευρώ, σε συνθήκες που οργιάζει η ακρίβεια, η εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας κατατρώγει το εισόδημα των εργατικών οικογενειών. Ποιο είναι το βασικό επιχείρημα της ΓΣΕΕ; "Η αντοχή της οικονομίας". Για την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ η οικονομία αντέχει τα κέρδη της πλουτοκρατίας, αντέχει τα κίνητρα και τα προνόμια που δίνουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στους επιχειρηματίες, αντέχει τα δισ. των εξοπλισμών για τις ανάγκες των επιθετικών σχεδίων του ΝΑΤΟ και δεν αντέχει ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, που είναι σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα. Το επιχείρημα, δηλαδή, του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, είναι επιχείρημα των βιομηχάνων και των φορέων της αντιλαϊκής πολιτικής, γι' αυτό, άλλωστε, το χαιρέτισαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μαζί με τους επιχειρηματίες. Αυτή η πραγματικότητα πρέπει ν' απασχολήσει σοβαρά και ν' αποτελέσει τη βάση προβληματισμού για το σύνολο των εργαζομένων».

Στη συνέχεια, στάθηκε στην καταδίκη της επαίσχυντης συμφωνίας από το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ και στη σημασία της απεργίας που κήρυξαν οι ταξικές δυνάμεις στις 13 Απρίλη, για να υπογραμμίσει: «Για άλλη μια φορά φαίνεται καθαρά ότι συγκρούονται δύο γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η γραμμή του ΠΑΜΕ που στηρίζεται στην αντιπαράθεση με τη συνολική αντιλαϊκή πολιτική και των φορέων της, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, την ΕΕ. Γραμμή, που στρέφεται ενάντια στην εκμετάλλευση και διεκδικεί αιτήματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες, π.χ. 1.300 ευρώ κατώτερο μισθό, 1.050 κατώτερη σύνταξη, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, αποκλειστικά δημόσια Παιδεία και Υγεία. Πάνω σ' αυτό το πλαίσιο οικοδομείται η ενότητα της εργατικής τάξης, δυναμώνει η απαιτητικότητα των εργαζομένων.

Απέναντι σ' αυτή τη γραμμή είναι η γραμμή του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών, που στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία και την Υγεία, την απελευθέρωση και τις ιδιωτικοποιήσεις στην Ενέργεια, στις Τηλεπικοινωνίες, στις Μεταφορές. Πολύ περισσότερο στηρίζουν τη λογική της ταξικής συνεργασίας».

Και αναφερόμενος στο συμπέρασμα που βγαίνει από αυτή την πραγματικότητα, είπε: «Για να παλέψουν οι εργαζόμενοι από καλύτερες θέσεις πρέπει ν' αποδυναμωθούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, ν' αλλάξουν οι συσχετισμοί, να ισχυροποιηθεί το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα. Αυτό χρειάζεται μεγάλη ευθύνη, σωστό προσανατολισμό, μεγάλη προσφορά και τολμηρό άνοιγμα για την οργάνωση, την ενημέρωση, τη συσπείρωση των εργαζομένων».

Παρουσιάζοντας τις αντιδραστικές αλλαγές που προωθούνται και αναλύοντας τη βάση πάνω στην οποία στηρίζονται, επισήμανε πως «το βασικό πρόβλημα είναι ότι η εξουσία είναι στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, ότι τα μέσα παραγωγής είναι ιδιοκτησία των καπιταλιστών, η ανάπτυξη έχει κριτήριο το κέρδος των επιχειρήσεων και η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και πριν του ΠΑΣΟΚ, υπηρετεί τα συμφέροντά τους. Η εναλλαγή των κομμάτων του δικομματισμού στην κυβέρνηση δεν έλυσε, δε λύνει κανένα πρόβλημα. Αντίθετα, στο έδαφος που διαμορφώνει το ένα κόμμα κτίζει νέα αντεργατικά μέτρα το άλλο».

Κάνοντας ειδική αναφορά στις θέσεις του ΠΑΣΟΚ, στη δημαγωγία και την κοροϊδία του προς τους εργαζόμενους, σημείωσε ότι «πρέπει να πληρώσει πολιτικά, όχι μόνο για τις αντεργατικές συνέπειες της πολύχρονης διακυβέρνησης, αλλά και για τις σημερινές επικίνδυνες θέσεις του».

Και συνέχισε: «Ο καυγάς ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι υποκριτικός, αφορά τον κυβερνητικό θώκο, τη διεκδίκηση της θέσης του διαχειριστή που θα εφαρμόζει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική», για να τονίσει: «Οσο δε σπάζει ο φαύλος κύκλος του εγκλωβισμού στα κόμματα του κεφαλαίου και δε μετατρέπεται η δυσαρέσκεια σε τολμηρό βήμα ενίσχυσης του ΚΚΕ και αλλαγής του συσχετισμού, η ζωή των εργατικών - λαϊκών οικογενειών θα χειροτερεύει».

Αναφερόμενος στη σύνδεση των ερχόμενων τοπικών εκλογών με την ανάγκη λαϊκής απάντησης στην αντιλαϊκή πολιτική, υπογράμμισε ότι «η κατάσταση που ζουν οι εργαζόμενοι, η πείρα που έχουν από την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων και των κομμάτων του κεφαλαίου, των δημοτικών και νομαρχιακών αρχών, είναι το όπλο τους για τη μάχη των τοπικών εκλογών, που είναι μια γενική πολιτική αναμέτρηση».

«Η τοποθέτηση που παίρνει υπόψη της τα λαϊκά συμφέροντα, οδηγεί στη μαζική υπερψήφιση των συνδυασμών που στηρίζει το ΚΚΕ. Γιατί το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του στο εργατικό - λαϊκό κίνημα αντιστάθηκαν στην αντιλαϊκή πολιτική, είπαν "όχι" σε κάθε αντιλαϊκό μέτρο, έκαναν προσπάθεια να οργανώσουν την πάλη του λαού, πρόβαλαν και διεκδίκησαν αιτήματα, στόχους πάλης που απαντούν στις ανάγκες των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων».

Στη συγκέντρωση, ανάμεσα σε άλλους, παραβρέθηκαν ο Χρήστος Τέγος, δήμαρχος Καρδίτσας και εκ νέου υποψήφιος και ο Βαγγέλης Μπούτας, υποψήφιος νομάρχης, ενώ μετά την ομιλία ακολούθησε πλούσιος και γόνιμος διάλογος με πολλές ερωτήσεις και τοποθετήσεις.