Εν ριπή οφθαλμού ξεχάστηκαν οι «διαβεβαιώσεις» ότι δε θα θιγούν δικαιώματα, δε θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης κλπ. Το αντίθετο, από τις παρεμβάσεις των δύο καθ' ύλην αρμόδιων υπουργών, Σ. Τσιτουρίδη και Γ. Αλογοσκούφη, έγινε καθαρό ότι στο στόχαστρο μπαίνουν και τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και το ύψος των συντάξεων. Επίθεση θα δεχτούν οι αναπηρικές συντάξεις, τα Βαριά και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ), οι πρόωρες συντάξεις, ακόμα και αυτές οι πενιχρές παροχές στην Υγεία.

Και μόνο οι ύμνοι που απέδωσε ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας στους αντιασφαλιστικούς νόμους της κυβέρνησης Μητσοτάκη (1990 - 1992) είναι ενδεικτικοί και των προθέσεων και των σχεδίων που υπάρχουν. Τους νόμους που πετσόκοψαν δικαιώματα και «καρατόμησαν» τις γυναίκες αυξάνοντας κατά πέντε χρόνια τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησής τους - για να αναφερθούμε μόνο σε αυτό - χαρακτηρίστηκαν από τον Γ. Αλογοσκούφη ως η «πρώτη σοβαρή και συγκροτημένη προσπάθεια για την αντιμετώπιση του προβλήματος...». Αν τα αντιασφαλιστικά εκτρώματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι το πρότυπο, τότε οι εργαζόμενοι πρέπει σφόδρα να ανησυχούν.

Αλλά πρέπει να ανησυχούν πολύ περισσότερο, γιατί οι υπουργοί της κυβέρνησης έδωσαν δείγματα γραφής σε ποια κατεύθυνση θα κινηθούν.

Ετσι ο Σ. Τσιτουρίδης έθεσε εμμέσως πλην σαφώς θέμα ύψους συντάξεων αλλά και ηλικίας συνταξιοδότησης. Μίλησε για «ευνοημένους» του συστήματος «οι οποίοι - όπως είπε - εξασφάλισαν παροχή υψηλότερων συντάξεων από το συνολικό ύψος των εισφορών τους» και «συνταξιοδότηση πολύ νωρίτερα σε σχέση με τη συντριπτική πλειοψηφία των ασφαλισμένων...». Το μήνυμα λοιπόν από την κυβέρνηση είναι καθαρό. Κάποιοι λαμβάνουν υψηλές συντάξεις που δε δικαιούνται, άρα πρέπει να πετσοκοφτούν... Και κάποιοι βγαίνουν νωρίτερα στη σύνταξη από την πλειοψηφία, που ως γνωστόν βγαίνει στα 65 χρόνια. Να και ζήτημα για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.

Και επιπλέον, για το πρόβλημα του Ασφαλιστικού φταίνε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι. Φταίει ειδικότερα εκείνο το κομμάτι, που δήθεν εξασφάλισε προνόμια και σ' αυτούς οφείλονται οι χαμηλές συντάξεις που έχουν οι υπόλοιποι. «Το ασφαλιστικό μας σύστημα - ισχυρίστηκε ο υπουργός Απασχόλησης - προσθέτει βάρη και παρέχει πενιχρές συντάξεις στους περισσότερους και τους φτωχότερους και μοιράζει προνόμια στους λίγους και τους ευπορότερους». Το κόλπο είναι πλέον γνωστό. Αντί να ψάξουν τους πραγματικούς ενόχους για την κατάσταση στην Κοινωνική Ασφάλιση, δηλαδή το κεφάλαιο, τους βιομηχάνους τις κυβερνήσεις, βρίσκουν τα εξιλαστήρια θύματα ανάμεσα στους εργαζόμενους. Και για να νομιμοποιήσουν την αντιασφαλιστική επίθεση επιχειρούν να ανάψουν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στους εργαζόμενους.

Να λοιπόν ποιο πρέπει να είναι, σύμφωνα με τις επιδιώξεις τους, το περιεχόμενο του «διαλόγου» που ξεκίνησε η κυβέρνηση και με τον οποίο ερωτοτροπεί και ο ΣΥΝ. Να πού πρέπει να οδηγήσει αυτός ο προσχηματικός διάλογος. «Πρέπει ή όχι να άρουμε αυτές τις αδικίες;» ερωτά ο υπουργός Απασχόλησης και απαντά: «Αυτά είναι θέματα διαλόγου και συνεννόησης»...

Μαζί με τα παραπάνω και όσο η επιχείρηση αποπροσανατολισμού μέσω του διαλόγου θα βρίσκεται σε εξέλιξη, η κυβέρνηση έχει σκοπό να προωθήσει: Την αναπροσαρμογή του θεσμού των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων (ΒΑΕ), την παραπέρα περικοπή των αναπηρικών συντάξεων, την υπονόμευση ασφαλιστικών δικαιωμάτων μέσα από την ομαδοποίηση Ταμείων κύριας ασφάλισης, την επικουρική ασφάλιση και των Ταμείων ασθένειας και βέβαια την αποτελεσματική προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και του χρηματιστηρίου «αξιοποίηση της κινητής και ακίνητης περιουσίας των Ταμείων».

Εκτός όμως από τις «κοινωνικές αδικίες», η κυβέρνηση της ΝΔ θέλει να εξασφαλίσει και τη «βιωσιμότητα» του συστήματος. Αυτή τη βιωσιμότητα που είχε λυθεί το 1992 με τους αντιασφαλιστικούς νόμους, που ξαναλύθηκε το 2002 με το νόμο Ρέππα και που τώρα την επικαλούνται πάλι.

Οι ισχυρισμοί που πρόβαλε ο Γ. Αλογοσκούφης δεν είναι μόνο φαιδροί, είναι ταυτόχρονα και επικίνδυνοι, αφού με τον μπαμπούλα των οικονομικών προβλημάτων, επιχειρείται να εξουδετερωθεί κάθε αντίσταση των εργαζομένων. Και είναι φαιδροί, γιατί δεν αντέχει σε καμιά σοβαρή κριτική ο ισχυρισμός ότι μετά 45 χρόνια οι δαπάνες για την Κοινωνική Ασφάλιση θα διπλασιαστούν και θα ανέρχονται στο 25% του ΑΕΠ..! Τα δήθεν αναλογιστικά ελλείμματα για μια πορεία μετά από μισό αιώνα που επικαλούνται, είναι φτηνά κατασκευάσματα για να τρομοκρατηθούν οι εργαζόμενοι. Είναι «σενάρια» ψυχρού πολέμου για να συμβιβαστούν σήμερα οι εργαζόμενοι με τις συντάξεις πείνας και να δεχτούν και τις σχεδιαζόμενες ανατροπές.

Και αμέσως δημιουργείται το ερώτημα; Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση, θα αναθέσει στις αρμόδιες Επιτροπές να κάνουν τις αναλογιστικές μελέτες. Μελέτες ανά Ταμείο και συνολικά για το σύστημα. Προς τι λοιπόν οι μελέτες, αν ήδη στο υπουργείο Οικονομίας έχουν καταλήξει στο ύψος των ελλειμμάτων και μάλιστα έχουν ορίσει ποια θα είναι αυτά μετά από μισό αιώνα;

Τα εύσημα που μοίρασαν οι δύο υπουργοί προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ για «την υπεύθυνη στάση που υπέδειξε» για «τις προτάσεις που έκανε» δεν αποτελούν απλώς ένδειξη σαβουάρ - βιβρ. Είναι ομολογία κοινής πολιτικής και απόδειξη ότι οι θέσεις των δύο κομμάτων αποτελούν την κοινή βάση της επίθεσης που σχεδιάζεται. Οι 10 προτάσεις που διατύπωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου «έρχονται να συμφωνήσουν σε πολλά σημεία με τις κυβερνητικές θέσεις», ομολόγησε ο Σ. Τσιτουρίδης.

Ιδού σε τι συμφωνούν τα δύο κόμματα, όπως απαρίθμησε τα σημεία συμφωνίας τους ο ίδιος ο υπουργός διαβάζοντας τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ: Συμφωνούν σε «Ενοποίηση των Ταμείων με στόχο να πάμε σταδιακά σε κατά βάση τρία Ταμεία για την κύρια ασφάλιση και σε ομαδοποίηση των επικουρικών Ταμείων. Επαναξιολόγηση του καταλόγου των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, με βάση τις σημερινές αντιλήψεις. Σαφής καθορισμός των δικαιούχων αναπηρικής σύνταξης και έλεγχος της τήρησης των διαδικασιών. Ριζική αλλαγή του τρόπου είσπραξης των εισφορών για την πάταξη της εισφοροδιαφυγής και την επιτάχυνση των διαδικασιών μηχανοργάνωσης. Δημιουργία μιας στέρεης, ανταποδοτικής βάσης στις εισφορές, για να αποθαρρυνθεί η πρόωρη συνταξιοδότηση και να ενθαρρυνθεί η εθελούσια παραμονή στην εργασία. Ενεργητική διαχείριση του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων όλων των Ταμείων».

Δηλαδή συμφωνούν στα ουσιώδη: Στην ενοποίηση των Ταμείων και μέσα απ' αυτή στην περικοπή δικαιωμάτων. Στην υπονόμευση των ΒΑΕ, με την επαναξιολόγηση του καταλόγου. Στην αύξηση των ορίων ηλικίας μέσα από μέτρα αποθάρρυνσης της πρόωρης συνταξιοδότησης και παραμονής στην εργασία. Στο ξετίναγμα των αποθεματικών με τη λεγόμενη ενεργητική διαχείριση. Στην παραπέρα περικοπή των αναπηρικών συντάξεων κλπ.

Να γιατί, οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν εμποδίζουν τους σχεδιασμούς της ΝΔ, αλλά το καθιστούν φερέγγυο σύμμαχό της στη νέα επίθεση που επιχειρείται σε βάρος των εργαζομένων και των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων. Το ΠΑΣΟΚ και στην περίπτωση του Ασφαλιστικού είναι επικίνδυνο για τα συμφέροντα των εργαζομένων όχι μόνο απ' αυτά που έκανε στο παρελθόν, αλλά απ' αυτά που πράττει σήμερα, από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Γι'αυτό οι εργαζόμενοι, χωρίς καμιά αναμονή πρέπει τώρα ν'απαντήσουν. Να δυναμώσουν την πάλη τους, γυρίζοντας ταυτόχρονα την πλάτη σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.