Ο ΣΥΝ ψήφισε την «τροποποιημένη τροπολογία». Με την ψήφο και την επιχειρηματολογία του στη Βουλή, επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά ότι η τακτική του στοχεύει στο να συμβιβαστούν οι εργαζόμενοι με την ιδέα του ελάχιστου, να φρενάρει τη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης της εργατικής τάξης, να εγκλωβίσει το κίνημα στη λογική της διαχείρισης των συνεπειών από την εφαρμοζόμενη πολιτική. Οι προτάσεις που κατέθεσε ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ στη Βουλή κινούνται στην κατεύθυνση των ευρωενωσιακών πολιτικών για την απασχόληση.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η λεγόμενη «κοινωνική οικονομία». Η ένταξη δηλαδή των ανέργων σε προγράμματα παροχής υπηρεσιών κοινωνικής προστασίας, με εργασιακούς και ασφαλιστικούς όρους ενάντια στις ανάγκες των απολυμένων, που στόχο έχει να καλύψουν το γκρέμισμα κάθε δημόσιας δομής κοινωνικής προστασίας, η οποία αποτελεί υποχρέωση του κράτους. Πρόκειται για μια από τις βασικές κατευθύνσεις της ΕΕ, η οποία επί πλέον προβλέπει και τη δραστηριοποίηση ιδιωτών στα πλαίσια της «εταιρικής ευθύνης», προκειμένου να καλλιεργήσουν φιλολαϊκό προσωπείο, επενδύοντας ένα ποσό από τα τεράστια κέρδη τους σε κοινωνικές υπηρεσίες, με ανταποδοτικά πολλαπλάσιο κέρδος για τους ίδιους.

Ο ΣΥΝ βρέθηκε στη Βουλή να καταγγέλλει την «ελεύθερη αγορά» για το πρόβλημα της ανεργίας, τη στιγμή που, μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αποτελεί ένα από τους συνθεμελιωτές της, ψηφίζοντας τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και υπερασπιζόμενος σε κάθε ευκαιρία τον ευρωμονόδρομο της ανταγωνιστικότητας. Προσπαθεί να εμφανιστεί σαν εκφραστής των συμφερόντων των ανέργων, στηρίζοντας προγράμματα κατάρτισης και επιδότησης των εργοδοτών, από τα οποία χιλιάδες απολυμένοι έχουν σήμερα πλούσια και οδυνηρή πείρα. Θριαμβολογεί για την υπερψήφιση του επιδόματος της κοροϊδίας, όταν η ίδια η κυβέρνηση ξεκαθαρίζει ότι η διάρκεια παροχής του εξαρτάται άμεσα από το κατά πόσο ο άνεργος θα αποδεχτεί ή όχι και με όποιους όρους τη θέση εργασίας που θα του προτείνουν οι μηχανισμοί του κράτους.