Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν κάποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία για αυτές τις σκοπιμότητες και τις φιλοδοξίες, δεν έχει παρά να διαβάσει δηλώσεις και τοποθετήσεις των στελεχών του Συνασπισμού, της ΓΣΕΕ και των άλλων, να τις σκεφτεί και να τις συσχετίσει με το γενικότερο ρόλο και τη δράση τους. Τα στελέχη του ΣΥΝ ήταν φυσικά οι πρωταγωνιστές της όλης επιχείρησης. Ομως, έχασαν το μέτρο, με αποτέλεσμα να εκτεθούν. Μα αυτό δε φαίνεται να τους ενοχλεί. Ισως και να το έχουν συνηθίσει!

Μιλούσαν για δεκάδες χιλιάδες που θα εισρεύσουν από το εξωτερικό και τελικά είναι ζήτημα αν αυτοί ξεπέρασαν τις 3 χιλιάδες! Κρίμα στις προσπάθειες που έκαναν σε Τουρκία και Βαλκάνια οι πολύχρωμες σοσιαλδημοκρατικές «μη κυβερνητικές», μα χρηματοδοτούμενες από τις κυβερνήσεις οργανώσεις, που προπαγανδίζουν υπέρ της «φιλειρηνικής, δημοκρατικής και κοινωνικής ΕΕ». Παρά τη δωρεάν προσφορά εισιτηρίων και ξενοδοχείων ελάχιστους κατόρθωσαν να φέρουν στα σεμινάρια του ΕΚΦ, για να μάθουν από τους Πολυζωγόπουλους τι σημαίνει στην πράξη το σύνθημα «ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη» και πόσο ...σκληρά χτυπάνε τα κέρδη των βιομηχάνων υπογράφοντας αυξήσεις των 77 λεπτών τη μέρα!

Μιλούσαν για μεγαλειώδη συμμετοχή στις εκδηλώσεις και στη διαδήλωση. Ομως, παρά την πρωτοφανή προβολή που είχαν από τα ΜΜΕ, μόλις και μετά βίας οι συμμετέχοντες έφτασαν τις 7 με 8 χιλιάδες! Παρ' όλα αυτά, τα στελέχη του Συνασπισμού και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του ΠΑΣΟΚ δήλωναν: «ήταν μια μεγαλειώδης», «η μεγαλύτερη διαδήλωση των τελευταίων δεκαετών», πως ήταν πάνω από 70.000! Μερικοί και 100.000!...

Ο πρόεδρος του Συνασπισμού, αξιοποιώντας το ΕΚΦ και την προβολή που αυτό είχε, επιχείρησε να συκοφαντήσει το ΚΚΕ, να το κατηγορήσει «ως διασπαστή» και να το παρουσιάσει ως «δύναμη απομόνωσης» «που δε συμμετείχε στη μεγάλη γιορτή των κινημάτων».

Για να αποδείξει «την απομόνωση του ΚΚΕ», μιλώντας σε εκπροσώπους κομμάτων που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα, με πρόεδρο τον Μπερτινότι είπε: «Η μόνη δύναμη, η οποία κάνει κριτική στο Φόρουμ είναι το ΚΚΕ», ενώ αντίθετα «οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, η ίδια η κυβέρνηση η οποία έχει έναν συντηρητικό προσανατολισμό, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχουν ασκήσει ουδεμία κριτική»!! Μα, κύριοι του Συνασπισμού, αυτό δεν αποτελεί απόδειξη της απομόνωσης του ΚΚΕ από το λαό, αλλά απόδειξη ότι οι εκδηλώσεις, τα κινήματά σας και οι αντιλήψεις δεν ενοχλούν καθόλου τις δυνάμεις του συστήματος!

Γιατί όμως δε λέτε όλη την αλήθεια; Οτι, δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ με τα στελέχη τους σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, υποστήριξαν και άλλοι συμμετείχαν στο ΕΚΦ; Πως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ χαιρέτισε κι αυτός ως οικοδεσπότης το ΕΚΦ και μάλιστα απηύθυνε πρόταση συνεργασίας «στις προοδευτικές δυνάμεις που εκφράζονται από το Κοινωνικό Φόρουμ σε μια κοινή πρωτοβουλία προοδευτικών φορέων, κομμάτων, κοινωνίας των πολιτών με στόχο να ξαναδώσουμε ζωή στο κίνημα ειρήνης, στο κίνημα των λαών που αντιτίθενται στην εξάπλωση των πυρηνικών όπλων»;

Τώρα θυμήθηκαν το ΠΑΣΟΚ και οι δικοί σας Ευρωπαίοι κεντροαριστεροί τον πυρηνικό κίνδυνο, τώρα που ΗΠΑ και ΕΕ εκβιάζουν και απειλούν μαζί το Ιράν με πρόσχημα τις έρευνές του για απόκτηση πυρηνικής ενέργειας;

Γίνεται όμως να θέλεις αφοπλισμό, συμβατικό και πυρηνικό, και να μην αντιπαλεύεις τον ιμπεριαλισμό; Μπορεί να γίνει αφοπλισμός όσο υπάρχει ιμπεριαλισμός;

Φυσικά και μόνο από το γεγονός πως ένας βασικός οικοδεσπότης και ένας χρηματοδότης του ΕΚΦ ήταν η ΓΣΕΕ, φτάνει και περισσεύει για να βγάλουν οι εργαζόμενοι ασφαλή συμπεράσματα για το χαρακτήρα και τους σκοπούς του ΕΚΦ.

Από τι όμως εξαρτάται αυτή η διακύμανση του ενδιαφέροντος των συμμάχων του Συνασπισμού; Μα από τι άλλο; Από το πόσο τα κινήματα εξυπηρετούν την ανάδειξη των κομμάτων τους στη διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας. Το ενδιαφέρον τους για τα «νέα κινήματα» είναι προφανώς πιο έντονο, όσο η δραστηριότητά τους βοηθά να διαμορφωθεί η κεντροαριστερή συμμαχία και ευνοϊκούς όρους, για να αναδειχτεί στην κυβέρνηση. Για να εφαρμόσουν αυτοί, την αντεργατική πολιτική που έχει ανάγκη το κεφαλαίο (εργασιακό, ασφαλιστικό, ιμπεριαλιστικοί εκβιασμοί και πόλεμοι) μια και τα κλασικά συντηρητικά κόμματα αδυνατούν να την προωθήσουν με την ίδια αποτελεσματικότητα. Βεβαίως, το ενδιαφέρον μειώνεται όταν πια η κεντροαριστερά είναι στην κυβέρνηση και «υλοποιούν» τα αιτήματα των κινημάτων. Παραδείγματα δεκάδες. Τελευταίο είναι αυτό της Ιταλίας, το πρόγραμμα της κεντροαριστερής κυβέρνησης του Πρόντι, όπου ο Συνασπισμός χαιρέτισε «ως νίκη όλης της Ευρώπης»! Προφανώς η νίκη μεγαλώνει, τώρα που εκλέχτηκε Πρόεδρος της Ιταλίας ο πρώην κομμουνιστής Ναπολιτάνο!...

Γι' αυτό συμμετέχει στο ΕΚΦ, είναι στο ΕΑΚ, γι' αυτό συμπλέει με το ΠΑΣΟΚ στη ΓΣΕΕ, συνεργάστηκε και εξακολουθεί να συνεργάζεται μαζί του σε δεκάδες δήμους και νομαρχίες και ακόμα στην υπερνομαρχία της Αθηνάς - Πειραιά, όπου κατεβαίνει μεν αυτόνομα, όμως ο υποψήφιός του, ο Γ. Πανούσης, είναι υπέρ της συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ!...

Το να διεκδικεί ένα κίνημα την ειρήνη, όπως το ΕΚΦ, ανεξάρτητα από τον τρόπο που το κάνει, δεν έχει κανένα όφελος για τους λαούς όταν δε συγκρούεται με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όταν δεν αμφισβητεί τις αιτίες που γεννάνε τους πολέμους. Αντίθετα, μπορεί να φανεί πολύ βολικό ακόμα και αξιοποιήσιμο από τους ιμπεριαλιστές. Οπως το κίνημα που προτείνει ο Παπανδρέου, που χωράνε όλοι οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού, Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι. Οπως το ΕΑΚ και ο Συνασπισμός που στοχεύει να γίνει η ιμπεριαλιστική ΕΕ ο αντίπαλος των φιλοπόλεμων ΗΠΑ για την Ειρήνη και υπέρ των λαών, με τη συμμετοχή τη δική τους στις κυβερνήσεις!

Μα οι κεντροαριστεροί της ΕΕ δεν ήταν οι πρωταγωνιστές του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν; Πού διαφέρει τώρα η θέση τους από τους συντηρητικούς για το Ιράν;

Οπως και να έχει πάντως, οι αριστεροί, οι ριζοσπάστες, οι αγωνιστές που θέλουν το δυνάμωμα του εργατικού ταξικού και λαϊκού κινήματος για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και όχι για αλλαγή διαχειριστή, αυτοί που ενδιαφέρονται για την αποτελεσματικότητα και την προοπτική του, για την αλλαγή των συσχετισμών, είχαν μια ακόμα ευκαιρία να διαπιστώσουν το ρόλο του ΣΥΝ και να βγάλουν συμπεράσματα για τα κινήματα. Το βασικό είναι πως: τα χρήσιμα κινήματα για τη σοσιαλδημοκρατία είναι άχρηστα για το λαό. Γιατί τα κέρδη των καπιταλιστών βγαίνουν πάντα από την εκμετάλλευση των εργατών και ο «άλλος ο εφικτός κόσμος» ο σοσιαλισμός δεν έρχεται με τη διαχείριση του καπιταλισμού.