Μια νέα αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος που υπηρετεί τη στρατηγική επίθεση της πλουτοκρατίας κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του λαού δρομολογεί η κυβέρνηση Καραμανλή, με την αμέριστη υποστήριξη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.

Οι ταυτόσημες και αλληλοσυμπληρούμενες προτάσεις που παρουσίασαν την περασμένη βδομάδα ο Κ. Καραμανλής και ο Γ. Παπανδρέου δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολιών για το χαρακτήρα και τις επιδιώξεις της νέας αναθεώρησης του Συντάγματος. Μέσα από τον Καταστατικό Χάρτη της χώρας παρέχονται πρόσθετες ισχυρές εγγυήσεις για την αδιατάρακτη κερδοφορία του κεφαλαίου και, ταυτόχρονα, «νομιμοποιείται» η κατεδάφιση των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων του λαού. Η άρση της μονιμότητας (δηλαδή της σταθερής και πλήρους εργασίας) στο δημόσιο τομέα, η θεσμοθέτηση της ιδιωτικοποίησης των ΑΕΙ, ο αποχαρακτηρισμός και η παράδοση των δασών στην αδηφάγο βουλιμία του κέρδους, η αποτροπή της (δικαστικής) αμφισβήτησης της εφαρμοζόμενης πολιτικής με τη δημιουργία του Συνταγματικού Δικαστηρίου, είναι οι προτάσεις - κλειδιά που δίνουν πεντακάθαρα το αντιδραστικό στίγμα της συνταγματικής αναθεώρησης.

Φρόντισε όμως να το δώσει και ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής, μιλώντας την περασμένη Πέμπτη στην ΚΟ του κόμματός του: «Η αναθεώρηση διασφαλίζει τη συνέπεια, τη συνέχεια και την κλιμάκωση της μεταρρυθμιστικής πορείας της χώρας μας, στη διάρκεια αυτής και της επόμενης τετραετίας», τόνισε με νόημα. Ενώ σε άλλο σημείο δεν έκρυψε ότι το στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί μέσω και της αναθεώρησης είναι «το στοίχημα της ανταγωνιστικότητας, της ανάπτυξης, της κοινωνικής συνοχής», καθιστώντας σαφές ότι πρώτο μέλημα είναι η διασφάλιση των όρων για την αύξηση των υπερκερδών της πλουτοκρατίας. Από κοντά ο Γ. Αλογοσκούφης, ξεκαθάρισε ότι «βασική προτεραιότητα της συνταγματικής αναθεώρησης πρέπει να είναι να αντιμετωπίσουμε τα θέματα της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας, της διαφάνειας του κράτους»...

Από μια άλλη σκοπιά η συνταγματική αναθεώρηση προχωρά στην ενσωμάτωση διατάξεων του εκτρωματικού «ευρωσυντάγματος», που οι λαοί της ΕΕ κατάφεραν να μην εφαρμοστεί, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, που ας σημειωθεί έχουν από κοινού εγκρίνει το «ευρωσύνταγμα», σπεύδουν να διασώσουν το «πνεύμα» του με τη συνταγματική αναθεώρηση. Το πνεύμα αυτό επιτάσσει να στηριχτούν και να διευκολυνθούν οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις («μεταρρυθμίσεις και αλλαγές» τις λένε) και η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα. Αυτό ακριβώς γίνεται μέσα από τις προτάσεις της κυβέρνησης, που υπερακοντίζονται και από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

- Αρση της μονιμότητας. Σύμφωνα με την πρόταση του Κ. Καραμανλή, πρέπει να γίνει η αναθεώρηση του άρθρου 103, «ώστε να προβλέπεται ρητά - με εκτελεστικό νόμο - πότε και με ποιους όρους επιτρέπεται η κάλυψη οργανικών θέσεων του Δημοσίου και του ευρύτερου Δημοσίου Τομέα από υπαλλήλους που συνάπτουν συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου». Είναι ολοφάνερο ότι ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και στον στενό δημόσιο τομέα, αφού στις πρώην ΔΕΚΟ έχει ήδη επιβληθεί με τον γνωστό νόμο. Η σταθερή και πλήρης εργασία ανακηρύσσεται από τον πρωθυπουργό «ακαμψία» και γι' αυτό προσφέρεται «να απαλλάξει τις μελλοντικές κυβερνήσεις από την ακαμψία της μονιμότητας». Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις γενικεύονται και μαζί τους η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα...

- Ιδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Με την ένθερμη υποστήριξη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση ανοίγει το δρόμο στις πολυεθνικές να δημιουργήσουν τα δικά τους Πανεπιστήμια, να καθυποτάξουν τη γνώση και να τη θέσουν στην υπηρεσία των υπερκερδών τους. Ο Κ. Καραμανλής μίλησε καθαρά για «παροχή της (σ.σ. ανώτατης) παιδείας από μη δημόσιους φορείς», ενώ θα «οριοθετηθεί η έννοια της Ανώτατης Εκπαίδευσης με τρόπο που εγγυάται την ορθολογική ανάπτυξη και την επιτυχή ανταπόκρισή της στις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού και του διεθνούς εκπαιδευτικού περιβάλλοντος». Με άλλα λόγια, κατοχύρωση της Μπολόνια και των «δύο κύκλων σπουδών».

- Αποχαρακτηρισμός δασών. Με την αναθεώρηση των άρθρων 24 και 117, ολοκληρώνεται η δασοκτόνα πολιτική των δύο μεγάλων κομμάτων και δίνεται η χαριστική βολή στα εναπομείναντα δάση στο όνομα της «βιώσιμης ανάπτυξης». Κάνοντας ένα ακόμα βήμα στην κατεύθυνση του δασοκτόνου άρθρου 24, η κυβέρνηση της ΝΔ νομιμοποιεί την καταπάτηση και την αρπαγή δασών και δασικών εκτάσεων πριν από το 1975, δηλαδή όσων καταπατήθηκαν κατά τη διάρκεια της χούντας και νωρίτερα. Αλλά και για τους μεταγενέστερους καταπατητές υπάρχουν «ελπίδες», αφού θα υπάρξει εκτελεστικός νόμος, που θα ρυθμίζει τις «λεπτομέρειες».

- Ιδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου. Προκειμένου να αποθαρρύνεται η δικαστική αμφισβήτηση των νόμων, δημιουργείται το Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο θα αποφαίνεται με τρόπο «αυθεντικό» και αμετάκλητο για τη συνταγματικότητα των νόμων. Στις αρμοδιότητες του ανώτατου αυτού δικαστηρίου περιλαμβάνονται, ακόμα, ο έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων, των προεκλογικών δαπανών και το «πόθεν έσχες» των βουλευτών και των υπουργών.

Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθούν οι προτάσεις που αφορούν τη θωράκιση του (δικομματικού) πολιτικού συστήματος απέναντι στη λαϊκή αμφισβήτηση, όπως η συνταγματική κατοχύρωση ακόμα πιο ληστρικού εκλογικού συστήματος (Γ. Παπανδρέου), οι παρεμβάσεις στη λειτουργία και τα οικονομικά των κομμάτων, κ.ο.κ...

Με λίγα λόγια με τη νέα αναθεώρηση του Συντάγματος επαληθεύεται η γνωστή αλήθεια ότι στο Σύνταγμα «αντανακλάται» ο συσχετισμός των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων σε μια δεδομένη στιγμή. Προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ, λοιπόν, είναι να ανατραπεί ο σημερινός αρνητικός για τα λαϊκά συμφέροντα συσχετισμός, ώστε να υπάρξει μια αναθεώρηση ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που γίνεται τώρα.