Η ανεργία είναι σύμφυτη με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και πολλαπλά αναγκαία στο κεφάλαιο, για την αύξηση της κερδοφορίας του. Κατά συνέπεια, το πρόβλημα της ανεργίας δεν μπορεί να εξαλειφθεί στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά μόνο στο σοσιαλισμό, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και την αξιοποίηση όλων των ζωντανών παραγωγικών δυνάμεων, προς όφελος των πραγματικών λαϊκών αναγκών. Για να εξαλειφθεί η ανεργία χρειάζεται λαϊκή οικονομία και εξουσία. Και η κατανόηση αυτής της αναγκαιότητας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της είναι κρίσιμο ζήτημα για την εξέλιξη και το περιεχόμενο των ταξικών αγώνων, στη μάχη για την απόσπαση κατακτήσεων που σχετίζονται με την υπεράσπιση του δικαιώματος στη δουλιά και την προστασία των ανέργων, που το ίδιο το σύστημα δημιουργεί.

Το γεγονός ότι το κεφάλαιο ευθύνεται για την ανεργία και ωφελείται από αυτήν, βάζει και το όριο στα μέτρα, τα οποία η αστική εξουσία μπορεί να θεσμοθετήσει για όσους η πολιτική της πέταξε εκτός παραγωγής. Στο σύνολό τους πρόκειται για μέτρα συγκάλυψης της ανεργίας, διαχείρισης και ανακύκλωσής της, από τα οποία ωφελημένοι βγαίνουν κατά κανόνα οι εργοδότες. Οι εργαζόμενοι έχουν πλούσια και επώδυνη πείρα από τέτοιου είδους ρυθμίσεις, τόσο από τη σημερινή κυβέρνηση, όσο και από εκείνη του ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια των λεγόμενων «ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση» που συνομολόγησαν στα όργανα της ΕΕ. Σ' αυτήν την κατεύθυνση της διαχείρισης του προβλήματος κινείται και η πολιτική του ΣΥΝ.

Μόνο κάτω από την πίεση του ταξικού κινήματος οι εργαζόμενοι μπορούν να διευρύνουν τις κατακτήσεις τους, να υποχρεώσουν το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του σε υποχωρήσεις, οι οποίες ωστόσο σε καμιά περίπτωση δε λύνουν οριστικά το πρόβλημα. Η ανακούφιση των απολυμένων και των οικογενειών τους από τις συνέπειες της ανεργίας είναι καθήκον πρώτης γραμμής για το ΚΚΕ και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Στη βάση αυτή διαμορφώνουν τα αιτήματα και τους στόχους πάλης για τους άνεργους, με κριτήριο τις πραγματικές τους ανάγκες και με προσανατολισμό, μέσα από τη διεκδίκηση μέτρων ουσιαστικής προστασίας, να αναδεικνύονται οι πραγματικές αιτίες της ανεργίας, να ριζοσπαστικοποιείται η πάλη εργαζομένων και ανέργων, να βαθαίνει η σύγκρουση με το κεφάλαιο και τους εκφραστές του, με τελικό σκοπό την ανατροπή της εξουσίας του.

Μόνο ένας τέτοιος αγώνας μπορεί να είναι αποτελεσματικός. Ανεργοι και εργαζόμενοι έχουν αντικειμενικό συμφέρον να συστρατευτούν σ' αυτόν τον αγώνα, να παλέψουν για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο. Αυτό το δρόμο δείχνουν και οι απολυμένοι της Νάουσας, με την απόφασή τους να κλιμακώσουν τον αγώνα τους διεκδικώντας, ανάμεσα σε άλλα, πλήρη σταθερή δουλιά για όλους, επιδότηση όλων των ανέργων με 1.050 ευρώ το μήνα για όσο είναι άνεργοι, αναγνώριση του χρόνου της ανεργίας ως συντάξιμου, πλήρη συνταξιοδότηση όλων των απολυμένων κλωστοϋφαντουργών ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας με 7.500 ένσημα.