Το ΠΑΣΟΚ καταψήφισε την τροπολογία, ενώ από την αρχή, συνεπές στην πολιτική του, είχε εκφράσει τις διαφωνίες του και στην πρόωρη συνταξιοδότηση. Η αρνητική του ψήφος δεν πρέπει να παραπλανά κανένα, αφού στη θέση του επιδόματος που πρότεινε τελικά η κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ αντέταξε το εξίσου αντιδραστικό σχέδιο «Ανασυγκρότηση φθινουσών περιοχών». Στον πυρήνα του, πρόκειται για μια συρραφή και αντιγραφή από παλιότερες θέσεις και προγράμματα του ΠΑΣΟΚ, τα οποία, όσο κυβερνούσε, δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν το κλείσιμο επιχειρήσεων σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, με κραυγαλέα παραδείγματα και στην πόλη της Νάουσας. Πολύ περισσότερο, πρόκειται για μέτρα που σε καμιά περίπτωση δεν κατάφεραν να παρέχουν την ελάχιστη προστασία στους ανέργους, να τους επανεντάξουν στην παραγωγή.

Το ΠΑΣΟΚ προτείνει την εφαρμογή των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, το όχημα δηλαδή για την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας. Πρόταση που στηρίζουν πρωτίστως οι βιομήχανοι, εκβιάζοντας για πάγωμα των μισθών και νέες απολύσεις. Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ κάνει λόγο για παροχή νέων επενδυτικών κινήτρων προς τους ιδιώτες και νέα μέτρα διευκόλυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ζητά από τους εργαζόμενους να «εγγυώνται το κλίμα εργασιακής ομαλότητας...», να ρίξουν δηλαδή τον πήχη των διεκδικήσεών τους, να κάτσουν φρόνιμα μπροστά στις αξιώσεις του κεφαλαίου για φθηνότερη εργασία, λιγότερα δικαιώματα.

Το ΠΑΣΟΚ έχει δώσει εξετάσεις στους εργαζόμενους, που το ξέρουν από την καλή και από την ανάποδη. Η στάση των πολιτευτών του ιδιαίτερα στη Νάουσα είναι αποκαλυπτική για το πού στοχεύει η πολιτική του: Στην παραπέρα πριμοδότηση των εργοδοτών, στην καθυπόταξη των εργαζομένων, στη συγκάλυψη της ανεργίας, στην ισχυροποίηση του κεφαλαίου και των κερδών του. Για όσα έκανε σαν κυβέρνηση και για όσα προτείνει σήμερα, πρέπει να τιμωρηθεί από τους εργαζόμενους και τους ανέργους, με κάθε ευκαιρία και με πρώτη τις επερχόμενες νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές. Η πολιτική του είναι πανομοιότυπη με εκείνη της κυβέρνησης, βαθιά ταξική υπέρ του κεφαλαίου.