Ολα τα 'χε η Μαριορή... μόνο οι Αμερικάνοι σταρ της έλειπαν. Ευτυχώς, εσχάτως, της προκύπτουν κι αυτοί. Οπότε δεν της λείπει τίποτα. Μπορεί να νιώθει περήφανη. Σπουδαία. Κοσμοπολίτισσα. Κι όχι μόνο ωραία. Αυτό το 'χουν παραδεχτεί, ανά τους αιώνες, λογής λογής ξένοι "θαυμαστές" της. "Σύμμαχοι". Κατακτητές. Πράκτορες "περιηγητές". "Φιλέλληνες" πρακτορίσκοι. "Φιλάρχαιοι", τύπου Ελγιν, που από "θαυμασμό" κατασπάραξαν το πανάρχαιο "σώμα" της. Τη σήμερον, όμως, μπορεί να αναγνωρίζεται και ως "κοσμοπολίτισσα" από τον κάθε... "Αμερικάνο φίλο" σταρ. Λ. χ., τον Μάρλον Μπράντο ή τον Αντονι Κουίν. Αναλαμβάνει, όμως, έτσι και υποχρεώσεις η Μαριορή για να "ξεπληρώσει" τους σταρ, που με τον ερχομό τους την κάνουν διάσημη, αφού λένε το όνομά της ξένες εφημερίδες και τηλεοράσεις.

Οφείλει, δηλαδή: Να προσκυνά τον "Ξενιομανή Δία" των εφοπλιστο-βιομηχανο-τραπεζιτών, να ευγνωμονεί και να φοροαπαλλάσσει το "εθνικοπολιτιστικό" έργο τους, με το να φιλοξενούν (διαφημιζόμενοι) τους σταρ. Να αναγνωρίζει και το "εκπολιτιστικό" έργο των ΜΜΕ - τύπου "Ενώπιος ενωπίω" - γιατί παρέχουν το αποκλειστικό "δημοκρατικό δικαίωμα" σε όποιον "Αμερικάνο φίλο" και να αυτοδιαφημίζεται, και να κατηγορεί τη Μαριορή αν δεν του κάνει όλα τα χατίρια. Επιπλέον, να του προσφέρει πολύτιμα δώρα και να εξοφλεί τα τυχόν καθυστερημένα "χρέη" της σ' αυτόν. Να του κάνει ό,τι κι αν του 'ταξε κάποτε για να μην τη θεωρεί "Ψωροκώσταινα" "απολίτιστη", "αφιλόξενη" και "αχάριστη" για τη διαφήμιση που της έκανε. Διαφορετικά θα την "ξεφωνίσει" και διεθνώς, λέγοντας ότι οι πολιτικοί της "δεν είναι άντρες, όπως είναι στην Αμερική". Οπότε πάει στράφι... η "εξωτερική πολιτική" τους για τα "εθνικά θέματα".

Διότι, οφείλει να το παραδεχτεί: Εχει "δίκιο", λ. χ., ο Αντονι Κουίν να λέει όσα είπε στα ελληνικά ΜΜΕ. Δε φτάνει που καταδέχτηκαν κάποτε, αυτός κι οι παραγωγοί του, να γυρίσουν ταινίες στηΡόδο και στην Κρήτη; Δε φτάνει που έπαιξε τον Ζορμπά; Δεν το 'κανε για την τσέπη και την παγκόσμια φήμη του. Για χάρη της Μαριορής το 'κανε, ο άνθρωπος. Από γενναιοδωρία και έγνοια για την τουριστική της ανάπτυξη. Για να μάθει η οικουμένη ότι, κάπου στο χάρτη, υπάρχει ένας τόπος που λέγεται Ελλάδα. Κι αυτή έπρεπε για την "ευεργεσία" του, να τον ανταμείψει. Η αχάριστη, όμως το 1960, αντί να του χαρίσει τη δημόσια αιγιαλίτιδα γη, 120 στρεμμάτων, που του άρεσε στη Ρόδο για τις "πολιτιστικές" μπίζνες του, αντί να του πει "ιδού ο τόπος σας", του την πούλησε, έστω με παράνομη κυβερνητική απόφαση. Του την πούλησε, με το εξής "αστρονομικό" ποσό: 0,55 δραχμές το τετραγωνικό μέτρο. Που σημαίνει 0,55 χ 1.000 χ 120= 66.000 δρχ. Και σαν να μην έφτανε που τον "έγδαρε" τότε, έκτοτε δεν του έχει δώσει και τους τίτλους ιδιοκτησίας.

Ηρθε λοιπόν ο "αδικημένος" και μετά τη διατεταγμένη υποδοχή που του έγινε στην Κρήτη, με "άρτον και θεάματα" για τους "ιθαγενείς", είπε δημοσίως το "δίκιο" του. Ζήτησε αμερικανοκαουμπόικα τη "γη" του. Τον δέχτηκε και ο υφυπουργός Οικονομικών (γι' αυτόν είχε χρόνο, για τους "ιθαγενείς" εργαζόμενους δεν έχει). Βγήκε, μάλιστα, μαζί του στο "γυαλί", να πάρει κάτι από τη "λάμψη" του σταρ και μίλησε για "λύση" του προβλήματος σ' ένα μήνα. Κι ο σταρ είπε τον τελευταίο λόγο: "πρέπει ο υπουργός να κρατήσει το λόγο του και να ονομαστεί η περιοχή "Αντονι Κουίν'ς"", καθότι δεν υπάρχει και κάποιος Ρόδιος που να έχει προσφέρει στο νησί και να του αξίζει η αθανασία με την ονοματοδοσία. Καθότι τύφλα να 'χουν όλοι οι Ρόδιοι μπροστά στον Αμερικάνο "φίλο".