Πέρα από το θεατρινίστικο χαρακτήρα της χτεσινής χειρονομίας του πρωθυπουργού, να εξαγγείλει ότι κλείνει το πολιτικό γραφείο του στον Πειραιά, στα πλαίσια του περιβόητου "ύφους και ήθους", η κίνηση αυτή έχει και μια άλλη διάσταση.

Ο Κ. Σημίτης κόβει με το μαχαίρι την επαφή του με το λαό. Κλείνει τα αυτιά του στα παράπονά του, στην αγωνία της καθημερινής επιβίωσης, η οποία, είναι αλήθεια, αρκετές φορές παίρνει χαρακτήρα αιτημάτων για ρουσφέτι. Οχυρώνεται απέναντι στις λαϊκές φωνές και τις κραυγές, αγνοεί επιδεικτικάακόμα και τους Πειραιώτες που τον ψήφισαν.

Ο "εκσυγχρονιστής" δε θέλει να ακούει τίποτα από όλα αυτά. Προφανώς, γιατί θέλει να επιδοθεί απερίσπαστος στην αποστολή που του έχει ανατεθεί: Της γρήγορης και "αποφασιστικής" επιβολής των επιλογών του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, στα πλαίσια του προγράμματος "σύγκλισης" και του Μάαστριχτ.

Το χειρότερο είναι ότι, ενώ ξεκόβει και περιφρονεί επιδεικτικά τις λαϊκές μάζες, την ίδια ώρα, επιχειρεί να πείσει ότι αυτό συνιστά δείγμα του νέου "ύφους και ήθους".

Πολύ νωρίς αποκαλύπτει τι σημαίνει για τον κόσμο αυτό το "ύφος και ήθος" στην άσκηση της εξουσίας.