Νομοσχέδιο το οποίο τείνει να "συνθλίψει" ό,τι απόμεινε από το δημόσιο και κοινωφελή χαρακτήρα 52 Δημοσίων Επιχειρήσεων Και Οργανισμών, έχει έτοιμο η κυβέρνηση και ειδικότερα το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.Με τον ψευδεπίγραφο τίτλο "Για τον εκσυγχρονισμό των ΔΕΚΟ",το νομοσχέδιο αυτό δρομολογεί ουσιαστικά την ιδιωτικοποίηση αυτών των 52 επιχειρήσεων, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την προς το χειρότερο ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και επιπλέον στρώνει το έδαφος για την αναίρεση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης και τη λειτουργία των ασφαλιστικών Ταμείων με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Μέχρι στιγμής έχουν "κυκλοφορήσει" πολλές παραλλαγές του εν λόγω νομοσχεδίου. Οι παραλλαγές όμως εντοπίζονται κυρίως στο άρθρο 1, όπου αναφέρονται ονομαστικά οι επιχειρήσεις που αφορά. Δηλαδή, στο άρθρο αυτό μπαίνουν και βγαίνουν επιχειρήσεις, πράγμα που ερμηνεύεται και σαν αποτέλεσμα ενδοκομματικών τριβών και αποτέλεσμα πιέσεων διαπλεκόμενων συμφερόντων, το ότι κάποιες ΔΕΚΟ, μπαίνουν και βγαίνουν ανάλογα. Τα υπόλοιπα άρθρα και κυρίως το άρθρο 2,παραμένουν ουσιαστικά αναλλοίωτα σε όλες τις παραλλαγές.

"Κορωνίδα" του νομοσχεδίου, το άρθρο 2, στο οποίο αναφέρεται ότι οι συγκεκριμένες ΔΕΚΟ μετατρέπονται σε "ανώνυμες πολυμετοχικές εταιρίες και λειτουργούν με βάση τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας"!Με έναν ενιαίο και καθολικό τρόπο δηλαδή, επιταχύνεται η ιδιωτικοποίηση σημαντικών Δημόσιων Επιχειρήσεων Και Οργανισμών,μετατρέποντάς τες σε "έρμαια" της ασυδοσίας των πολυεθνικών μεγαλοσυμφερόντων και των κάθε είδους κερδοσκοπικών κυκλωμάτων. Εχει εξίσου μεγάλη σημασία το γεγονός ότι αν και στο νομοσχέδιο ορίζεται ξεκάθαρα ο "πολυμετοχικός" (βλέπε ιδιωτικοποίηση) χαρακτήρας των ΔΕΚΟ, εντούτοις ο τρόπος "εκτέλεσης του εγκλήματος" επαφίεται σε απλά Προεδρικά Διατάγματα που θα εκδοθούν σε διάστημα έξι μηνών από την κατάθεση και την ψήφιση του νομοσχεδίου. Με λίγα λόγια, επαφίεται στη θέληση και στην αποκλειστική ευθύνη των υπουργών Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών και του εποπτεύοντος υπουργού της κάθε ΔΕΚΟ, με κοινή τους απόφαση να ορίσουν ποιο θα είναι "το ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής του δημοσίου στο μετοχικό τους κεφάλαιο" (άρθρο 2, παραγρ. 2).

Η "τυφλή" υποστήριξη από την κυβέρνηση των συμφερόντων του ιδιωτικού κεφαλαίου, δε σταματά στη δυνατότητα που του δίνει να αγοράζει μετοχές των δημοσίων επιχειρήσεων. Αν και το ποσοστό της συμμετοχής των ιδιωτών στο κεφάλαιο των επιχειρήσεων είναι προς το παρόν αδιευκρίνιστο και θα καθοριστεί από τα Προεδρικά Διατάγματα, με το ίδιο το νομοσχέδιο, σε άλλα άρθρα του, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για ελεύθερη πρόσβαση των ιδιωτών στο σύνολο του μηχανισμού λειτουργίας και δράσης.

Κατ' αρχήν στο άρθρο 7, παράγρ. 3, ορίζεται ότι στη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου των ΔΕΚΟ "εκπροσωπούνται και οι μέτοχοι της μειοψηφίας".Αντίθετα, μειώνεται ο αριθμός των εκλεγμένων εκπροσώπων των εργαζομένων στο Διοικητικό Συμβούλιο της "πολυμετοχικής" πλέον επιχείρησης.Ταυτόχρονα αναβαθμίζεται ο ρόλος του γνωστού οργάνου "ταξικού συμβιβασμού", της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ) που της δίδεται η δυνατότητα να ορίζει ένα μέλος του ΔΣ, το οποίο "προέρχεται από τις οικείες οργανώσεις χρηστών και καταναλωτών". Ολόκληρο το άρθρο 7, αλλά και τα 8 και 9 αναφέρονται στον τρόπο συγκρότησης των οργάνων διοίκησης των ΔΕΚΟ. Ετσι ο διευθύνων σύμβουλος θα "προσλαμβάνεται με πενταετή θητεία, μετά από δημόσια προκήρυξη της θέσης", ενώ η ιδιότητά του "δεν είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του προέδρου του ΔΣ". Αντίστοιχα και οι γενικοί διευθυντές "επιλέγονται από εξειδικευμένα στελέχη διοίκησης από το προσωπικό της ΔΕΚΟ ή εκτός αυτού"!Ολη η ανώτατη υπηρεσιακή ιεραρχία - διευθύνων σύμβουλος και γενικοί διευθυντές συγκροτούν το λεγόμενο Συμβούλιο Διεύθυνσης - μπορεί να συγκροτείται από ιδιώτες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το "χτύπημα" του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, η "μείωση του μη μισθολογικού κόστους", όπως "κομψά" ονομάζεται, αποτελεί μια από τις βασικές κατευθύνσεις και επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προς χάριν της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της άρχουσας τάξης. Οι πιστοί "υπηρέτες" αυτών των επιλογών, οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, έχουν δώσει ήδη δείγματα γραφής, όπως οι τρεις αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ, που συνεχίζει - παρά τις περί αντιθέτου προεκλογικές υποσχέσεις - να εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ. Σημείο "κλειδί" όλων των προωθούμενων σχεδίων είναι η καθιέρωση της πλήρους "ανταποδοτικότητας".Ακριβώς σε αυτό το σημείο έρχεται να δώσει "χέρι βοηθείας" το εν λόγω νομοσχέδιο. Στο άρθρο 1, αναφέρονται ονομαστικά όλες οι ΔΕΚΟ που αφορά. Ανάμεσα σε αυτές είναι και το ΙΚΑ, το ΝΑΤ και ο ΟΓΑ!Πρόκειται για τα μεγαλύτερα ασφαλιστικά Ταμεία, που καλύπτουν τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και του ελληνικού λαού. Αυτά όπως και κάποιοι άλλοι Οργανισμοί - τουλάχιστον στην τελευταία έκδοση του νομοσχεδίου - εξαιρούνται μόνο από τις διατάξεις του άρθρου 2. Δηλαδή δεν προβλέπεται η ιδιωτικοποίησή τους. Ομως το ότι ισχύουν όλες οι υπόλοιπες διατάξεις, σημαίνει πρακτικά πως συρρικνώνεται, περιθωριοποιείται ο κοινωνικός τους χαρακτήρας και στο εξής θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όπως π.χ. καθιέρωση της πλήρους "ανταποδοτικότητας" κλπ.Δε θα ήταν ίσως υπερβολικό να πούμε ότι σταδιακά θα τείνουν να μοιάζουν όλο και πιο πολύ με τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες.

Απ' το γενικό "σάρωμα" δεν ξεφεύγουν και οι εργασιακές σχέσεις. Με το νομοσχέδιο διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για την κατάργηση κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων στις συγκεκριμένες ΔΕΚΟ. Κατ' αρχήν, απλώς με τη μετατροπή Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου σε ανώνυμες εταιρίες,τίθεται σε αμφισβήτηση ο θεσμός του δημόσιου υπαλλήλου και των δικαιωμάτων που απορρέουν απ' αυτόν.Επιπλέον, στο άρθρο 11 γίνεται λόγος για κατάρτιση από τις διοικήσεις - όπου θα συμμετέχουν με τον ένα ή άλλο τρόπο ιδιώτες - "νέων Κανονισμών Προσωπικού και Οργανογραμμάτων"!Καθιερώνεται η σύνδεση μισθού παραγωγικότητας.Η εισοδηματική πολιτική της κάθε ΔΕΚΟ "καθορίζεται στο συμβόλαιο διαχείρισης σε σχέση και με τα άλλα βασικά οικονομικά μεγέθη".Να σημειώσουμε ότι το συμβόλαιο διαχείρισης συνάπτεται από τον διευθύνοντα σύμβουλο και από τους τρεις υπουργούς. Ο ιδιώτης, λοιπόν, θα καθορίζει με τους δικούς του όρους τις αποδοχές των εργαζομένων.

Το νομοσχέδιο, με το οποίο επιχειρήσεις του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα "ενιαία και καθολικά σπρώχνονται γρήγορα στην ιδιωτικοποίηση και στο πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας", κατάγγειλαν οι σύμβουλοι της ΕΣΑΚ στη ΓΣΕΕ, ζητώντας να αναλάβει πρωτοβουλίες η Συνομοσπονδία για την οργάνωση της αντίστασης των εργαζομένων.

Επίσης επισημαίνουν πως με το νομοσχέδιο οι ΔΕΚΟ μετατρέπονται σε "υπηρέτες" του ιδιωτικού κεφαλαίου, αναιρείται ο όποιος κοινωνικός χαρακτήρας και ρόλος τους, υπονομεύεται η δυνατότητά τους για στήριξη μιας πορείας παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και λεηλατούνται κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων. Ηδη το θέμα συζητήθηκε στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΓΣΕΕ και αποφασίστηκε να ζητηθεί από την κυβέρνηση να μην προωθήσει το νομοσχέδιο προτού υπάρξει συνάντηση και ενημέρωσή της από τον αρμόδιο υπουργό.

Ομόφωνη ήταν η καταδίκη του νομοσχεδίου από όλους τους παρευρισκόμενους συνδικαλιστές, σε σύσκεψη που διοργάνωσε η ΑΔΕΔΥ πριν λίγες μέρες γι' αυτό το σκοπό. Στη σύσκεψη συμμετείχαν εκπρόσωποι από 15 σωματεία και Ομοσπονδίες των Οργανισμών και επιχειρήσεων που αφορά το νομοσχέδιο και είναι μέλη της ΑΔΕΔΥ. Μάλιστα αποφασίστηκε να υπάρξει συντονισμός δράσης για την απόκρουσή του.

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ