Τα αρνητικά αποτελέσματα από την εφαρμογή της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ, για τα οποία το ΚΚΕ προειδοποιούσε από την αρχή της ένταξης στην ΕΟΚ, είναι πλέον χειροπιαστά, τα ζουν οι εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες της χώρας, που "σπρώχνονται βίαια" στην εγκατάλειψη των αγροτικών εκμεταλλεύσεών τους. Αυτό διαπιστώθηκε και υπογραμμίστηκε στην πανελλαδική σύσκεψη των αγροτικών στελεχών, που οργάνωσε το ΚΚΕ προκειμένου να εξεταστούν η δραματική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο γεωργικό τομέα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίοι αγρότες.

Στην εισήγηση του Αγροτικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, που παρουσίασε ο υπεύθυνος του Τμήματος Γιάννης Σφυρής, παρουσιάστηκαν συγκεκριμένα στοιχεία από τα οποία προκύπτουν, ανάμεσα στα άλλα, ότι:

Ολοι οι δείκτες της αγροτικής οικονομίας - όπως άλλωστε και οι άλλοι οικονομικοί και κοινωνικοί δείκτες - έχουν χειροτερεύσει. Ο βασικός στόχος της νέας ΚΑΠ για μείωση των αγροτικών κονδυλίων της Κοινότητας στο 45% του προϋπολογισμού της το 1997 - από 65% που ήταν το 1987 και 53% το 1992 - συγκεκριμενοποιείται με τις προβλεπόμενες μειώσεις για κάθε προϊόν και για όλα τα προϊόντα. Κι αυτά υλοποιούνται με τους περιορισμούς και τη μείωση της αγροτικής και κτηνοτροφικής με τους δραστικούς περιορισμούς στις τιμές των προϊόντων και στις επιδοτήσεις και ενισχύσεις στον αγροτικό τομέα.

Δεκαπέντε χρόνια, σχεδόν, μετά την ένταξη της χώρας στην Κοινότητα, οι Ελληνες αγρότες, όπως επιβεβαιώνεται από τα συγκεκριμένα επίσημα στοιχεία, εισπράττουν κατά κιλό για τα προϊόντα τους τιμές πολύ μικρότερες, σε πραγματική αξία, απ' ό,τι πληρώνονταν πριν την ένταξη... Π.χ., οι τιμές που πληρώθηκαν το 1994 για όλα σχεδόν τα προϊόντα τους (με συνυπολογισμό του πληθωρισμού και όλων των ενισχύσεων επιδοτήσεων στον αγροτικό τομέα, στρεμματικών ενισχύσεων, ή κεφαλικών επιδοτήσεων κλπ.) ήταν μικρότερες μέχρι 66%, σε σύγκριση με τις τιμές που πληρώθηκαν οι αγρότες το 1980 πριν την ένταξη...

Παράλληλα, η μείωση της ανταγωνιστικότητας της γεωργίας στην περίοδο 1981 - '95 είναι αδιαμφισβήτητη. Επιβεβαιώνεται με το τεράστιο - σταθερά άνω των 150 δισ. δραχμών τα τελευταία χρόνια - αρνητικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων(εισαγωγές μείον εξαγωγές αγροτικών προϊόντων) Και αν συνυπολογιστούν η αρνητική πορεία του αγροτικού ισοζυγίου σε βάρος της χώρας μας και οι άμεσες εισφορές που πληρώνουμε στα ταμεία της ΕΕ, διαπιστώνεται πως η χώρα μας, χωρίς την ΚΑΠ, θα μπορούσε να επιδοτήσει τη γεωργία μας πιο αποδοτικά και χωρίς να δημιουργείται μεγαλύτερη, απ' ό,τι σήμερα, επιβάρυνση στην οικονομία μας. Και, έτσι, η ανταγωνιστικότητα θα είχε διατηρηθεί σε καλύτερα επίπεδα, απ' ό,τι στα πλαίσια της ένταξης, και με μικρότερη επιχορήγηση θα εξασφαλιζόταν καλύτερο αγροτικό εισόδημα.

Τελικά, με τη νέα ΚΑΠ, η ΕΕ, πέρα από την ποσοτική μείωση της αγροτικής παραγωγής (όλων των προϊόντων και της κτηνοτροφίας) και τη συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού με το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών που προωθεί, με το νέο σύστημα τιμών και επιδοτήσεων υλοποιεί και την απαίτηση των εκπροσώπων των πολυεθνικών τροφίμων να αγοράζουν αγροτικά προϊόντα σε εξευτελιστικές τιμές...

Ολα τα παραπάνω στοιχεία, που είναι πλέον χειροπιαστά, αποδείχνουν ότι η ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ ήταν η χειρότερη επιλογή και για τη γεωργία. Και η μέχρι τώρα αρνητική πορεία σε συνδυασμό με τη νέα ΚΑΠ και τη Συμφωνία της ΓΚΑΤΤ προδιαγράφει με βεβαιότητα την επιτάχυνση των αρνητικών εξελίξεων με πιο καταστροφικά αποτελέσματα, που θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη αποδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής και σε ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Τα συγκεκριμένα, πλέον, στοιχεία ανατρέπουν το επιχείρημα του δήθεν μονόδρομου της ΕΕ και υπογραμμίζουν την αναγκαιότητα για την εφαρμογή μια άλλης, εντελώς διαφορετικής, αντιμονοπωλιακής αγροτικής πολιτικής.

Αντίθετα, ο μονόδρομος της ανατροπής της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και της εφαρμογής αντιμονοπωλιακής φιλοαγροτικής πολιτικής υπέρ των μικρομεσαίων αγροτικών οικογενειακών εκμεταλλεύσεων επιβάλλεται πολύ περισσότερο που πέρα από τις άλλες αρνητικές εξελίξεις, σ' ό,τι αφορά τα προϊόντα, τις τιμές και το αγροτικό εισόδημα, έχουμε και αποεπένδυση στον αγροτικό τομέα με συνεχή και σταθερή μείωση των αγροτικών επενδύσεων. Κάτι που υπονομεύει παραπέρα την ανταγωνιστικότητα της γεωργίας και το μέλλον της, όπως και των μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών. Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία: Σε σταθερές τιμές, συνολικά, οι χρονιάτικες γεωργικές επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου, μειώθηκαν στη δεκαετία του 1980 κατά 30% σε σχέση με τη δεκαετία του 1970 και κατά 40% στα πρώτα χρόνια του 1990.

Αυτή η ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη και σχετικά με τις επενδύσεις είναι βέβαιο πως δεν πρόκειται να αλλάξει, όπως επιβεβαιώνεται από τα προγραμματισμένα να διατεθούν, στα πλαίσια του γνωστού και πολυδιαφημισμένου Β Πακέτου Ντελόρ, κονδύλια για τη γεωργία μέχρι το 1999. Γιατί, εκτός του ότι είναι περιορισμένα συνολικά τα κονδύλια, και το μεγαλύτερο ποσοστό απ' αυτά προορίζεται για τη χρηματοδότηση μη αναπτυξιακών δραστηριοτήτων (εξαγορά συνειδήσεων με τις λεγόμενες πρόωρες συντάξεις για μείωση των καλλιεργειών, για δήθεν επαγγελματική κατάρτιση, ξερίζωμα των καλλιεργειών κλπ.). Πέραν αυτών απαγορεύεται η χρηματοδότηση για τη δημιουργία υποδομής (μονάδων μεταποίησης και εκσυγχρονισμού) σε προϊόντα που κατά το Διευθυντήριο της ΕΕ είναι πλεονασματικά (οπωροκηπευτικά, καπνά, σιτηρά, κτηνοτροφία κλπ.). Ετσι δε χρηματοδοτείται και το έργο ζωής για τη Θεσσαλία, η εκτροπή του Αχελώου, όπως αρχικά σχεδιάστηκε, επειδή θα αυξανόταν η αγροτική παραγωγή...

Σε όλες αυτές τις εξελίξεις και για ότι προωθείται με την καταστροφική πολιτική της ΕΕ, μέσω της νέας ΚΑΠ και της Συμφωνίας της ΓΚΑΤΤ, όπως υπογράμμισε η εισήγηση του Αγροτικού Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ, τεράστιες είναι οι ευθύνες και των τεσσάρων κομμάτων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Πολιτικής Ανοιξης και "ΣΥΝ", γιατί και συμφώνησαν στις επιλογές αυτές και τις αποδέχονται και τις εφαρμόζουν. Πολύ περισσότερο, που γνωρίζουν και τα όσα αρνητικά συμβαίνουν και τα χειρότερα, καταστροφικά που θα προκύψουν.