Το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές, που κατήγγειλαν ανοιχτά τη συνενοχή των αστικών κομμάτων για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την πολιτική της "ονοματολογίας", το "εμπάργκο", τα εθνικιστικά συλλαλητήρια και το "ντοπάρισμα" του λαού, βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα. Για εκείνους που αντιστάθηκαν σε όλο αυτό το κλίμα, που εναντιώθηκαν, που πήγαν κόντρα στο ρεύμα και που εξ αρχής τόνιζαν ότι η ειρήνη και η διασφάλιση των συμφερόντων της χώρας μας δεν περνά μέσα από την "κολυμπήθρα" των ιμπεριαλιστών, μέσα στην οποία η επίσημη Ελλάδα ήθελε να... "βαφτίσει" τα Σκόπια, η ιστορία είναι γνωστή:

Το ΚΚΕ κατηγορήθηκε σαν "προδοτικό" (! ) και "ενδοτικό"! Σαν "αποστάτης των εθνικών δικαίων"! Πριν, όμως, φτάσουμε στο 1997, οι σημερινοί "ρεαλιστές" της υποτέλειας είχαν αποδείξει ότι η πατριδοκαπηλία και η εξάρτηση πηγαίνουν χέρι - χέρι με τον αντικομμουνισμό. Στα πλαίσια αυτού του αχαλίνωτου εθνικισμού που εξέθρεψαν, έφτασαν σε πρωτοφανή όρια αντι - ΚΚΕ υστερίας.

Δεν ήταν μόνο η συστηματική συκοφάντηση του Κόμματος από τους αστικούς πολιτικούς φορείς και τα ΜΜΕ της ολιγαρχίας. Οι αλλοπρόσαλλες κραυγές τους, όταν η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ είπε το αυτονόητο, για την ύπαρξη σλαβόφωνων στη Βόρειο Ελλάδα. Η απόκρυψη των θέσεων του ΚΚΕ για το Σκοπιανό. Αλλά έφτασαν στο σημείο, όλοι μαζί οι "δημοκράτες" και "πατριώτες", να πάρουν απόφαση στο Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης, χαρακτηρίζοντας την Αλέκα Παπαρήγα"ανεπιθύμητο πρόσωπο" στη Θεσσαλονίκη, λόγω των θέσεων του Κόμματος για το Σκοπιανό!

Μέσα σε αυτό το κλίμα, το 1994 και ενόψει των ευρωεκλογών, πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής συγκέντρωσης του Κόμματος, η δολοφονική επίθεση κατά των υποψηφίων ευρωβουλευτών του ΚΚΕ, του Β. Εφραιμίδη και του Γ. Θεωνά...