Η περίοδος από την επανένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ το 1980, παρά τις φαινομενικές εκκρεμότητες, όπως αυτή της ενεργοποίησης των στρατηγείων, ήταν μια εποχή εδραίωσης της συμμετοχής της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και προσαρμογής της στα νέα δεδομένα των επιθετικών σχεδίων της συμμαχίας. Ταυτόχρονα όμως, ήταν και περίοδος διαρκούς δοκιμασίας των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και παγίδευσης της χώρας στα αδιέξοδα που πηγάζουν από τη συμμετοχή της σε αυτόν τον Οργανισμό, που επανειλημμένα έχει αποδειχθεί εχθρικός και ολέθριος για την Ελλάδα.

Ηταν, επίσης, μια περίοδος που αποδείχτηκε περίτρανα ο πραγματικός ρόλος του ΝΑΤΟ και των κυρίαρχων χωρών του στην υποδαύλιση της τουρκικής επιθετικότητας. Τα χρόνια αυτά η Ελλάδα και η Τουρκία βρέθηκαν δύο φορές στα πρόθυρα του πολέμου, το 1987 και το 1996. Κρίσεις που τροφοδοτούν τον αδιέξοδο ανταγωνισμό των εξοπλισμών μεταξύ των δύο χωρών, με αποτέλεσμα να φθάσουν να κατέχουν τις πρώτες θέσεις ανάμεσα σε όλες τις χώρες στον κόσμο στις εισαγωγές όπλων.

Την περίοδο αυτή, 1980 έως 1997, η εξάρτηση "εκσυγχρονίστηκε" με αποκορύφωμα την αποστολή, για πρώτη φορά μετά την Κορέα, ελληνικού στρατού εκτός συνόρων, όπως έγινε στη Βοσνία και την Αλβανία. Το ίδιο διάστημα οι βάσεις, το σύμβολο της ξένης κυριαρχίας, αναδιαρθρώθηκαν ώστε να ανταποκρίνονται πιο αποτελεσματικά στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και δημιουργήθηκαν και νέες, με ΝΑΤΟικό μανδύα. Ολόκληρη η Ελλάδα προσφέρθηκε σαν βάση σε οποιοδήποτε πολεμικό τυχοδιωκτισμό εκδηλώθηκε στην περιοχή.

Ομως, η εφαρμογή του νέου επιθετικού δόγματος του ΝΑΤΟ, που σχεδιάστηκε ώστε να καλύπτει το ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα, αλλά και την ανάγκη του για διαρκή διεύρυνση των ορίων του, προϋποθέτει και νέα πιο ευέλικτη δομή. Αυτή η δομή με τις αναδιαρθρώσεις που προκαλεί φέρνει ανατροπές άκρως επιζήμιες για τα ελληνικά συμφέροντα. Η νέα δομή του ΝΑΤΟ, που θα οριστικοποιηθεί τον Ιούλη, μπορεί να αποτελέσει τον "Δούρειο ιππο" για την επιβολή της "PAX AMERIAKANA" στο Αιγαίο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.