Μνημείο πολιτικής εξαπάτησης και αγυρτείας αποτελεί η νέα συμφωνία για τις βάσεις που υπέγραψε με τους Αμερικάνους η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1983 και η οποία ισχύει και σήμερα. Με τη μέθοδο αντιστροφής της αλήθειας ονομάστηκε... "συμφωνία απομάκρυνσης των βάσεων".Αυτό που έγινε ήταν να εκσυγχρονιστούν οι βάσεις που ανταποκρίνονταν στις σύγχρονες απαιτήσεις των επικυρίαρχων, να κλείσουν σταδιακά αυτές που είχαν ξεπεραστεί λόγω τεχνολογικών εξελίξεων και αποτελούσαν πλέον μόνο ζημιά και να δημιουργηθούν νέες με ΝΑΤΟικό μανδύα,το καθεστώς λειτουργίας των οποίων δε ρυθμίζεται από τη νέα συμφωνία, αλλά απορρέει από τις υποχρεώσεις της Ελλάδας στα πλαίσια της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ.

Η συμφωνία αυτή αποτελεί μία από τις "λαμπρότερες" σελίδες της υποτέλειας των κυβερνώντων απέναντι στην αμερικανοΝΑΤΟική επικυριαρχία στη χώρα. Σύμφωνα με τα όσα προέβλεπε η συμφωνία, βάσεις θα παρέμεναν στη χώρα μέχρι το τέλος του 1988. Πέντε μήνες πριν θα υπήρχε "έγγραφη ειδοποίηση" της ελληνικής προς την αμερικανική κυβέρνηση για την αποχώρηση των εγκαταστάσεών τους, η οποία θα έπρεπε να ολοκληρωθεί μέσα σε 17 μήνες. Η συμφωνία εγκρίθηκε στη Βουλή με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Η όλη πορεία της παραμονής των βάσεων αποτελεί μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις που έδρασε ο κάλπικος λόγος του Α. Παπανδρέου: Στις 16-11-77 ρωτούσε από το Σύνταγμα "είναι αλήθεια ή όχι ότι οι ΗΠΑ και οι χώρες του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ στηρίζουν την επεκτατική επιθετική πολιτική της Τουρκίας στο Αιγαίο;" Και στις 17-10-79 έλεγε από το Ηράκλειο της Κρήτης: "Είναι για μας, για το ΠΑΣΟΚ, ανυποχώρητη η θέση πως οι ξένες βάσεις πρέπει να φύγουν από τη χώρα. Αποτελούν μόνιμα κίνδυνο για τον πληθυσμό μας, ακόμα και σε περίοδο ειρήνης... Μας εκθέτουν στον πυρηνικό όλεθρο... Εξυπηρετούν αποκλειστικά τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ... Μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε βάρος της χώρας μας σε περίπτωση μιας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης...".

Ομως με την ίδια ευκολία τέσσερα χρόνια αργότερα στις 15-7-83 δε δίσταζε να πει: "Αισθάνομαι ιδιαίτερη υπερηφάνεια για το γεγονός ότι μια συμφωνία αμυντικής συνεργασίας μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας εκφράζει για πρώτη φορά την ισοτιμία της χώρας μας και αποτελεί δείγμα ότι έχει κατακτηθεί σε μεγάλο βαθμό η εθνική μας ανεξαρτησία"! Σε ανάλογο μήκος κύματος κινήθηκε και η ομιλία του στη Βουλή κατά την επικύρωση της συμφωνίας, το Νοέμβρη του 1983. Εκεί μάλιστα έφτασε στο σημείο να αναγνώσει μόνος του σημείο του προεκλογικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ, όπου αναφερόταν ότι "οι ξένες βάσεις δεν έχουν θέση στη χώρα μας", για να υποστηρίξει ότι η κυβέρνησή του αυτό ακριβώς κάνει (!) και ότι η συμφωνία δεν ήταν παραμονής αλλά απομάκρυνσης των βάσεων!! Είπε επίσης πως "είναι απόφαση οριστική της κυβέρνησής μας ότι τα πυρηνικά όπλα θα φύγουν από την Ελλάδα".

Βέβαια, οι βάσεις, που εγκαταστάθηκαν στη χώρα μας από το 1953, μετατρέποντας την Ελλάδα σε προκεχωρημένο φυλάκιο του ιμπεριαλισμού και σύμβολο εξάρτησης, ουδέποτε έφυγαν. Η συμφωνία αυτή ανανεώθηκε και ισχύει και σήμερα. Αντίθετα, εκσυγχρονίστηκαν και προστέθηκαν και άλλες επί εποχής ΠΑΣΟΚ - όπως η κατασκοπευτική βάση των ΑΒΑΚΣ στο Ακτιο.

Στην πραγματικότητα, οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στην Ελλάδα έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν ρόλο υποστήριξης των πολεμικών επιδρομών κατά λαών της περιοχής. Τέτοιο ρόλο έπαιξε η βάση της Νέας Μάκρης το Σεπτέμβρη του 1983 και το Φλεβάρη του 1984 κατά τον κανονιοβολισμό της Βηρυτού από τον 6ο Στόλο, με αποτέλεσμα να απονεμηθεί και "εύφημος μνεία" από τις ΗΠΑ για τη "συνεισφορά" της! Τέτοιο ρόλο έπαιξε η βάση της Σούδας κατά την επιδρομή των ΗΠΑ ενάντια στη Λιβύη το 1986.Τέτοιο ρόλο έπαιξαν οι βάσεις την περίοδο της επίθεσης στον Περσικό Κόλπο.Ανάλογο ρόλο έπαιζαν οι βάσεις του Ακτιου και της Σούδας στους βομβαρδισμούς της Βοσνίας,λειτουργώντας είτε ως κατασκοπευτικό είτε ως επιχειρησιακό κέντρο για την εκτέλεση των ΝΑΤΟικών αεροπορικών επιδρομών. Ανάλογη πολεμική ετοιμότητα επέδειξαν οι βάσεις την περίοδο του πολέμου των 6 ημερών στη διώρυγα του Σουέζ, κατά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο, το 1973,στην επιδρομή των Ισραηλινών στο Λίβανο,στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο κλπ.

Με την όλο και πιο ενεργό συμμετοχή της Ελλάδας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και τον εκσυγχρονισμό της εξάρτησης, ολόκληρη η χώρα αποτελεί εν δυνάμει μια απέραντη βάση του ΝΑΤΟ για τις ανάγκες της "νέας τάξης". Στη διάθεση των ΝΑΤΟικών δυνάμεων για ανεξέλεγκτη χρήση έχουν παραδοθεί όλες οι ναυτικές και αεροπορικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται στην Ελλάδα. Η εκτίμηση αυτή, όσο και αν ακούγεται υπερβολική, επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα.

Την ίδια τύχη με τις βάσεις είχαν και τα πυρηνικά όπλα. Εγινε ντόρος για αυτά που απομακρύνθηκαν, όχι για τίποτα άλλο αλλά γιατί ήταν παλιάς τεχνολογίας και από την άλλη σιωπηρά εγκαταστάθηκαν νέα εκσυγχρονισμένα. Το πιο ανησυχητικό σε αυτήν την υπόθεση είναι ότι πρόκειται για πυρηνικά όπλα που εντάσσονται στο νέο πυρηνικό δόγμα του ΝΑΤΟ για περιορισμένο πυρηνικό πόλεμο τοπικού χαρακτήρα. Η Ελλάδα έτσι βρίσκεται σε πυρηνική ομηρία.

Μια φάση του εκσυγχρονισμού του πυρηνικών έγινε το 1992, όταν οι Αμερικανοί με πειρατικό τρόπο εγκατέστησαν στην αεροπορική βάση του Αραξου 24 ατομικές βόμβες, παραπλανώντας μάλιστα τις ελληνικές αρχές της βάσης! Δεν είναι τυχαίο ότι η αποθήκευση των βομβών αυτών έγινε το 1992, εποχή που δεν υφίσταται πλέον ούτε το άλλοθι της αποτροπής, δήθεν, της πυρηνικής δύναμης της Σοβιετικής Ενωσης, αλλά εντάσσεται ξεκάθαρα στο νέο δόγμα των Αμερικανών.

Ενισχυτικό του ότι οι ΗΠΑ εντάσσουν στα πυρηνικά τους σχέδια και τις ατομικές βόμβες που έχουν αποθηκεύσει στον Αραξο, καθώς και του ενδιαφέροντός τους για εκσυγχρονισμό των σχετικών εγκαταστάσεων και μέσων, είναι ότι το Νοέμβρη του 1993 κατέθεσαν στην ελληνική κυβέρνηση αίτημα για μετεγκατάσταση από τη Ν. Αγχίαλο στον Αραξο ελληνικών αεροσκαφών τύπου F-16, που θα ήταν διαθέσιμα για τη μεταφορά και ρίψη ατομικών βομβών, ρόλο που μέχρι τότε τον είχε σμήνος ελληνικών αεροσκαφών F-104, με την ονομασία "Στράικ", τα οποία όμως αποσύρθηκαν λόγω παλαιότητας. Το αίτημα εκκρεμούσε για καιρό, γιατί η ελληνική πλευρά ζητούσε να της παραχωρηθούν από τις ΗΠΑ αεροσκάφη F-16 που θα προορίζονταν γι' αυτό το σκοπό.