Σε νέα φάση περνάει η εξάρτηση της χώρας, με την πλήρη και ασφυκτική υποταγή της στα ΝΑΤΟικά σχέδια, που οδηγούν στην κατάργηση κάθε έννοιας εθνικής ανεξαρτησίας. Η βήμα προς βήμα προσαρμογή στο νέο δόγμα για το ρόλο και την αποστολή του ΝΑΤΟ, η αναδιάρθρωση όλου του πλέγματος εξάρτησης με βάση τα δεδομένα της "νέας τάξης πραγμάτων", αποτελεί μια άνευ όρων παράδοση της χώρας που υποθηκεύει το μέλλον της. Ενα καθοριστικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η ενεργοποίηση των ΝΑΤΟικών στρατηγείων της Λάρισας, με όρους μάλιστα, που αναιρούν την ίδια την υπόσταση της χώρας.

Το κλειδί της όλης αναδιάρθρωσης της εξάρτησης είναι το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ.Ο ιμπεριαλιστικός αυτός οργανισμός, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, στην αναζήτηση της νέας του ταυτότητας, δημιούργησε νέες "απειλές", για να διευρύνει τα όρια δράσης του. Οι νέοι στόχοι που θέτει, επιβάλλουν ταυτόχρονα νέα δομή και νέο δόγμα επιχειρησιακής λειτουργίας.

Η επιτροπή αμυντικού σχεδιασμού του ΝΑΤΟ, το Δεκέμβρη του 1992,αποφάσισε την κατάργηση της παλιάς δομής. Με βάση τη νέα δομή συγκροτούνταιπολυεθνικές, ευέλικτες δυνάμεις ταχείας επέμβασης στις τρεις πτέρυγες της"συμμαχίας" και καταργούνται οι επιμέρους εθνικές περιοχές επιχειρησιακής ευθύνης, με τη δημιουργία ενός "εύκαμπτου" οργανωτικού σχήματος. Την κύρια ευθύνη την έχει ο Ανώτατος ΝΑΤΟικός Διοικητής της περιοχής - στην περίπτωση της νότιας πτέρυγας ο Αμερικανός ή Ιταλός διοικητής της Νεάπολης της Ιταλίας- ενώ στους διοικητές των υποστρατηγείων, όπως της Λάρισας, μένουν περιορισμένες αρμοδιότητες, στα πλαίσια πάντα της ενιαίας περιοχής του διοικητή της Νεάπολης της Ιταλίας. Ο διοικητής αυτός μπορεί να μεταβιβάζει τον επιχειρησιακό έλεγχο σε αέρα και θάλασσα, κατά περίπτωση σε Ιταλό, Ελληνα και Τούρκο αξιωματικό. Αυτό σημαίνει ενιαίο αμυντικό χώρο Ελλάδας - Τουρκίας!

Η λειτουργία των στρατηγείων της Λάρισας έχει προϊστορία. Ξεκίνησε τον Οκτώβρη του 1980,όταν η Ελλάδα με τη συμφωνία Ρότζερς επανεντάχθηκε στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, απ' όπου είχε αποχωρήσει το 1974 μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το στρατηγείο της Λάρισας από τότε έμεινε ανενεργό, επειδή δεν καθορίστηκαν τα όρια ευθύνης του στο Αιγαίο, εξαιτίας των τουρκικών διεκδικήσεων.

Πάγια ελληνική θέση, στα πλαίσια, βέβαια, της εξάρτησης και της υποταγής στα ξένα κέντρα, ήταν η κάλυψη όλου του ελληνικού εθνικού χώρου από το ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Λάρισας. Είναι σαφές πως το πρόβλημα αυτό υπάρχει μόνο στα πλαίσια της "συμμαχίας", η επανένταξη στην οποία το γέννησε.Γιατί, θα ήταν αδιανόητο εκτός ΝΑΤΟ μια χώρα, να διεκδικεί, να έχει την ευθύνη του εναέριου χώρου πάνω από τα νησιά και τη θάλασσα μιας άλλης χώρας.

Σύμφωνα με την ελληνική θέση, για να δημιουργηθούν τα δύο ΝΑΤΟικά στρατηγεία στη Λάρισα, χερσαίο και αεροπορικό, πρέπει η περιοχή ευθύνης των Ελλήνων στρατιωτικών διοικητών, που θα εδρεύουν στη Λάρισα, να εκτείνεται σε όλο το Αιγαίο, δηλαδή να καλύπτει όχι μόνο τον εθνικό χώρο που καταλαμβάνει σχεδόν 50% του όλου χώρου του Αιγαίου, αλλά και τις προσβάσεις, θαλάσσιες και εναέριες, που οδηγούν από την ηπειρωτική χώρα προς τα νησιά και το αντίστροφο. Αυτό, βέβαια, ποτέ δεν έγινε αποδεκτό και έτσι κόλλησαν και τα στρατηγεία.

Αντί, λοιπόν, οι κυβερνήσεις, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, να ακολουθήσουν μια πολιτική απεμπλοκής από το φαύλο κύκλο αυτής της καταστροφικής λογικής, παγιδεύτηκαν στη δρομολόγηση διαδικασιών, με στόχο τη λειτουργία των στρατηγείων. Οι διαδικασίες αυτές τα τελευταία χρόνια έχουν περάσει διάφορες φάσεις.

Σε κάποια φάση έγινε αποδεκτή η διάσπαση του στρατηγείου σε χερσαίο καιαεροπορικό και μπήκε στο ράφι το θέμα του επιχειρησιακού ελέγχου του Αιγαίου, με την αποδοχή σε πρώτη φάση της ενεργοποίησης μόνο του χερσαίου στρατηγείου, για το οποίο "δεν υπάρχουν σοβαρές τουρκικές αντιρρήσεις". Μια τέτοια εξέλιξη θα εξυπηρετούσε πλήρως τους ΝΑΤΟικούς τυχοδιωκτισμούς στην περιοχή.

Ομως, ούτε και αυτό τελικά περπάτησε. Εξάλλου, με την τελική υλοποίηση της νέας δομής του ΝΑΤΟ και την υποβάθμιση των υποστρατηγείων υπέρ του στρατηγείου της Νάπολης η διαμάχη για τον επιχειρησιακό έλεγχο είναι πλέον χωρίς αντικείμενο.

Φτάνουμε, λοιπόν, στο σήμερα. Με βάση τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, η τελική επικύρωση της οποίας αναμένεται στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ το καλοκαίρι, δημιουργείται ένα ασαφές καθεστώς,στο οποίο κάποιος τρίτος μπορεί να μεταβιβάζει τον επιχειρησιακό έλεγχο ad hoc σε Ελληνες ή Τούρκους στρατιωτικούς διοικητές.

Το καθεστώς αυτό χαρακτηρίζεται από γνωρίζοντες από τα μέσα τα πράγματα "Δούρειος Ιππος", για την προώθηση των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο, αφού το στρατηγείο της Νάπολης θα μπορεί, κατά περίπτωση, να μεταβιβάζει τον επιχειρησιακό έλεγχο όλων των συμμαχικών δυνάμεων - ελληνικών και τουρκικών - που δρουν στο Αιγαίο σε Ελληνες ή Τούρκους στρατιωτικούς διοικητές, που σημαίνει ότι ενδεχομένως τα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, καθώς και οι προσβάσεις προς αυτά, θα ελέγχονται και από Τούρκους,δηλαδή θα έχουμε μια κατάσταση που "ο λύκος φυλάει τα πρόβατα".