Εικόνες αρχαίου θεάτρου

Η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή παρουσίασε πρόσφατα ένα εξαιρετικά εκλαϊκευτικό και χωρίς να υπολείπεται σε επιστημονικότητα, βιβλίο, με την πάντα υψηλής ποιότητας εκδοτική "υπογραφή" των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης,το οποίο πλουτίζει τη βιβλιογραφία για το θέατρο της ελληνικής αρχαιότητας. Συγγραφείς του είναι ο καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϊ Richard Green (Ρίτσαρντ Γκριν) και ο καθηγητής Αρχαίας Φιλολογίας στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών του Λονδίνου και παλιότερα του Καίμπριτζ Eric Handlley (Ερικ Χάντλεϊ). Τίτλος του "Εικόνες από το αρχαίο ελληνικό θέατρο",που σημαίνει και εικονογραφημένο (θαυμάσια) με 20 έγχρωμες και 61 ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σχετικών, αρχαίων αντικειμένων, πολλά από τα οποία είναι άγνωστα στο ευρύ ελληνικό κοινό, αφού βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο (όπως μύρια άλλα κειμήλιά μας, δυστυχώς). Η ελληνική έκδοση προλογίζεται από τον Γ. Μ. Σηφάκη,ενώ η εύγλωττη μετάφραση ανήκει στη Μαίρη Μάντζιου (μαθήτρια του Χάντλεϊ, λέκτορα Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων). Ο κατάλογος των εικόνων, η βιβλιογραφία, το ευρετήριο αρχαίων συγγραφέων και κειμένων που περιλαμβάνει το βιβλίο, αποδείχνουν το εύρος της επιστημονικής - ερευνητικής εργασίας των συγγραφέων. Εργασία συμπυκνωμένη με εκλαϊκευτική σαφήνεια σε οκτώ μικρά κεφάλαια, που "ιστορούν" παραστατικά, ουσιαστικά, χωρίς περιττολογίες - αναγκαίες, ίσως, σε ειδικούς, μικρολεπτομέρειες, τη (θρησκευτική - εορτολογική) καταγωγή, τη λαμπρή εξέλιξη και τα επιτεύγματα του αρχαίου ελληνικού θεάτρου και την τεράστια "κληρονομιά" που άφησε στο θέατρο όλων των μετέπειτα εποχών, και βέβαια στο παγκόσμιο θέατρο στον αιώνα μας. Αιώνας, που "ανέλαβε" τη σκηνική αναβίωσή του, αναζητώντας (ακόμα) τους χαμένους "κρίκους" του και απαντήσεις σε δύσβατα μυθοπλαστικά, ιστορικά, κοινωνιολογικά, ιδεολογικά, αισθητικά, ερμηνευτικά και τεχνικά ερωτήματα.

Το ιδιαίτερο προσόν της εργασίας αυτής, είναι ότι προσελκύει το ενδιαφέρον του αναγνώστη με όλα όσα - έμπρακτα - συνιστούσαν το αρχαίο θέατρο (μύθος - δραματουργική επεξεργασία του - ερμηνευτικά συστατικά του - αλλά και χώρος - αρχιτεκτονική - κτιριακή και τεχνική υποδομή - σκηνικά - μάσκα κλπ.). Τα είδη του (δράμα, κωμωδία, σατυρικό δράμα). Τους αιώνες της ακμής του (5ος και 4ος π. Χ.). Τους τελευταίους μεγάλους απογόνους του (Μένανδρο, Πλαύτο). Τις παραδόσεις που "κληροδότησε" στο δυτικοευρωπαϊκό θέατρο. Η εργασία κλείνει μνημονεύοντας τον Ρίτσαρντ Πόρσον (1759 - 1808), έναν από τους πρωτοπόρους μελετητές των σωζόμενων αντικειμένων του αρχαίου ελληνικού δράματος.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ