ΗΛΙΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ,Πεύκη Αττικής: Σε άρθρο του ο Α. Δαμίγος (16-3-97) γράφει: "Κι όμως, κάποιοι Ελληνες, όψιμοι αντισταλινικοί, χτεσινοί τσανακογλύφτες των εκάστοτε σοβιετικών κυβερνήσεων, είχαν βιαστεί να παρουσιάσουν τον Μπερίσα ως "σταλινικό"". Θέλω μια διευκρίνιση. Μου είναι ακαταλαβίστικη αυτή η φράση. Και αυτό γιατί ζώντας 30 χρόνια σαν πολιτικός πρόσφυγας στο σοσιαλισμό, πιστεύω ότι ο Στάλιν δεν έχασε τίποτα από τον εξέχοντα ρόλο του καθοδηγητή, μαζί με τον Λένιν, για τη νίκη του σοσιαλισμού, παρ' όλες τις ανείπωτες δυσκολίες που πέρασε και τις ξένες επεμβάσεις εκείνου του καιρού.

Ο Στάλιν ήταν στρατηλάτης. Υπό την καθοδήγησή του το φασιστικό γερμανικό τέρας θάφτηκε στην ίδια του τη φωλιά.

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τα άρθρα του Α. Δαμίγου. Μήπως εννοούσε και εννοεί "όψιμους" αυτούς που κόπτονται ότι είναι αριστεροί;

Ολα αυτά τα ψεύτικα και ξεθωριασμένα τεχνάσματα του ιμπεριαλισμού, είναι για να υποδουλώνει τους λαούς και να τους εκμεταλλεύεται άνετα. Ομως τα γεγονότα τους διαψεύδουν, όπως για παράδειγμα τον Φάτος Νάνο, στη γειτονική Αλβανία.

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΓΟΥΒΕΤΑΣ,Αθήνα: Στον τηλεοπτικό σταθμό "SEVEN- X" παρακολούθησα πρόσφατα, μέρος μιας συζήτησης με τον κ. Γεωργουσόπουλο, ο οποίος θέλοντας να κάνει μια σύγκριση ανάμεσα στον Λένιν και τον Μακιαβέλι, βρήκε κάποιες ομοιότητες και διαφορές στη φιλοσοφία της πολιτικής του καθενός. Η σπουδαιότερη διαφορά τους, είπε, ήταν ότι ο Ιταλός πολιτικός πίστευε πως "στην πολιτική έτσι γίνεται", ενώ ο Λένιν "πρέπει να γίνεται". Βρήκε, μάλιστα, απ' ό,τι κατάλαβα, σωστή τη θεωρία του πρώτου, βγάζοντάς τον και λάδι. Δηλαδή καλό είναι να επιτρέπεται επιτήδεια και χωρίς φραγμούς στους πολιτικούς ν' ασκούν τη διεφθαρμένη πολιτική τους. Η εξουσία να στηρίζεται στη χρησιμοποίηση κάθε πονηρού και αθέμιτου μέσου, αρκεί να συμβάλει στο κοινό καλό, όπως πίστευε ο εν λόγω θεωρητικός. Το αποκρουστικό του φιλοσοφικό σύστημα έμεινε στην ιστορία - όπως είναι γνωστό - ως "μακιαβελισμός". Αυτό, δε μπορεί να το αγνοεί ο κ. Γεωργουσόπουλος.

ΝΙΚΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ,γεωπόνος, Λιβαδειά: Με αφορμή το 4ο Συνέδριο της ΝΔ και την ανάδειξη στη θέση του αρχηγού της του Κ. Καραμανλή του νεότερου, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η πολιτική ωριμότητα του Ελληνα πολίτη βρίσκεται στο μηδέν. Τότε τα φρύδια, τώρα τα τζάκια.

Ούτε ένα βήμα μπροστά 1955 - 1997. Αραγε θα ξαναζήσουμε "παλιές επιτυχίες" προγόνων της οικογενείας, όπως συμφωνίες Ζυρίχης, Κύπρος και εξαγγελίες αταλάντευτα και σφόδρα ενδοτικές όπως: "Εμείς είμαστε με τη Δύση"; Ιδωμεν...

Και η ζωή τραβάει την ανηφόρα.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΔΗΜΟΤΗΣ: Η πλατεία του Δημαρχείου Αθήνας (πρώην Κοτζιά), από αρκετά χρόνια έχει μετονομαστεί σε πλατεία ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. Μου κάνει εντύπωση: Στη συμβολή των οδών Σταδίου και Αιόλου, η πινακίδα που τοποθετήθηκε πρόσφατα δείχνει: Προς πλατεία Κοτζιά. Και ρωτώ: Μήπως στο "ανακαινιστικό έργο" του τωρινού δημάρχου κ. Αβραμόπουλου, έγινε αλλαγή και δεν το ξέρουμε; Τελικά πώς θα λέγεται η κεντρική αυτή πλατεία της Αθήνας; Εθνικής Αντίστασης ή του τεταρτοαυγουστιανού δημάρχου Κ. Κοτζιά;

Οι αρμόδιοι οφείλουν μιαν απάντηση.