Το σύνθημα, που κυριαρχεί σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι ο "κοινωνικός διάλογος" και η εισαγωγή "ευέλικτων" σχημάτων εργασίας, με στόχο τη μείωση της ανεργίας και την προσαρμογή των ευρωπαϊκών οικονομιών στα δεδομένα των απελευθερωμένων αγορών. Τα "ευεργετικά" αποτελέσματα της εφαρμογής των μεθόδων αυτών έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται αντιληπτά στην Ισπανία, μια χώρα που, όπως και η Ελλάδα, παρουσιάζει έντονα προβλήματα προσαρμογής στις απαιτήσεις της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Τα παραπάνω σημείωσε χτες, δεύτερη μέρα του συνεδρίου του οικονομικού περιοδικού "Economist" ο Ισπανός Επίτροπος Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων Κάρλος Φερέρ, δίνοντας όχι μόνο το στίγμα των Βρυξελλών για τα σχέδια του πολυεθνικού κεφαλαίου στην Ευρώπη, αλλά αποκαλύπτοντας ουσιαστικά και την ουσία του αλά ΠΑΣΟΚ "εκσυγχρονισμού", για τη δήθεν αναζήτηση πολιτικών μέσα από τον "κοινωνικό διάλογο".

Το διάλογο και την "κοινωνική συναίνεση", δηλαδή τον αφοπλισμό και την παραίτηση των εργαζόμενων από κάθε αγωνιστική διεκδίκηση, αξίωσε στην παρέμβασή του και ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Ο Γ. Παπαντωνίου εξήρε τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, υποστηρίζοντας σε όλους τους τόνους τη θετική πορεία των δεικτών, ενώ δεν παρέλειψε να μιλήσει για "προσπάθεια εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας και προώθηση διαρθρωτικών αλλαγών". Ο στόχος βέβαια παραμένει ο ίδιος, δηλαδή η δήθεν "ισότιμη συμμετοχή της χώρας μας στο Γ στάδιο της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης το 2000 ή το 2001 το αργότερο". Για να τεκμηριώσει τα θετικά αποτελέσματα της εφαρμοζόμενης πολιτικής ο υπουργός επικαλέστηκε τις εκθέσεις διεθνών οργανισμών για δείκτες όπως τα ελλείμματα, το ΑΕΠ, το δημόσιο χρέος, ο πληθωρισμός κλπ. Σε κεντρικό σημείο των κυβερνητικών επιλογών ο Γ. Παπαντωνίου ανέδειξε και πάλι την... απελευθέρωση όλων των αγορών από περιορισμούς και αγκυλώσεις, την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων επιχειρήσεων που ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων και τη δημιουργία νέων σχημάτων στα δημόσια έργα, εκσυγχρονισμό της κεφαλαιαγοράς και του τραπεζικού συστήματος κλπ.

Αναφερόμενος αναλυτικά στις ιδιωτικοποιήσεις επανέλαβε τις κυβερνητικές αποφάσεις για τη διάθεση δεύτερου πακέτου μετοχών του ΟΤΕ τον Ιούνη, καθώς και στην προετοιμασία για τη μετοχοποίηση της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου (ΔΕΠ), των Καταστημάτων Αφορολόγητων Ειδών (ΚΑΕ) και του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών (ΧΑΑ). Ανέφερε, επίσης, ότι η Τράπεζα Κρήτης και η Τράπεζα Κεντρικής Ελλάδος, βρίσκονται στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης, ενώ ολοκληρώνεται η μεταβίβαση του 49% της Τράπεζας Αττικής από την Εμπορική Τράπεζα στα Ταμεία Μηχανικών και Παρακαταθηκών και Δανείων.

"Κεντρικός στόχος της διαρθρωτικής πολιτικής, είπε ο υπουργός, είναι η δημιουργία ανταγωνιστικών μονάδων σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας". Σ' αυτή την κατεύθυνση αξίωσε "συναίνεση" εργαζόμενων και επιχειρηματιών, στα πλαίσια του λεγόμενου "κοινωνικού διαλόγου". Και κατέληξε: "Για το λόγο αυτό είναι μεγάλη ευθύνη όλων, της κυβέρνησης, του επιχειρηματικού κόσμου, των εργαζόμενων, να αναζητήσουν νέα οργανωτικά σχήματα και να αξιοποιήσουν τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που, με τόση προσπάθεια, διαμορφώνουμε. Η αναζήτηση αυτή πρέπει να προχωρήσει σε συναινετική βάση. Είναι αντικείμενο του Κοινωνικού Διαλόγου που θα ξεκινήσει σύντομα. Αν ο διάλογος προχωρήσει με τρόπο αποδοτικό, και καταλήξει σε αμοιβαία αποδεκτές λύσεις, η ελληνική κοινωνία θα έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός".

Προκλητική, κατά την προσφιλή της τακτική εμφανίστηκε στο συνέδριο η υπουργός Ανάπτυξης. Η Β. Παπανδρέου πρόβαλε τον ισχυρισμό περί "πραγματικών αυξήσεων" στα εισοδήματα των εργαζομένων την τελευταία τριετία, τη στιγμή που είναι γνωστό ότι όχι μόνο δεν αυξήθηκαν αλλά στην πραγματικότητα μειώθηκαν δραματικά. Την ίδια στιγμή μόνο κοροϊδία μπορεί να χαρακτηριστεί το... "κοινωνικό πρόσωπο", το οποίο επιχείρησε να προσδώσει στην πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ενώ ξεφεύγει από κάθε όριο η επίκληση του προκλητικού"κλισέ" ότι δήθεν η "συντριπτική πλειοψηφία" του λαού έχει δώσει την έγκρισή του στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ με την ψήφο του στις τελευταίες εκλογές. Μια πλειοψηφία που, όχι μόνο δεν είναι συντριπτική, αλλά ούτε καν πλειοψηφία, αφού η κυβέρνηση διαθέτει τη γνωστή πλειοψηφία στη Βουλή χάρη στο ισχύον εκλογικό σύστημα.

Η Β. Παπανδρέου επανέλαβε, πάντως, την εμμονή της κυβέρνησης στην εφαρμογή του προγράμματος "σύγκλισης" και στην επίτευξη της "ανάπτυξης", μέσω της ιδιωτικοποίησης όλων των τομέων της οικονομίας, της ενέργειας, των ΔΕΚΟ, τραπεζών, των επιχειρήσεων του ΟΑΕ και της δημόσιας περιουσίας του ΕΟΤ. Η ίδια διασαφήνισε, για άλλη μια φορά, ποια είναι τα πραγματικά σχέδια της κυβέρνησης για τις ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τονίζοντας ότι η προσοχή της κυβέρνησης στρέφεται στην κατεύθυνση της "αύξησης του μεγέθους" των "μικρομεσαίων" επιχειρήσεων, τη βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων τους, την εισαγωγή του ηλεκτρονικού εμπορίου και την ενίσχυση του εξαγωγικού τους προσανατολισμού κλπ. Κι όλα αυτά, ενώ οι εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενες και οικογενειακές ΜΜΕ, η συντριπτική πλειοψηφία, δηλαδή, των ελληνικών ΜΜΕ έχουν ανάγκη να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους πριν από την... "αύξηση του μεγέθους τους". Για να το αποδείξει, μάλιστα, αναφέρθηκε στα τελευταία προγράμματα ύψους 100 δισ. δρχ. που απευθύνονται σε επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι 250 εργαζόμενους!

Ο Επίτροπος Ενέργειας της ΕΕ Χρ. Παπουτσής προσπάθησε από την πλευρά του να βαφτίσει το κρέας ψάρι, με αφορμή την προωθούμενη ιδιωτικοποίηση στον τομέα της ενέργειας και την είσοδο ιδιωτών στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. "Η απελευθέρωση της εσωτερικής αγοράς, ανέφερε, δε σημαίνει κατ' ανάγκη ιδιωτικοποίηση. Σημαίνει ότι οι δημόσιες υπηρεσίες θα πρέπει να προσαρμοστούν ώστε να λειτουργούν με όρους ελεύθερης αγοράς... "!

Στην ανάγκη πλήρους απελευθέρωσης όλων των αγορών αναφέρθηκε αμέσως μετά ο πρόεδρος του ΣΕΒ Α. Κανελλόπουλος.Κι όταν οι βιομήχανοι λένε απελευθέρωση, εννοούν στα πάντα. Για να υλοποιηθούν τα σχέδια της σύγκλισης, λέει ο πρόεδρος του ΣΕΒ, απαιτούνται "θυσίες για να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες της οικονομίας, θυσίες που να περιλαμβάνουν και ορισμένα κεκτημένα, που δεν έχουν πια θέση σ' έναν κόσμο, όπου όλα αλλάζουν". Βεβαίως, οι θυσίες αυτές αφορούν όλα τα κοινωνικά στρώματα και τις ομάδες, εκτός από τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Σε ό,τι τους αφορά, όπως αξίωσε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, απαιτούνται "ελευθερία της επιχειρηματικής δράσης", οικονομικά κίνητρα, η δημιουργία υποδομών με κοινωνικό κόστος και στόχο να υπηρετούνται οι "ιδιωτικές επενδύσεις".