Ποια είναι η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ειδικότερα απέναντι στις αμερικανοΝΑΤΟικές πιέσεις, για την αποδοχή των γνωστών Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στο Αιγαίο;

Το ερώτημα αυτό έρχεται με ιδιαίτερη ένταση στην επιφάνεια, μετά τις επιστολές που αντάλλαξαν ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπ. Κλίντον, την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη.

Μετά την κρίση στα Ιμια, η κυβέρνηση Σημίτη είχε υιοθετήσει την τακτική της βήμα προς βήμα προσέγγισης και διαλόγου με την Τουρκία, ορίζοντας ως πρώτο βήμα την προσφυγή της Τουρκίας στη Χάγη, ενώ παράλληλα είχε εγκαινιάσει το διάλογο σε υψηλό επίπεδο με συναντήσεις μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση εγκατέλειψε το διάλογο και εναπέθεσε όλες τις ελπίδες της στο διαμεσολαβητικό ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Οι ισχυροί σύμμαχοι, όμως, "αγνοώντας" την τουρκική επιθετικότητα και την αμφισβήτηση της εδαφικής ακεραιότητας, ασκούσαν αφόρητες πιέσεις για την Οικοδόμηση Μέτρων Εμπιστοσύνης στο Αιγαίο.

Ξαφνικά, τώρα, η ελληνική κυβέρνηση, καλυπτόμενη πίσω από τη συμφωνία Παπούλια - Γιλμάζ, εμφανίζεται να συζητά τα αμερικανικά Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στο Αιγαίο, που το μετατρέπουν, ουσιαστικά, σε γκρίζα ζώνη, υπό αμερικανική επικυριαρχία.

Είναι γνωστή, βέβαια, και έχει κι άλλες φορές αποδειχθεί έμπρακτα, η υποτελής στάση της κυβέρνησης απέναντι στις ΗΠΑ. Ομως, καθώς τα σημάδια αυτής της υποτέλειας αυξάνουν, δυναμώνει και η ανησυχία για τις περιπέτειες, που μπορεί να σύρει τη χώρα.