Χιλιάδες άνθρωποι ταλαιπωρήθηκαν χτες στις ουρές του υπουργείου Προεδρίας, όπου εξαναγκάστηκαν να πληρώσουν από 1.000 δραχμές (εφτά χαρτόσημα των 100 δραχμών και ένα των 50 δραχμών) για να πάρουν την προκήρυξη του διαγωνισμού που αφορά τις προσλήψεις στο δημόσιο! Το τραγελαφικό στην υπόθεση είναι ότι τα χαρτόσημα αυτά τα κολλούσαν οι υπάλληλοι του υπουργείου ένα σε κάθε φύλλο της προκήρυξης, έβαζαν τις σχετικές σφραγίδες και τις υπογραφές και έτσι τα έδιναν στους ενδιαφερόμενους. Κάτω όμως από τις διαμαρτυρίες του κόσμου αλλά και τη δημοσιότητα που δόθηκε από τα ΜΜΕ στο θέμα αυτό, το υπουργείο ανακοίνωσε ότι δε χρειάζονται τα χαρτόσημα. Με αυτόν τον "μπακαλίστικο" τρόπο η κυβέρνηση προσδοκούσε να εισπράξει κάμποσα εκατομμύρια δραχμές. Η αγωνία, η αγανάκτηση για το "δούλεμα" αλλά και η ειρωνεία καθρεφτιζόταν στα πρόσωπα των περισσοτέρων που περίμεναν στην ουρά. Φωνές, διαμαρτυρίες στους υπαλλήλους που προσπαθούσαν να εξυπηρετήσουν τον κόσμο και τηλεοπτικά συνεργεία που κατέγραφαν το αλαλούμ, συνέθεταν την εικόνα στην κεντρική είσοδο του υπουργείου.

"Δε μας δείχνουν ούτε καν στοιχειώδη σεβασμό", μας λέει ο 50χρονος Ι. Ζαγοριαννίτης που ήρθε να πάρει την προκήρυξη του διαγωνισμού. Ο 28χρονος γιος του είναι απόφοιτος του Πολυτεχνείου και υπηρετεί τη θητεία του στον Εβρο. "Κάποιος ξένος πολιτικός είχε πει κάποτε ότι κάθε πολίτης πρέπει να αναρωτιέται για αυτό που προσφέρει στη χώρα του. Η δικιά μας χώρα τι μας προσφέρει;" αναρωτιέται.

Η άποψη ότι ο διαγωνισμός δε θα είναι αδιάβλητος είναι πεποίθηση και όχι υποψία. "Αυτό που βλέπεις σήμερα είναι το ελληνικό κράτος", μας λέει ο 25χρονος Γ. Αγγελής."Σήμερα αποδείχνεται ότι οι κρατούντες ξέρουν ότι οι προσλήψεις θα γίνουν με ρουσφέτι, γι' αυτό και δεν τους νοιάζει πώς θα μάθουμε τις λεπτομέρειες του διαγωνισμού". Κάποια παιδιά από δίπλα συμφωνούν. Η συζήτηση ανάβει. "Ολα αυτά είναι το κερασάκι στην τούρτα των πελατειακών σχέσεων", μας λέει η 22χρονη Δ. Κωστούκη."Εξαγορά συνειδήσεων που γίνεται για να στηριχτεί αυτή η σάπια κοινωνία. Αφού δεν μπορούν να έχουν την υποστήριξη από τον πολίτη, τον μεταβάλουν σε πελάτη και υπήκοο. Θα με ρωτήσεις τώρα γιατί ήρθα; Με πίεσαν οι γονείς μου. Φεύγω όμως γιατί θεωρώ πρόκληση να μου ζητάν 1.000 δραχμές για να μάθω κάτι που είναι υποχρεωμένοι να μου το πουν".

Είναι πολλοί που μας μιλούν αγανακτισμένα, αλλά δε θέλουν να δημοσιευτεί το όνομά τους. Ο λόγος εύλογος. Κάποια πόρτα θα χτυπήσουν αύριο. Ο Κώστας Κ. είναι πιο κυνικός. "Εχω το κατάλληλο μέσον. Τόσες αφίσες έχω κολλήσει στις τελευταίες εκλογές. Δεν πέρασα για να πάρω την προκήρυξη, αλλά για προσωπική μου δουλιά"...

Με τη μητέρα της έχει έρθει η Β. Γραμματικοπούλου."Είμαι οκτώ μήνες χωρίς δουλιά" μας λέει. Πριν δούλευα με δίμηνες συμβάσεις σε ιδιωτική εταιρία χωρίς ένσημα και ΙΚΑ. Είμαι μια ώρα στημένη, αλλά δεν έχω και άλλη λύση". Η Μ. Σκαρτσελάκη έχει να δουλέψει αρκετούς μήνες. "Πιστεύω να μη χρειαστεί κι εδώ μέσον, γιατί τότε...".