Η υπεράντληση των νερών, για να καλυφθούν οι αρδευτικές ανάγκες της περιοχής, "στέγνωσε" τη λίμνη Αργυροπουλίου της Λάρισας, με αποτέλεσμα να χαθεί κάθε μορφή ζωής, σ' αυτόν τον σημαντικό υδροβιότοπο. Χιλιάδες ψάρια - σαζάνια, σύρτες, καφάλια, γουλιανοί, κυπρίνοι - το βάρος των οποίων υπολογίζεται σε 3 τόνους, πέθαναν από ασφυξία. Η λίμνη συντηρούσε και πάρα πολλά σπάνια πουλιά, ενώ, τον περασμένο χειμώνα, είχαν επανεμφανιστεί, μετά από πολλά χρόνια, βίδρες και χέλια. Το θέαμα, με τη λίμνη γεμάτη από νεκρά ψάρια, βορά των αλεπούδων, και πουλιά να πετούν από πάνω, ψάχνοντας μάταια λίγο νερό, προκαλεί φρίκη και αγανάκτηση.

Οι κάτοικοι του Αργυροπουλίου, που έπαθαν σοκ, βλέποντας το μέγεθος της οικολογικής καταστροφής, επιρρίπτουν ευθύνες στον ΤΟΕΒ Μάτι Τυρνάβου, ισχυριζόμενοι ότι, ενώ γνώριζε πως το νερό τελειώνει, δεν έριξε στη λίμνη το νερό της μοναδικής πομώνας που λειτουργεί δίπλα της, αλλά το διέθεσε κι αυτό για την άρδευση. Ευθύνες επιρρίπτουν και στην πολιτεία, που δε λαμβάνει μέτρα για την κάλυψη και από άλλες πηγές των αρδευτικών αναγκών της περιοχής και στη συγκεκριμένη περίπτωση δε θέτει σε λειτουργία μια γεώτρηση, δυναμικότητας 500 κυβικών μέτρων νερού την ώρα, η οποία βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τη λίμνη και, άγνωστο γιατί, δεν ηλεκτροδοτείται, ώστε να χρησιμοποιηθεί για τον εμπλουτισμό της. Ταυτόχρονα, επισημαίνουν ότι - εκτός της οικολογικής καταστροφής - υπάρχει και κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, καθώς τα νεκρά ψάρια σαπίζουν και μολύνουν τη λίμνη.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η πρώτη οικολογική καταστροφή στη λίμνη έγινε στην περίοδο '89 - '90, όταν είχε πάλι "στεγνώσει", μ' αποτέλεσμα να "σβήσει" η καλλιέργεια καραβίδας και να πάνε "στράφι" και οι επενδύσεις γι' αυτό το σκοπό που είχαν κάνει πολλοί κάτοικοι του Αργυροπουλίου. Πάρ' όλα αυτά, οι αρμόδιοι "αγρόν ηγόραζον" και το κράτος δεν προχωρά στις απαραίτητες μελέτες και στη χρηματοδότηση για την αποκατάσταση και αξιοποίηση του σημαντικού αυτού υδροβιότοπου της λίμνης Αργυροπουλίου.