Να πείσει ότι είναι αδιάλλακτος εχθρός του κράτους, πάσχιζε ο Κ. Καραμανλής μπροστά στο "εκλεκτό ακροατήριό" του στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο. Ανάμεσα στα άλλα επικαλέστηκε τα εξής επιχειρήματα: "Ο μεγάλος ασθενής στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία και οικονομία είναι το κράτος... Ο φετινός προϋπολογισμός προβλέπει κονδύλιο, που είναι κοντά στα 900 δισ. δρχ. για κρατικές προμήθειες... Το αφανές χρέος του δημοσίου είναι 5 τρισ. δρχ... Το 80% του τραπεζικού συστήματος ελέγχεται από το κράτος", κ.ο.κ. Προφανώς, προσποιούνταν ότι δε γνώριζε πως οι περισσότεροι, αν όχι από το ακροατήριό του, είναι γνωστοί κρατικοδίαιτοι. Χωρίς το "μεγάλο ασθενή" να τους τροφοδοτεί διαρκώς και αφειδώς, θα είχαν προ πολλού "πεθάνει". Αυτό, βέβαια, δεν τους εμποδίζει να εμφανίζονται ως αντικρατιστές, εννοώντας ότι το κράτος πρέπει να σταματήσει να "δίνει" στα λαϊκά στρώματα και να τα "μαζεύει" για χάρη τους.