Δε λέμε, 750 δισεκατομμύρια δραχμές - ίσως κι ένα τρισεκατομμύριο - είναι ένα ποσό τεράστιο. Ούτε λίγο, ούτε πολύ είναι περίπου το ένα δέκατο του κρατικού προϋπολογισμού της χώρας. (Αν δεν ξέρετε, περί τίνος πρόκειται, είναι η κληρονομιά του Αρ. Ωνάση και πιο συγκεκριμένα το ποσό, που θα πάρει στα "χέρια" της η μικρή εγγονή του, όταν ενηλικιωθεί). Μεγάλο είναι, επίσης, το ποσό των 2 εκατομμυρίων δολαρίων, δηλαδή των 550 περίπου εκατομμυρίων δραχμών, το οποίο εισπράττει ετησίως ο πατέρας της μικρής, από το ίδρυμα Ωνάση, για να τη μαθαίνει ελληνικά και να τη φέρνει και καμιά βόλτα στην Ελλάδα... (Αλήθεια, δασκάλα ελληνικών θα προσλάβει ο άνθρωπος αυτός ή ολόκληρο πανεπιστήμιο θα μισθώσει;).

Πάντως, πρόκειται για ποσά, που προκαλούν ζαλάδα. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι να γίνεται πρωτοσέλιδο θέμα ή αντικείμενο ολόκληρων τηλεοπτικών εκπομπών, ο γνωστός σε όλους πλέον πόλεμος, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Ακόμη περισσότερο, όταν γίνεται προσπάθεια, να προσδοθεί στη διαμάχη ένας εθνικός χαρακτήρας. Λίγο ακόμα και θα κηρύξουμε τον πόλεμο στην Ελβετία...