Τα τελευταία γεγονότα σημαίνουν πολλά και ο καθένας δικαιούται να συναγάγει το συμπέρασμα πως κάθε πολιτεία, που έχει μειωμένη ευαισθησία σε ό,τι αφορά την παιδεία του λαού, διαπνέεται από φιλοσοφία διατήρησης της λαϊκής απαιδευσίας. Και τούτο για τον απλούστατο λόγο ότι "λαός με κακή παιδεία είναι κακόμοιρος λαός" και, συνεπώς, πρόσφορος για κάθε είδους εκμετάλλευση.

Οι σκέψεις που ακολουθούν είναι απόρροια της συναίσθησης της κρισιμότητα των στιγμών. Η ώρα του χρέους όλων μας για την παιδεία αυτού του τόπου νομίζω πως έφτασε. Είναι η μεγάλη ιστορική ώρα. Από τις αποφάσεις της και, κυρίως, την υλοποίησή τους, θα εξαρτηθεί η παραπέρα πορεία και μοίρα του λαού μας. Πρέπει να συλλάβουμε, να αφουγκραστούμε την κραυγή απόγνωσης της αναχρονιστικής και ενδεούς παιδείας μας. Και να συνεισφέρουμε για τη σωτηρία της, έστω και "στο παραπέντε".

Ας μην εφησυχάζουν οι κάθε είδους και επιπέδου υπεύθυνοι που γίνονται πρόξενοι της απαιδευσίας του λαού.

Δεκαετίες πολλές οι ανασταλτικοί φραγμοί για την ανακοπή του δρόμου της σωστής παιδείας έδρασαν με πρωτοφανέρωτη αναλγησία στον ελληνικό χώρο, με κορύφωση τα χρόνια της απροκάλυπτης τυραννίας, που μεθόδευσε με αντιφατικά "ελληνοχριστιανικά" καρυκεύματα τη γελοιοποίηση όλων των όσιων και ιερών του τόπου και του λαού.

Μονολιθικοί και στενόθωροι εθνοκάπηλοι, δογματικοί "θεωρητικοί" του στείρου σοβινισμού, αγωνίστηκαν (και αγωνίζονται), ενάντια σε κάθε αναγεννητική τάση και κράτησαν το λαό σε επίπεδο άβουλης αγέλης ανελεύθερων και τρομοκρατημένων "υποτακτικών", εξαρτημένων από τους κρατούντες, που λυμαίνονται τα όσια και τα ιερά "προς άγραν αργυρίων"!

Γλίσχρες επενδύσεις και επιμελημένη στελέχωση της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων, με πιστούς θιασώτες της στείρας προγονολατρίας οδήγησαν σε πνευματικό τέλμα.

Ο αποστεωμένος συντηρητισμός και ο φθοροποιός λογιοτατισμός στοιχειοθέτησαν το πελώριο εθνικό δεινό: Τη λαϊκή απαιδευσία - προάγγελο κάθε οπισθοδρόμησης. Και ιδού τα συμπτώματα, που στις μέρες μας κορυφώνονται. Η Ελλάδα δίνει την εντύπωση μιας χώρας τριτοκοσμικής. Και είναι η αρχή των δεινών. Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί τα μέλλοντα. Το παρήγορο μήνυμα είναι μόνο η δράση των νέων που θέτουν τους υπεύθυνους προ των ευθυνών τους. Αντί, λοιπόν, η πολιτεία να καταφεύγει στην "πάταξη των ταραξιών" είναι φρόνιμο να συλλάβει και να αποκρυπτογραφήσει το μήνυμα των νέων. Γιατί αν υπάρχει, επιτέλους, κάποια ελπίδα ακόμα στον τόπο είναι οι νέοι, που αρχίζουν, ευτυχώς, να ενεργοποιούνται. Ας προσέξουμε όλοι την κραυγή τους. Ας συνέλθουμε. Αν επιθυμούμε να σταθεί ο τόπος όρθιος, ας φροντίσουμε για την παιδεία μας πρώτιστα. Ο τόπος μας περνάει επικίνδυνη κρίση, που μπορεί να σηματοδοτήσει απρόβλεπτες εξελίξεις. Η κορύφωση του αμοραλισμού των ημερών μας και η ανεξήγητη ανοχή και αδιαφορία των περισσότερων, είναι συμπτώματα επικίνδυνα.

Τούτη η κακή παιδεία μας, η αναχρονιστική κι ανελεύθερη, η σαν πάρεργο ασκούμενη από την πολιτεία, μας τροφοδότησε κατά καιρούς με ανεπιθύμητα "φρούτα".

Ηταν πάντα γλωσσαμυντορική, δουλώνουσα, "αβουλοποιός". Δε λειτούργησε ποτέ ο λόγος του Ρήγα: "Οποιος λεύτερα συλλογάται, συλλογάται καλά". Ούτε του Σολωμού: "Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό". Αυτή είναι η παιδεία του τόπου μας! Και το μέλλον μας διαγράφεται ζοφερό. Παρά ταύτα οι ηγεμόνες μας κινούνται με ταχύτητα χελώνας περί όλα όσα συνιστούν την υπόσταση του τόπου και του λαού μας.

Οι ευθύνες είναι όλων. Κατεξοχήν, βέβαια, των μακάριων που εκλέξαμε για ν' ασχολούνται με την παιδεία και όχι με την παιδιά!...

Γιάννης Σ. ΚΩΤΣΑΔΑΜ