Μάλλον δεν έχει προηγούμενο. Τόσο η ενέργεια του προέδρου της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων και στελέχους της ΠΑΣΚΕ, όσο και η απόφαση του 2ου Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθήνας. Ο πρώτος μήνυσε την πρόεδρο και τον γενικό γραμματέα του Σωματείου Εργαζομένων στο ΜΙΝΙΟΝ για "συκοφαντική δυσφήμιση", επειδή σε ανακοίνωση του σωματείου, του ασκούσαν κριτική για τη διασπαστική του στάση στις αρχαιρεσίες, αλλά και τη γενικότερη στάση του απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων του πολυκαταστήματος! Και το Δικαστήριο, με τη σειρά του, αποφάσισε και διέταξε την καταδίκη των δυο συνδικαλιστών σε πέντε μήνες φυλάκιση και την καταβολή προστίμου ενός εκατομμυρίου για τον καθένα!

Πρόκειται γιαεξέλιξη αρκετά σοβαρή και εξαιρετικά επικίνδυνη. Γιαεξέλιξη, που στην ουσία της, καθιστά κολάσιμο αδίκημα την ίδια την άσκηση κριτικής και ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για την ποινικοποίηση της πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Για μια εξέλιξη, που μεταφέρει τη συνδικαλιστική πάλη στα εδώλια των δικαστηρίων και προϊδεάζει για μια νεκρανάσταση, σε "εκσυγχρονισμένη" μορφή, καταδικασμένων μεθόδων του παρελθόντος. Πολύ περισσότερο, που υποκινήθηκε από πρωτοκλασάτο στέλεχος της κυβερνητικής παράταξης. Παλιότερα, η κριτική στη δράση των εργατοπατέρων και των κυβερνητικών εγκάθετων στα συνδικάτα, επέσυρε κλήση σε "απολογία" ή ακόμα και διαγραφή. Οι "εκσυγχρονιστές" του ΠΑΣΟΚ φιλοδοξούν μήπως να τα αντικαταστήσουν με μήνυση, φυλάκιση και πρόστιμο;

Από κανέναν, βέβαια, δε διαφεύγει το γεγονός ότι η "καμπάνα" έπεσε επί της κεφαλής των συνδικαλιστών του ΜΙΝΙΟΝ σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι του πολυκαταστήματος αγωνίζονται για τη διασφάλιση της εργασίας τους και τη συνέχιση της λειτουργίας της επιχείρησης. Πρόκειται για έναν αγώνα που έχει τη δεδηλωμένη και έμπρακτη συμπαράσταση αρκετών συνδικάτων, όχι όμως και της πλειοψηφίας της κλαδικής ομοσπονδίας, η οποία είναι απούσα. Οπως απούσα είναι και από τους αγώνες για ανθρώπινο ωράριο, χωρίς ωρομίσθιο και μερική απασχόληση, για φραγμό στην ασυδοσία των "μεγάλων" του εμπορίου. Αντίθετα, είναι παρούσα στις αντεργατικές "συμφωνίες κυρίων" - όπως η τελευταία για το ωράριο - που άνοιξε την όρεξη των εργοδοτών για την επιβολή της εργασιακής ζούγκλας στον κλάδο ολόκληρο. Και θίχτηκε, μετά από όλα αυτά, ο επικεφαλής αυτής της πλειοψηφίας, γιατί τον αποκάλεσαν κυβερνητικό και εργοδοτικό...

Ας κραδαίνει όσο θέλει αυτός και οι όμοιοί του τη μνημειώδη απόφαση. Ενα ακόμα απεχθές "τρόπαιο" στη συνολικά επιζήμια δράση τους αποτελεί και τίποτα άλλο. Ούτε η κριτική, ούτε - πολύ περισσότερο - οι αγώνες πρόκειται να σταματήσουν με τέτοιου είδους ελεεινές μεθοδεύσεις ανθρώπων που, ενώ εκλέχθηκαν για να υπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, στρέφουν την οργή τους ενάντια σε συνδικαλιστές που, με ανιδιοτέλεια, δίνουν τον καθημερινό σκληρό αγώνα. Μέσα στο "στόμα του λύκου" και όχι από την ασφάλεια της"πολυθρόνας" του σύγχρονου εργατοπατερισμού. Και ειδικά, στη συγκεκριμένη περίπτωση, σ' έναν κλάδο που ομαδικά, ραγδαία μετατρέπεται σε "πειραματόζωο" για την επιβολή των πιο απάνθρωπων αντεργατικών σχεδιασμών κυβέρνησης και κεφαλαίου, με πηγή "έμπνευσης" τη "Λευκή Βίβλο". Σ' έναν κλάδο, όπου τίθεται επιτακτικά η ανάγκη για την αλλαγή του συσχετισμού, για την ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων στα συνδικαλιστικά του όργανα, σαν υποχρεωτική προϋπόθεση για την ανάπτυξη των αγώνων και την προστασία των στοιχειωδών δικαιωμάτων.