Μοντέρνοι καιροί...
Αλλάζουν οι καιροί... Το 1973, ο Μπίλι ήταν ένας ακόμη επαρχιώτης πρωτοετής φοιτητής του Χάρβαρντ από το Σιάτλ, με ντροπαλούς τρόπους και περίεργα χόμπι - από τα 13 του μπερδευόταν με κάτι τρανζιστοράκια. Στην πρώτη του χρονιά στο Πανεπιστήμιο, αντί να ασχολείται με τα μαλλιά του, το ροκ εντ ρολ και τις κοπελιές, σαν καλό Αμερικανάκι ή να κάνει διαδηλώσεις για το Βιετνάμ, σαν νέος του καιρού του, δημιουργούσε μια "γλώσσα" για υπολογιστές, την Basic. Και δύο χρόνια αργότερα, παρατούσε τις σπουδές του κι έφτιαχνε μια εταιρία σε ένα γκαράζ - άκου, λέει! - μαζί μ' έναν φίλο του, τον Πολ. Ολοι έκαναν γούστο με δαύτον και τα πολύχρωμα μπιμπλίκια του, ειδικά αυτά με τα φωτάκια που αναβόσβηναν.
Την Τετάρτη πάντως, τον Μπίλι, ή μάλλον τον Ουίλιαμ Χένρι Γκέιτς τον τρίτο, όπως είναι σήμερα γνωστός, δεν τον έκαναν και πολύ γούστο τα μέλη της Επιτροπής της Αμερικανικής Γερουσίας που διερευνά τις καταγγελίες για "μονοπωλιακές πρακτικές" σε μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες του κόσμου. Είχαν απέναντί τους τον πιο διάσημο μπίζνεσμαν των ΗΠΑ στη δεκαετία του '90, τον περήφανο πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της "Microsoft Corporation", της εταιρίας που τα προγράμματά της έχουν 85% πιθανότητες να είναι εγκαταστημένα σε οποιονδήποτε υπολογιστή στη Γη, έναν άνθρωπο που μόνο η αξία των μετοχών της εταιρίας (του) που κατέχει φθάνει το ιλιγγιώδες ποσόν των 46.709.719.636 δολαρίων.
Αντιμετώπιζαν έναν άνθρωπο που μπαίνει με την ίδια άνεση στο Προεδρικό Μέγαρο του Πεκίνου και στο Λευκό Οίκο, έναν ομιλητή από το στόμα του οποίου κρέμονται εκατομμύρια θιασώτες της πληροφορικής, τον... γκουρού που δε διστάζει να πει στους πολιτικούς "αφήστε μας ήσυχους να πρωτοπορήσουμε". Με άλλα λόγια, έναν ένδοξο επίγονο του Ροκφέλερ - αν και ένα πρόσφατο γιαούρτωμα του χάλασε λίγο τη μόστρα...
Οι γερουσιαστές τον άκουσαν, αβέβαιοι, διστακτικοί και μπερδεμένοι, να τους λέει πως οι πολιτικές που ακολουθεί η "Microsoft" "δεν είναι μονοπωλιακές", "δεν επιβάλλουν σε κανέναν να χρησιμοποιήσει τα προϊόντα της" και ότι "για την τεχνολογική πρόοδο" χρειάζεται νομοθετική ελαστικότητα.
Το αντικείμενο της κατάθεσης του Γκέιτς - κι άλλων τεσσάρων ηγετών επιχειρήσεων πληροφορικής των ΗΠΑ - ήταν η πρόθεση της εταιρίας του να διανείμει, μαζί με το καινούριο της λειτουργικό σύστημα για υπολογιστές (Windows 98), το δικό της πρόγραμμα για την πρόσβαση στο παγκόσμιο δίκτυο "Internet" - το νέο, ταχύτατα καθιερούμενο, μέσο ενημέρωσης/ψυχαγωγίας. Το ζήτημα εξελίχθηκε σε ένα από τα δημοφιλέστερα δικαστικά σίριαλ των ΗΠΑ τον περασμένο χρόνο - και η "Microsoft" έδειξε να "χάνει", όσον αφορά το (κυρίαρχο παγκοσμίως) τρέχον της λειτουργικό, "Windows 95". Η υπόθεση επαναφέρεται για το καινούριο, που αναμένεται να εκδοθεί περί τα μέσα του χρόνου.
Αυτό το οποίο καταλογίζουν στον Γκέιτς και τη "Microsoft" οι επικριτές τους είναι ότι "επιχειρούν να μετατρέψουν προοπτικά το "Internet" σε πεδίο μονοπωλιακής απομύζησης κερδών". Και αυτό που ζητούν, να παρέμβουν - ξανά - οι αρχές με βάση την αντιμονοπωλιακή νομοθεσία.
Κατά το παλιό απόφθεγμα, καλά κρασιά... Η "Microsoft" κατέχει ήδη το μεγαλύτερο και πιθανότατα πιο κρίσιμο μερίδιο της αγοράς λογισμικού. Η φασαρία για το "Internet" αφορά μάλλον το πώς και πόση "πίτα" θα κοπεί για τις υπόλοιπες αμερικανικές εταιρίες, διότι από μικρός ο Μπίλι ήταν (ο άτιμος) λίγο μοναχοφάης.
Οσο οι πολιτικές ηγεσίες προσπαθούν να βγάλουν άκρη, οι αμερικανικές εταιρίες πληροφορικής καθιερώνονται ως οι ακρογωνιαίοι λίθοι της παγκόσμιας οικονομίας (π.χ. φανταστείτε μια οποιαδήποτε τράπεζα σήμερα χωρίς υπολογιστές), διαμορφώνοντας σχέσεις εξάρτησης (=εξουσίας) όλο και πιο πολύπλοκες, όλο και πιο δυσδιάκριτες...
Μπ. Γ.
Feeds
Τίποτα στο χέρι 
