"Πραγματικά δύο διαφορετικοί κόσμοι", σκέφτηκε και έφερε στο νου του την άλλη πλευρά της πόλης, την ανατολική αραβική Ιερουσαλήμ. Από τη μία η πολυτέλεια και η τελευταία λέξη της τεχνολογίας και από την άλλη η μιζέρια, η φτώχεια, οι βρώμικοι δρόμοι, τα παλιά αυτοκίνητα, τα μικρά καταστήματα.

Εριξε το βλέμμα του στο πάτωμα και κοίταξε τα παπούτσια του. Ηταν γεμάτα λάσπη και κοιτάζοντας πίσω του διαπίστωσε ότι είχε αφήσει τα λασπωμένα ίχνη του πάνω στο ακριβό χαλί. Πέρασαν σαν ταινία από το μυαλό του οι σκηνές που εκτυλίχτηκαν το πρωί πάνω σε εκείνον τον πολυσυζητημένο λόφο. Η βρετανική του φλεγματικότητα αντιμετώπισε με άνεση τα υβριστικά συνθήματα των συγκεντρωμένων ακροδεξιών, όπως φυσικά και την ψυχρότητα των Ισραηλινών εκπροσώπων στο Χαρ Χόμα, αλλά και τη δυσπιστία των Παλαιστινίων στο Αμπού Γκνέιμ. Συγκράτησε με κόπο ένα ειρωνικό χαμόγελο, αναλογιζόμενος ότι το "πήγαινε έλα" του από τη μία πλευρά στην άλλη του ισραηλινού φυλακίου θεωρήθηκε από τους μεν πρόκληση, από τους δε αναγνώριση των αιτημάτων τους για ένα καλύτερο αύριο σε μια ανεξάρτητη Παλαιστίνη. Πάντως, η αλήθεια είναι ότι δε φανταζόταν ότι αυτό που προβλήθηκε ως μείζονα διπλωματική εμπλοκή θα του στοιχίσει ένα δείπνο.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ