ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ). -

Η Ελλάδα απέμεινε το μόνο κράτος - μέλος της δεκαπενταμελούς Ευρωπαϊκής Ενωσης που του γίνεται επίπληξη για "υπερβολικό" δημοσιονομικό έλλειμμα πάνω από το 3% του ΑΕΠ, που επιτάσσει η ΟΝΕ του Μάαστριχτ, ενώ η Γερμανία και οι άλλες "μεγάλες δυνάμεις" αρνούνται πλέον να "συμβάλουν" περαιτέρω στη χρηματοδότηση των "πακέτων" περιφερειακής πολιτικής ("πακέτο Σαντέρ") και μαζί με την Κομισιόν τα χαρακτηρίζουν "προνομιακό καθεστώς των διαρθρωτικών ενεργειών".Τα ανωτέρω αποτέλεσαν και τα βασικά θέματα του χτεσινού Συμβουλίου Υπουργών Οικονομίας (ΕΚΟΦΙΝ) στις Βρυξέλλες, το οποίο προώθησε και σειρά άλλων αποφάσεων (Ατζέντα 2000, κοινοτικός προϋπολογισμός 1999, "εθνικά" προγράμματα απασχόλησης), που θα εγκριθούν οριστικά από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Κάρντιφ (15-16 Ιούνη). Το ΕΚΟΦΙΝ επικύρωσε χτες οριστικά και την απόφαση για κατάργηση, από 1η Ιούλη 1999, των Καταστημάτων Αφορολόγητων Ειδών (ΚΑΕ), των λεγόμενων "ντιούτι φρι", μια απόφαση που είχε ληφθεί από το 1991.

Το Συμβούλιο ΕΚΟΦΙΝ, μετά από σχετική γνωμοδότηση της Κομισιόν, αποφάσισε ότι υπάρχει "υπερβολικό έλλειμμα" στην Ελλάδα, και σύμφωνα με τις επιταγές του άρθρου 104 Γ του Μάαστριχτ "απηύθυνε σύσταση" προς τη χώρα μας και για τη φετινή χρονιά. Ως γνωστόν, το έλλειμμα της χώρας ανέρχεται στο 4,0% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα είναι η μόνη από τις δεκαπέντε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης που έχει "υπερβολικό" έλλειμμα, σύμφωνα με τα "κριτήρια" του Μάαστριχτ και εφαρμόζονται οι διαδικασίες του άρθρου 104 Γ του Μάαστριχτ. Αυτές οι διαδικασίες επιτήρησης και τιμωρίας είχαν ενεργοποιηθεί για το "συντονισμό" των οικονομικών πολιτικών καθ' όλη τη "μεταβατική" περίοδο της ΟΝΕ του Μάαστριχτ (1994 - 1998).Αλλά από 1/1/1999 η "εποπτεία" πολύ πιο αυστηρή και με αυτόματες χρηματικές κυρώσεις ενεργοποιείται στα πλαίσια του "Συμφώνου Σταθερότητας" (ΣΣ), όπως ολοκληρώθηκε με το γερμανόπνευστο "σούπερ σύμφωνο". Αυτός είναι και ο λόγος που η ξεχωριστή διαδικασία του 104 Γ εφαρμόζεται έτσι για τελευταία χρονιά φέτος, και από του χρόνου όλοι θα σκύβουν περισσότερο στις εντολές και απαιτήσεις του νέου ΣΣ του Μάαστριχτ, και οι "εντός" και οι "εκτός" της ΟΝΕ. Ο Γ. Παπαντωνίου δήλωσε περιχαρής ότι ο αρμόδιος επίτροπος Ιβ ντε Σιλγκί, που εισηγήθηκε την επίπληξη προς την Ελλάδα, είπε, λέει, "θετικά λόγια για τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας".

Σκοτεινό προβλέπεται το μέλλον των Διαρθρωτικών Ταμείων (ΔΤ) "περιφερειακής πολιτικής" μετά το 2000. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Τ. Βάιγκελ, επανέλαβε χτες στο ΕΚΟΦΙΝ ότι μέχρι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Κάρντιφ (15-16 Ιούνη) πρέπει να έχει βρεθεί μια συμφωνία για "νέο μηχανισμό", ότι αυτό αποτελεί "ουσιαστικό ζήτημα" για τη Γερμανία και ότι "χωρίς επίλυσή του δεν μπορούμε να προωθήσουμε τις άλλες υποθέσεις, ώστε να πάει μπροστά η Ευρώπη".

Ως γνωστόν η Γερμανία, από 1/1/1999 αναλαμβάνει και την προεδρία του Συμβουλίου Υπουργών για ένα εξάμηνο. Σύμφωνα με την πρόταση της Γερμανίας, που υποστηρίζεται φανερά από Γαλλία, Ολλανδία, Αυστρία, Σουηδία, Δανία και Φινλανδία, στο νέο "πακέτο" για την περίοδο 2000 - 2006, θα υπάρχει ανώτατο "πλαφόν" εισφοράς για κάθε χώρα που δεν πρέπει να ξεπερνά το 0,3% του "εθνικού" προϋπολογισμού. Τώρα η Γερμανία είναι "καθαρός εισφορέας" του 0,6% του προϋπολογισμού της. Η συζήτηση αφορά και τον κοινοτικό προϋπολογισμό του 1999, που αποτελεί το τελευταίο οικονομικό έτος που καλύπτουν οι δημοσιονομικές προοπτικές του "δεύτερου πακέτου Ντελόρ", που συμφωνήθηκαν στο Εδιμβούργο το 1992.Στο "σχέδιο" προϋπολογισμού '99 η Κομισιόν, κατ' εντολήν των "μεγάλων δυνάμεων", τονίζει ότι "επέλεξε να καθορίσει εκ των προτέρων ένα περιορισμένο ποσοστό αύξησης, ειδικά όσον αφορά τις πιστώσεις πληρωμών", επισημαίνοντας ότι μόνο έτσι "της επιτρέπεται να συμβιβάσει το στόχο τις λιτότητας του προϋπολογισμού με το προνομιακό καθεστώς των διαρθρωτικών ενεργειών, που απορρέουν από τις αναλήψεις υποχρεώσεων του Εδιμβούργου". Πρόκειται για το τυπικό τέλος της "περιφερειακής πολιτικής" της Κοινότητας, που αποτέλεσε, εδώ και χρόνια, το "χάπι" για τη δήθεν "σύγκλιση" των οικονομιών. Με την είσοδο στο "τρίτο στάδιο" της ΟΝΕ του Μάαστριχτ από 1.1.1999, όλα αυτά τα τερτίπια είναι πλέον περιττά. Ο Γ. Παπαντωνίου, εμφανώς σε δυσχερή θέση, δήλωσε χτες ότι η κυβέρνηση εκτιμά ότι "ο επταετής χρονικός ορίζοντας είναι υπερβολικά μεγάλος", ότι "δεν μπορεί να γίνει από τώρα πλήρης πρόβλεψη" και ότι "πρέπει να γίνει επανεκτίμηση στο ενδιάμεσο της επταετίας". Μ' άλλα λόγια, η κυβέρνηση "εκτός" της ΟΝΕ στη διαπραγμάτευση για την Ατζέντα 2000, που θα ολοκληρωθεί στα τέλη του 1999, ξέρει ότι θα χάσει σημαντικά ποσά και διευκολύνσεις από το ήδη ισχνό "πακέτο Σαντέρ" και προσπαθεί να ζητήσει "επαναδιαπραγμάτευση" γύρω στο (...) 2003 όταν ελπίζει να επανενταχθεί στην ΟΝΕ. Οι χτεσινές δηλώσεις Παπαντωνίου για την Ατζέντα 2000 και στα ΔΤ αποτελούν και την πρώτη δημόσια ομολογία για το κόστος της επανένταξης που τώρα αφορά και το "πακέτο Σαντέρ" μετά την υποτίμηση της δραχμής. Πολύ περισσότερο που το κόστος της επανένταξης στην ΟΝΕ πρέπει να προσμετρηθεί στο κόστος ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Ούτε η ίδια η κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να κρύψει "την κόλαση της ΟΝΕ του Μάαστριχτ".