"Για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία μας παρουσιάζεται μια στροφή των συμμάχων και εταίρων μας από την τήρηση ίσων αποστάσεων ανάμεσα σε εμάς και την Τουρκία, στην υιοθέτηση των θέσεών μας"! (Κ. Σημίτης - προεκλογικές δηλώσεις στο Ζάππειο, 1996). "Οι ΗΠΑ, αυτό φαίνεται ίσως απίστευτο ή φαινόταν απίστευτο άλλοτε, αλλά είναι αλήθεια, στις πρωτοβουλίες που παίρνουν στα Βαλκάνια ρωτούν και τη δική μας άποψη... Αυτό πετύχαμε"!(Κ. Σημίτης - δηλώσεις μετά τη Συμφωνία της Μαδρίτης, 1997).

Σήμερα η κυβέρνηση του κυρίου Σημίτη, μετά το απροσχημάτιστο "πακετάρισμα" των ελληνοτουρκικών διαφορών και του κυπριακού προβλήματος, στο οποίο προέβησαν από κοινού οι Κλίντον - Μπλερ - Σαντέρ, αναγκάζεται να ψελλίσει τη δυσαρέσκειά της. Μια δυσαρέσκεια που δεν προέρχεται από καμία πατριωτική ευθιξία, δεν προέρχεται από καμία εθνικο - ανεξαρτησιακή και συνάμα διεθνιστική - αντιιμπεριαλιστική προσέγγιση των προβλημάτων της Βαλκανικής. Η δυσφορία της κυβέρνησης είναι η δυσφορία του υπαλλήλου, που υπόκειται σε ανελέητο ξεμπρόστιασμα από τα αφεντικά του. "Διαμαρτύρεται" γιατί οι σύμμαχοί της την εκθέτουν, πιέζοντάς τη δημοσίως και βγάζοντας στη φόρα τ' άπλυτα μιας μυστικής διπλωματίας, όπου παζαρεύονται τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου. Τα αφεντικά του αστικού πολιτικού κόσμου της χώρας, οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι "εταίροι", έχουν ξεκαθαρίσει από καιρό ότι η διευθέτηση των υποθέσεών τους στη ΝΑ πτέρυγα της Μεσογείου περνά μέσα από την επιβολή "λύσης - πακέτο" σε Αιγαίο και Κύπρο. Αλήθεια, όσοι σήμερα προσποιούνται τον ανήξερο δεν είχαν ακούσει τίποτα για τον κύριο Χόλμπρουκ, που πηγαινοέρχεται στο τρίγωνο Αθήνα - Αγκυρα - Λευκωσία για να προωθήσει τον "συμψηφισμό" των ανοιχτών θεμάτων;

Τα σχέδια "λύσης - πακέτο" μέσω της διχοτόμησης του Αιγαίου και της Κύπρου, το ΚΚΕ τα έχει αποκαλύψει και καταγγείλει από την πρώτη στιγμή της προκήρυξης των εκλογών του 1996. Η κυβέρνηση υποκρίνεται, μετά τις δηλώσεις Κλίντον, ότι δε θα δεχτεί τέτοια εξέλιξη. Ομως πέρα από τα λόγια υπάρχουν τα έργα. Και η πολιτική της κυβέρνησης δε δηλώνει μόνο ανοχή, αλλά και συνενοχή, στη μεθόδευση "πακεταρίσματος" του Αιγαίου και της Κύπρου. Αλήθεια, όταν ο κ. Πάγκαλος πηγαίνει στην Ουάσιγκτον και δέχεται να συζητείται η υπόθεση της εγκατάστασης των S-300 στην Κύπρο σαν να ήταν ζήτημα που άπτεται των ελληνοτουρκικών σχέσεων, δε συμβάλλει στο "πακετάρισμα"; Οταν κάθε Σύνοδος Κορυφής των "15" αποτελεί πεδίο, για να μπουν στο ίδιο καζάνι τα ελληνοτουρκικάμε το Κυπριακό και την ένταξη του νησιού στην ΕΕ, ο κύριος Σημίτης δεν το αντιλαμβάνεται; Οταν η κυβέρνηση προωθεί το περίφημο Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας - Κύπρου, δε συμβάλλει στο "τσουβάλιασμα" του Κυπριακού με τις ελληνοτουρκικές διαφορές; Είναι πασιφανές ότι η κυβερνητική πολιτική καθίσταται υπόλογη γι' αυτές τις εξελίξεις. Πρόκειται για εξελίξεις που μπορούν να ανατραπούν μόνο αν ο λαός αντιταχθεί τόσο στους ιμπεριαλιστές όσο και στις μαριονέτες τους.