Αυτοί, λοιπόν, οι λεβέντες εξοργίζονται και αγανακτούν, γιατί ουκ ολίγοι αστυνομικοί, αντί ν' απασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με τα αστυνομικά τους καθήκοντα, επιδίδονται και σε ασχολίες πονηρές, παράνομες, ανήθικες, μέχρι και εγκληματικές, προς ίδιον όφελος.

Μπροστά σ' αυτή την αθλιότητα θα μπορούσαμε, να κουνήσουμε το κεφάλι, με θλίψη, απέχθεια, αλλά και περίσκεψη, και να πούμε:

- Τέτοια κοινωνία, όπως την κατάντησε η άρχουσα τάξη, τέτοια αστυνομία τής έπρεπε.

Επίσης, τον πλούσιο και συναρπαστικό μπαξέ των επιτεύξεων αυτής της εξωεπαγγελματικής δράσης αστυνομικών θα μπορούσαμε, να τον απολαύσουμε σαν ένα συναρπαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά δε μας αφήνουν οι κρατούντες που ανέφερα. Αυτοί αγανακτούν και βάζουν τις φωνές. Βρίζουν τους ιδιοτελώς δρώντες αστυνομικούς:

- Δεν ντρέπονται; Τι αίσχη είν' αυτά; Επιτρέπεται αστυνομικοί, να κάνουν τέτοια πράγματα; Δεν έχουν ίχνος εντιμότητας; Ιχνος ηθικής;

Μόνο η επισήμως και εμφαντικώς διατυπωθείσα κατηγορία από ένα μέλος της τάξης τους, για "διαπλεκόμενα συμφέροντα" των κρατούντων, αρκεί, να δείξει, σε τι οχετό κινείται και δρα αυτή η άρχουσα τάξη... Τι ήθελαν, λοιπόν, αυτοί οι κύριοι; Να βλέπουν οι αστυνομικοί τα δικά τους άθλα και να μένουν ανεπηρέαστοι; Να μη σκανδαλίζονται; Και ο σκανδαλισμός θα ήταν το λιγότερο. Το φυσικό ήταν και είναι, οι φρουροί αυτής της κοινωνίας, να νιώθουν, ότι είναι τα κορόιδα του συστήματος. Και να μη διστάζουν, να κάνουν κι αυτοί, ό,τι μπορούν, για να τα οικονομήσουν.

Απλά και φυσικά πράγματα. Αδίκως, λοιπόν, και σε μεγάλο βαθμό υποκριτικώς, εξεγείρονται οι αφέντες κατά των σκάρτων αστυνομικών, λέγοντας, συν τοις άλλοις:

- Δεν έχουν ίχνος ηθικής;

- Μόνο οι ανήθικοι ομιλούν περί ηθικής...

Ασημάκης ΓΙΑΛΑΜΑΣ