Το ΝΑΤΟ εμφανίζεται αποφασισμένο να μεταφέρει τον πόλεμο στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας - ήδη, το σχέδιο χερσαίας επέμβασης είναι έτοιμο και αναμένεται να μπει σε εφαρμογή στις αρχές Αυγούστου - και τότε θα μπει "επί τάπητος" η στρατιωτική λύση του προβλήματος. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι χερσαίες στρατιωτικές δυνάμεις εισβολής της "Συμμαχίας" δεν πρόκειται να παρελάσουν χωρίς αντίσταση στο γιουγκοσλαβικό έδαφος και, οπωσδήποτε, δεν πρόκειται να εξασφαλίσουν μια κατοχή, χωρίς "ενοχλήσεις". Ο στρατός και ο λαός της Γιουγκοσλαβίας έχουν την αποφασιστικότητα, τη δύναμη και την πείρα, για να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς και τους κατακτητές. Επομένως, ακόμα και μια επιτυχημένη εισβολή του ΝΑΤΟ δε θα σημάνει τελική νίκη, καθώς ο πόλεμος θα συνεχιστεί στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας με κάθε μέσο.

****

Γι' αυτό και επιχειρούν να κερδίσουν τον πόλεμο "ειρηνικά". Εκεί στοχεύουν οι πρωτοβουλίες για τη λεγόμενη "πολιτική λύση", που λαμβάνουν διάφορες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις της "Συμμαχίας" - όλες, βεβαίως, εν γνώσει και με την προτροπή των Αμερικανών, όπως κι αυτή του Γ. Παπανδρέου για "48ωρη παύση των βομβαρδισμών" - προσπαθώντας, ταυτόχρονα, να εκμεταλλευτούν και να χρησιμοποιήσουν την ηγεσία της Ρωσίας, σε ρόλο μεταφορέα των "ειρηνικών τελεσιγράφων" του ΝΑΤΟ προς την ηγεσία της Γιουγκοσλαβίας. "Πολιτική λύση", που προβλέπει την "ειρηνική ήττα" της Γιουγκοσλαβίας, την οποία θα αναγκαστεί να αποδεχτεί η γιουγκοσλαβική ηγεσία, εκ των προτέρων, χωρίς καν να πολεμήσει και ν' αντισταθεί στο έδαφός της.

Βεβαίως, ουδείς νουνεχής άνθρωπος δε θα είχε αντίρρηση να βρεθεί λύση στο "Γιουγκοσλαβικό" μέσα από τη διπλωματία, ώστε ν' αποφευχτεί μια στρατιωτική σύγκρουση, που θα οδηγούσε σε αιματοχυσία και μακροπρόθεσμα δεινά στα Βαλκάνια. Αρκεί η διπλωματία να οδηγούσε σε μια λύση δίκαιη και βιώσιμη, η οποία θα εξασφάλιζε, τουλάχιστον:

• Πρώτον, το σταμάτημα του πολέμου και τη διαρκή ειρήνη στα Βαλκάνια.
• Δεύτερον, την εθνική κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Γιουγκοσλαβίας, την επιστροφή των προσφύγων σ' ένα αυτόνομο Κοσσυφοπέδιο, στα πλαίσια της κυριαρχίας της Νέας Γιουγκοσλαβίας.
• Τρίτον, την παραμονή ίδιων των σημερινών συνόρων στα Βαλκάνια, με την αξιοποίηση των μειονοτήτων ως γεφυρών φιλίας ανάμεσα στους λαούς.
• Τέταρτον, την ομαλοποίηση των σχέσεων και την ανάπτυξη της συνεργασίας ανάμεσα στις χώρες της περιοχής.

Ομως, η "πολιτική λύση" που προτείνεται και προωθείται κάθε άλλο παρά εκεί στοχεύει και οδηγεί. Τουναντίον, θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα, δημιουργώντας νέα και πολύ επικίνδυνα δεδομένα στα Βαλκάνια, με την κατασκευή μικρών κρατών, "προτεκτοράτων" του ΝΑΤΟ, που θα λειτουργούν ως εστίες συνεχούς έντασης και αντιπαράθεσης ανάμεσα στις χώρες της Βαλκανικής και, ταυτόχρονα, ως πολεμικά "προγεφυρώματα" για επιθέσεις της "Συμμαχίας" εναντίον της Ρωσίας και άλλων χωρών της πρώην ΕΣΣΔ, ώστε να εμπεδωθεί η "νέα τάξη πραγμάτων" του ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας.****

Απ' αυτήν την άποψη, ο ελληνικός λαός - διαφοροποιούμενος και αντιδρώντας στην επιλογή συμμετοχής και συνενοχής της ελληνικής κυβέρνησης στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο - κάνει μεν το καθήκον του, τασσόμενος αγωνιστικά κατά της επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία και γενικότερα κατά του ΝΑΤΟ, αλλά χρειάζεται να εντείνει τον αγώνα του, μέχρι να μπουν στη μάχη και οι άλλοι λαοί των Βαλκανίων, της Ευρώπης και όλου του κόσμου.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Η "πολιτική λύση" που προτείνεται και προωθείται κάθε άλλο παρά εκεί στοχεύει και οδηγεί. Τουναντίον, θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα, δημιουργώντας νέα και πολύ επικίνδυνα δεδομένα στα Βαλκάνια, με την κατασκευή μικρών κρατών, "προτεκτοράτων" του ΝΑΤΟ, που θα λειτουργούν ως εστίες συνεχούς έντασης και αντιπαράθεσης ανάμεσα στις χώρες της Βαλκανικής και, ταυτόχρονα, ως πολεμικά "προγεφυρώματα" για επιθέσεις της "Συμμαχίας" εναντίον της Ρωσίας και άλλων χωρών της πρώην ΕΣΣΔ, ώστε να εμπεδωθεί η "νέα τάξη πραγμάτων" του ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας