Δένεται τ' ατσάλι | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Δένεται τ' ατσάλι

"Βδομάδες πάλευαν οι ομάδες των οικοδόμων με τον καιρό, για να φέρουν τα ξύλα στη Σεπετόφκα. Βέρστια και βέρστια να στρώνουν τις τραβέρσες και τις ράγες, μέσα στο χιόνι και τη βροχή. Ενα τραβέρσο στη στεριά. Με τα ρούχα να κουρελιάζουν και τις μπότες να ξηλώνονται. Με τα κορμιά τους να λυγίζουν στο υγρό ρημαδιό της δασικής σχολής, όπου περνούσαν το βράδυ. Και από τα χαράματα στην πάλη, για να ενώσουν το υλοτομείο και τα κυβικά του ξύλου με την πόλη και να ζεσταθεί ο κόσμος.

Βδομάδες πάλευαν και είδαν πολλούς από τους δικούς τους να χάνονται. Οχι μόνο από τις κακουχίες, αλλά και απ' τις μπαταριές που τους δώριζε η συμμορία του Ορλικ και οι αταμάνοι του. Αλλά η ατμομηχανή έφτασε στον προορισμό. Τα βαγονέτα της βάρυναν και οι γριές έκαψαν το φρέσκο ξύλο για να ξεφουρνίσουν φρέσκο ψωμί.

Χορτασμένοι πια ορισμένοι κάτοικοι της Σεπετόφκα κάθονταν μπροστά στο αναμμένο τζάκι και ανέλυαν επί μακρόν τη δουλιά των εργατών στην Μπογιάρκα. Στερέωναν το μακρύ τσιμπούκι τους στο στόμα και με τη γλώσσα να χαϊδεύει τον ευωδιαστό καπνό, στοιχειοθετούσαν ότι η δουλιά των εργατών δε θα ήταν τόσο συμπαθής στον κόσμο της πόλης, αν δεν υπήρχε η "συγκυρία" των πετλιουρικών και ο πόλεμος. Τα απομεινάρια των Λευκών που έστρωναν παλικάρια στη γη, επειδή αυτά έστρωναν ράγες στο χώμα.

Βέβαια, οι ίδιοι οι αναλυτές δεν είχαν στρώσει ούτε κουβέρτα στο κρεβάτι τους, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Τέλος πάντων, μπορούσαν πλέον, μπροστά στο τζάκι, να αναλύουν και να βγάζουν συμπεράσματα περί της πρόσκαιρης συγκινησιακής φόρτισης των μαζών, που δεν μπόρεσαν να εκτιμήσουν με καθαρό το βλέμμα την κατάσταση. Μπορούσαν να αναλύουν, όπως μπορούσαν και οι γριές να ξεφουρνίζουν το ψωμί.

Ο Κορτσάγκιν, ο Ζουχράι, ο Τόκαρεφ και οι άλλοι εργάτες της Μπογιάρκας άκουσαν γι' αυτές τις αναλύσεις, αλλά δεν πολυασχολήθηκαν. Σκέφτονταν πως τη βαρυχειμωνιά ακολουθούν καύσωνες και πως η πόλη δεν έχει δίκτυο ύδρευσης. Βάλθηκαν να σχεδιάζουν τον αγωγό και να τον κατασκευάσουν. Ζήτησαν βοήθεια και από άλλους για τον κοινό σκοπό. Για να πλατσουρίζουν, το καλοκαίρι, τα παιδιά, στο συντριβανάκι της κεντρικής πλατείας.

Την ίδια ώρα, οι αναλυτές συζητούσαν με πάθος, για τις μετοχές και τη χρηματιστηριακή αξία μιας νεοεμφανιζόμενης εταιρίας, που φιλοδοξούσε να εμπορευτεί εμφιαλωμένο νερό".

(Μια ελεύθερη διασκευή του αντίστοιχου κομματιού από το "Πώς δενότανε τ' ατσάλι", πάνω στη φιλολογία των διάφορων εκτιμήσεων και ερμηνειών από τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα).

Θ. Μπ.