Η ουσιαστική αύξηση σε ψήφους και ποσοστά του ΚΚΕ, στις πρόσφατες ευρωεκλογές, που προκάλεσε πραγματικό πονοκέφαλο στα επιτελεία της άρχουσας τάξης, έστειλε ταυτόχρονα πολλαπλά μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις και εκτός συνόρων. Γι' αυτό και οι διάφοροι "αναλυτές" έπιασαν αμέσως δουλιά, προσπαθώντας να πείσουν ότι η ψήφος προς το ΚΚΕ είχε δήθεν "συγκυριακό χαρακτήρα" και ότι τέλος πάντων έχει αγγίξει τα "όριά" της.

Οσοι μιλούν για "συγκυρία" προσπαθούν να αποσπάσουν τα σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν το προηγούμενο διάστημα από τις αιτίες που τα γέννησαν, να τα εμφανίσουν σαν περίπου "τυχαία" γεγονότα, που δεν πρόκειται να ξανασυμβούν. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική και το γνωρίζουν πολύ καλά. Για παράδειγμα, η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία δεν ήταν "τυχαίο" γεγονός, αλλά αποτέλεσμα του ίδιου του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος, της ίδιας της ιμπεριαλιστικής φύσης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ήταν συνέχεια του κοινωνικού πολέμου του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων, ενώ η πρόσφατη "ειρήνευση" επιβλήθηκε με το πιστόλι στον κρόταφο και σε κανένα δεν εγγυάται ότι ο πόλεμος δε θα συνεχιστεί και μάλιστα με γενικευμένο χαρακτήρα. Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα (π. χ. αγροτικοί, παιδείας κ. ά.) είναι αποτέλεσμα της ακολουθούμενης ταξικής υπέρ του κεφαλαίου πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση και δεν έχουν εθιμοτυπικό χαρακτήρα. Επομένως η "συγκυρία" που υπήρχε σε αυτή την εκλογική μάχη θα υπάρχει και μάλιστα αυξημένη και στις επόμενες εκλογικές μάχες. Θα υπάρχει δηλαδή χειροτέρευση της υπάρχουσας κατάστασης πλατιών λαϊκών μαζών (π. χ. ανεργία, φτώχεια κ. ά.), όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων, όξυνση της ταξικής πάλης και θέλουν δε θέλουν, ισχυρή αυτοτελής πολιτική παρουσία του ΚΚΕ. Η "αρμονία" του ΚΚΕ με την πολιτική συγκυρία έχει να κάνει με τη φυσιογνωμία του σαν μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα, με τη σωστή πολιτική που χάραξε βάσει των παραπάνω αρχών στο 15ο Συνέδριο.

Στο ΚΚΕ ο λαός αναγνώρισε τον (με λόγια και έργα) γνήσιο εκφραστή των ταξικών του συμφερόντων, το πραγματικό "αντίπαλο δέος" της "νέας τάξης πραγμάτων", αλλά και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που βιώνει πολύπλευρα (άσχετα αν ακόμη η συνείδησή του δεν έχει σταθερά αντιιμπεριαλιστικό και γενικότερα αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα). Είδε ένα κόμμα διαφορετικό από τα άλλα, που πρόβλεψε πού πάνε τα πράγματα, που προειδοποίησε το λαό γι' αυτά, που συσπειρώνει το λαό, που οργανώνει τη λαϊκή πάλη και ταυτόχρονα δείχνει την πολιτική διέξοδο. Ακόμη και η όποια "ψήφος διαμαρτυρίας" εισπράχθηκε από το ΚΚΕ είχε σαν στόχο να κάνει το πολιτικο-οικονομικό σύστημα της χώρας να "πονέσει" περισσότερο. Γι' αυτό άλλωστε δεν εισέπραξαν (το αντίθετο μάλιστα) παρόμοια ψήφο κόμματα - αναχώματα, παρτενέρ "κεντροαριστερών ή κεντροδεξιών" λύσεων, τύπου ΣΥΝ και ΠΟΛ. ΑΝ., ενώ άλλα (ΔΗΚΚΙ) κέρδισαν κομμάτι της λαϊκής δυσαρέσκειας, χρησιμοποιώντας "αριστερή" φρασεολογία (π. χ. ενάντια σε ΝΑΤΟ και ΕΕ). Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του κ. Παναγόπουλου, διευθυντή ερευνών της εταιρίας ALCO, "ο ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ που έριξε το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ έχει ήδη κάνει τριπλό άλμα (ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ - ΔΗΚΚΙ) και δύσκολα γυρίζει πίσω". Δύο παραδείγματα από την Κεντρική Μακεδονία. Στην Ολυμπιάδα της Χαλκιδικής οι ψήφοι του Κόμματος από 2 έγιναν 165. Αυτό είχε να κάνει με την έγκαιρη και ολοκληρωμένη προβολή των θέσεων του Κόμματος ενάντια στην εγκατάσταση της TVX, με τη σταθερή παρουσία της ΚΟ, αλλά και κεντρικών στελεχών του Κόμματος όλα αυτά τα χρόνια στον σκληρό αγώνα που διεξάγεται από τους κατοίκους του, με την οργάνωση πολύπλευρης αλληλεγγύης, γεγονότα που βοήθησαν τους κατοίκους να καταλάβουν ποιο καθαρά ποιος είναι πραγματικά με ποιον. Στο Λιτόχωρο Πιερίας, από χρόνια η ΚΟ πρόβαλλε το αίτημα (κόντρα στο ρεύμα) για να μη γίνει ΝΑΤΟικό λιμάνι το Λιτόχωρο. Στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις σήκωσε πρώτο τη σημαία του αγώνα, πρωτοστάτησε στη συσπείρωση της πλειοψηφίας του λαού. Η ΚΟ και η ΚΝΕ που φτιάχτηκε έχουν σταθερή - καθημερινή παρουσία σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα των κατοίκων, ενώ από τις δημοτικές εκλογές έχει επιτευχθεί μια σταθερή αγωνιστική συσπείρωση. Δικαιολογημένα λοιπόν το ποσοστό του ΚΚΕ πήγε στο 18% από 13% που ήταν.

Οσοι βιάστηκαν προεκλογικά να μας φορέσουν "στενό εκλογικό κοστούμι", μετεκλογικά επαναφέρουν τη θεωρία περί "ορίων" στην εκλογική ανάπτυξη του ΚΚΕ, καταφεύγοντας σε ανόμοιες συγκρίσεις. Η πραγματικότητα θα τους διαψεύσει. Τα "όρια" της εκλογικής, άρα και της πολιτικής δύναμης του ΚΚΕ καθορίζονται πριν απ' όλα από τους στρατηγικούς στόχους του Κόμματος και τα ταξικά συμφέροντα που αυτοί εκπροσωπούν και που είναι υπέρ της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Και από αυτή την άποψη, δηλαδή, ταξικό συμφέρον της πλειοψηφίας του λαού είναι η εκλογική και πολιτική ενίσχυση του ΚΚΕ. Στον καπιταλισμό, όμως, λόγω μιας σειράς παραγόντων (π. χ. τρομοκρατία, ιδεολογική χειραγώγηση, εκλογικά συστήματα κ. ά.), δεν μπορεί να εκφραστεί πιστά αυτή η δύναμη του ΚΚΕ, όπως και των άλλων ΚΚ στον κόσμο. Το εκάστοτε εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί δείκτη (όχι τον μοναδικό) της πολιτικής συνείδησης των λαϊκών μαζών. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι το ΚΚΕ είναι ένα "μικρό" κοινοβουλευτικό κόμμα. Η πορεία των εκλογικών μας ποσοστών και της πολιτικής ενίσχυσης καθορίζονται με όρους ταξικής πάλης, που επιδρούν στην εκλογική και πολιτική ενίσχυση του ΚΚΕ και που επίσης δημιουργούν τις προϋποθέσεις που θα οδηγήσουν τελικά στην ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος.

Το θετικό εκλογικό αποτέλεσμα, μας γεμίζει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, αλλά και απαιτήσεις για ανάλογη συνέχεια. Η ολοκληρωμένη προβολή της πολιτικής του Κόμματος και η πάλη για τη δημιουργία των προϋποθέσεων για τη συγκρότηση του ΑΑΔ Μετώπου Πάλης αποτελούν τα όπλα μας. Με τη σειρά του, αυτό απαιτεί ενίσχυση του καθοδηγητικού ρόλου του Κόμματος, του ρόλου και της δράσης των ΚΟΒ. Απαιτεί ΚΟΒ κοντά - σταθερά - πλατιά στο λαό και στα προβλήματά του, με διαρκή πολιτική παρουσία, με πιο πολλά καλύτερα εξοπλισμένα κομματικά μέλη, καθημερινά στη μάχη, με αποφασιστική βοήθεια στην ΚΝΕ, στη δουλιά στη νεολαία και στην εργατική τάξη. ΚΟΒ στις οποίες θα πρέπει άμεσα να μπει καινούριο αίμα από αγωνιστές που συναντηθήκαμε όλο το προηγούμενο διάστημα στους αγώνες. Κομματικές Οργανώσεις μπροστά στους λαϊκούς αγώνες που θα ξεσπάσουν, με φροντίδα για τη μαζικότητα, την ταξική ενότητα και τη συμπαράταξη με τα άλλα κοινωνικά στρώματα, με στόχους που να χτυπούν την ουσία των προβλημάτων, στόχους σύγκρουσης με την υπάρχουσα πολιτική. ΚΟΒ που να καταχτούν την ικανότητα συζήτησης και συσπείρωσης, σε επιμέρους μέτωπα πάλης, ανθρώπων με διαφορετικές απόψεις και διαφορετικά επίπεδα πολιτικής συνείδησης.