Κανείς, και πολύ περισσότερο οι κομμουνιστές, δεν είναι αντίθετοι με έναν ελληνοτουρκικό διάλογο και στη βελτίωση των σχέσεων των δύο χωρών, προς όφελος, βέβαια, της ειρήνης και της αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας και με δεδομένο ότι δε θα αμφισβητείται η εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Είναι, όμως, τέτοιος ο διάλογος που ξεκίνησε η κυβέρνηση Σημίτη, με τη συνάντηση Παπανδρέου - Τζεμ; Για πολλούς λόγους και κυρίως γιατί γίνεται στο πλαίσιο και με τους όρους που θέλουν οι ΗΠΑ, κατηγορηματικά όχι. Τι σημαίνει, άραγε, και ποιους σκοπούς και στόχους εξυπηρετεί η "αντιτρομοκρατική συμφωνία", την οποία, ήδη, συνομολόγησε ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών; Και ακόμα τι σημαίνει η δήλωση του Γ. Παπανδρέου, αμέσως μετά τη συνάντηση, ότι "δε μιλήσαμε για το θέμα του Αιγαίου που είναι πολύπλοκο (!) και γι' αυτό είπαμε ας προχωρήσαμε αρχικά σε θέματα, στα οποία θα μπορούμε να έχουμε άμεσα, θετικά αποτελέσματα"; Κι ακόμα, τι σημαίνει η ικανοποίηση που έσπευσε να εκφράσει η Μ. Ολμπράιτ για το διάλογο που ξεκίνησαν, υπό την άμεση εποπτεία και καθοδήγησή της, οι δύο υπουργοί;

Ο ελληνικός λαός πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα, γιατί όλα συνηγορούν ότι μόνο περιπέτειες και συμφορές μπορεί να περιμένει από έναν τέτοιο διάλογο.