«Μπορεί να πει κανείς ότι μία "νέα οικονομία" αναδύεται δυναμικά στη χώρα μας (...) έχει απαιτήσεις (...) θέλει τους εργαζόμενους παραγωγικούς και κινητικούς, εύκαμπτους ως προς τα ωράρια και τις αμοιβές, τα μαγαζιά ανοιχτά όσο γίνεται περισσότερο, τα δίκτυα ανοιχτά και ελεύθερα (...) στις παρυφές των αστικών κέντρων αναπτύσσονται περιοχές φτώχειας, τα κομμάτια της κοινωνίας που δεν μπορούν να ενταχθούν στη "νέα οικονομία" αντιμετωπίζουν ήδη μεγάλα αδιέξοδα, κινδυνεύουν να περιθωριοποιηθούν και να οδηγηθούν σε επόμενο στάδιο σε τυφλές συγκρούσεις (...) το 2007 εκτιμάται ότι θα είναι η χρονιά των συγχωνεύσεων και των μεγάλων εξαγορών (...) η περιγραφόμενη "νέα οικονομία" θα δείχνει τις δυνατότητές της αλλά μαζί και τα δόντια της...» (ο Αντώνης Καρακούσης στο «ΒΗΜΑ»).

«Το παιδί πέρασε στη νεανικότητα πιο γρήγορα (...) η νεανικότητα ως ιδέα και έννοια υπάρχει σε πλούσιες κοινωνίες. Εφάπτεται με οικονομικές παραμέτρους. Σε ομάδες κοινωνικά αποκλεισμένες τα παιδιά γίνονται πιο νωρίς αυτόνομα και μοιάζουν με μεγάλους (π.χ. βλέπεις φτωχά παιδιά να αναγκάζονται να δουλεύουν από τα 15 και άλλα που ζουν σε προστατευμένο οικογενειακό περιβάλλον και ευκατάστατες οικογένειες φτάνουν στα 30 και δεν έχουν δει πώς βγαίνει το μεροκάματο). "Η νεανικότητα και η παιδική ηλικία είναι σαν το ασανσέρ: άλλοι ανεβαίνουν στους πάνω ορόφους και άλλοι στο υπόγειο" σημειώνει ο ο κ. Τσιάκαλος. Ολοι εμείς λέμε ότι ο 11χρονος είναι παιδί. Και όντως είναι ηλικιακά. "Εκείνο όμως δε θεωρεί τον εαυτό του κάτι λιγότερο από έναν ενήλικο. Χωρίς υλική υποδομή η ζωή του. Του έχουν κλέψει την παιδική ηλικία» (το θέμα με αφορμή τον 11χρονο στη Θεσσαλονίκη / «ΤΟ ΒΗΜΑ»).