Τις έχει πολύ εύκολες, απ' ό,τι φαίνεται, τις κολακείες ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος. Τις προάλλες κολάκευε τους τέσσερις πρυτάνεις και την, πυροσβεστική για το κίνημα, πρωτοβουλία τους. Δυο μέρες μοίραζε κολακείες στην κίνηση των «1.000» και τη συμπαράταξή τους με την αντιδραστική μεταρρύθμιση. Χτες, ήρθε η σειρά των φοιτητών και της ΠΟΣΔΕΠ.

«Χαιρετίζω τους φοιτητές και τις φοιτήτριες. Είστε μεγάλη δύναμη. Χαιρετίζω την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού. Είστε μεγάλη δύναμη». Ετσι ξεκινούσε η χτεσινή δήλωση του Αλ. Αλαβάνου, σχετικά με την πρόταση μομφής του ΠΑΣΟΚ και λίγο πιο κάτω τόνιζε: «Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς αναδείχνεται η δύναμη της σταθερής, μαχητικής, προγραμματικής αντιπολίτευσης». Και σε ό,τι αφορά στα χαρακτηριστικά της σταθερότητας και της μαχητικότητας, ο καθένας μπορεί να κρίνει και έχει όλα τα απαραίτητα γι' αυτό στοιχεία. Φτάνουν και περισσεύουν οι προς κάθε κατεύθυνση κολακείες, που μοίρασε ο πρόεδρος του ΣΥΝ τις τελευταίες μέρες. Εκείνο το «προγραμματική», όμως, τι σημαίνει; Μια «αντινεοφιλελεύθερη» και δήθεν φιλολαϊκή κυβερνητική διαχείριση του συστήματος - προφανώς, μαζί με το ΠΑΣΟΚ - στο πλαίσιο των ευρωενωσιακών κανόνων της ανταγωνιστικότητας και της ασυδοσίας των κεφαλαιοκρατών; Γιατί δεν τα λένε καθαρά;