Χτες ο Τ. Χυτήρης κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση, διά του ιδίου του πρωθυπουργού, εγκαινίασε για τρίτη φορά(!) το Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού «Φιλιώ Χαϊδεμένου» στη Ν. Φιλαδέλφεια, ενώ είχε «θεμελιωθεί» από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο το 2001 και εγκαινιάστηκε το 2002 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Πρόσθεσε ότι το Ιδρυμα στο οποίο ανήκε έφερε το όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου και υπήρχε και σχετική πλάκα, ενώ χτες οι ταμπέλες είχαν αλλάξει και στην πρόσκληση δεν αναφερόταν το όνομα του Α. Παπανδρέου. Χαρακτήρισε δε το γεγονός ως «απρέπεια» και «μικροκομματισμό». Η καταγγελία είναι χαρακτηριστική του πεδίου στο οποίο κινείται η δικομματική αντιπαράθεση. Εχοντας συμφωνήσει σε βασικές αντιδραστικές επιλογές στον πολιτισμό, έχοντας καταθέσει εμπράκτως, ως κυβερνήσεις, την προθυμία τους να εφαρμόσουν το στρατηγικό στόχο της ΕΕ για εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μετατοπίζουν την ανταλλαγή των άσφαιρων πυρών τους στο πεδίο του επικοινωνιακού εντυπωσιασμού. Διότι είναι πιο εύκολη για το δικομματισμό η «αντιπαράθεση» για την ένταξη ή μη της πολιτιστικής κληρονομιάς στο Δ΄ ΚΠΣ (όπως έκανε χτες ο Τ. Χυτήρης) αντί της ουσιαστικής συζήτησης για τον προσανατολισμό των κοινοτικών κονδυλίων. Αρα τι απομένει; Ο τσακωμός ...για τις ταμπέλες.