Τους νόμους της αγοράς είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει η κυβέρνηση σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, αφήνοντας έτσι τα χρήματα των ασφαλισμένων «βορά» στις αρπακτικές διαθέσεις του τραπεζικού και χρηματιστικού κεφαλαίου.

Αδυνατώντας να εξάγει τα αναγκαία συμπεράσματα από το σκάνδαλο με τα ομόλογα, η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο να θέσει στο απυρόβλητο την πέτρα του σκανδάλου, δηλαδή την πολιτική απόφαση των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να τζογάρουν την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο και την «αγορά ομολόγων».

Τα κυβερνητικά στελέχη επιμένουν ότι το πρόβλημα δεν είναι ο τζόγος των αποθεματικών των ταμείων και μάλιστα επιχειρηματολογούν υπέρ της «επένδυσης» σε αυτά τα «σύγχρονα χρηματοοικονομικά προϊόντα», γεγονός που προδικάζει ότι δεν πρόκειται να αλλάξει η καταστροφική για τα ταμεία πολιτική που εφαρμόζεται μέχρι τώρα.

Κυρίως όμως οι προσπάθειες του κυβερνητικού επιτελείου επικεντρώνονται στο πώς θα περιορίσουν την πολιτική ζημιά που καταγράφεται πλέον με ευδιάκριτο τρόπο στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Πέρα από τη μετακύλιση των ευθυνών στις... διορισμένες διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων, διοχετεύονται σενάρια για ανασχηματισμό, για αποπομπή του Σ. Τσιτουρίδη, για καρατομήσεις διοικήσεων ταμείων κ.ά. Ποντάρει επίσης και στο ότι το θέμα θα ξεχαστεί και δε θα επανέλθει ξανά στο προσκήνιο μετά τις γιορτές του Πάσχα...

Χαρακτηριστικές είναι οι προτάσεις που έκανε ο Β. Μεϊμαράκης, ο οποίος υπέδειξε ότι η κυβέρνηση πρέπει να ανοίξει και άλλα θέματα ως επικοινωνιακό αντιπερισπασμό στο σκάνδαλο των ομολόγων και ταυτόχρονα να πείσει ότι δεν έχει καμία πολιτική ευθύνη! «Θεωρώ ότι ακόμα αν ανοίξουμε νέα θέματα, που πρέπει να το κάνουμε γιατί η ατζέντα πρέπει να έχει και άλλα θέματα, οφείλουμε να πείσουμε ότι στο θέμα των ομολόγων η κυβέρνηση δεν έχει πολιτική ανάμειξη και είναι ένα ζήτημα της αγοράς, νομικό και τα λοιπά», είπε χαρακτηριστικά χτες στον «Αλφα 9,89». Παραδέχτηκε ότι το σκάνδαλο με τα ομόλογα, αλλά και το θέμα με το βιβλίο της Ιστορίας της Στ' Δημοτικού και η βία στον αθλητισμό «θολώνουν την εικόνα». Εξέφρασε όμως την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση μπορεί να βγει πιο δυναμωμένη το επόμενο διάστημα αν «γίνει κατανοητό ότι δεν υπάρχει πολιτική ευθύνη και το θεσμικό πλαίσιο ενισχυθεί». Παράλληλα, επανέφερε την παλαιά του πρόταση για συγκρότηση ενός επιτελικού οργάνου διαχείρισης κρίσεων, αφήνοντας αιχμές για την «επάρκεια» του Θ. Ρουσόπουλου.

Στην προσπάθειά τους να περιορίσουν το πολιτικό κόστος, ορισμένα στελέχη «δείχνουν» κατευθείαν προς την πλευρά του Σ. Τσιτουρίδη, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο γραμματέας της ΚΕ Λ. Ζαγορίτης απέφευγε συστηματικά χτες να υποστηρίξει τον υπουργό Απασχόλησης τόσο για την ουσία της υπόθεσης όσο και για τον ισχυρισμό του ότι όλα αυτά γίνονται γιατί έχουν ενοχληθεί συμφέροντα. «Δεν μπορώ να απαντήσω για λογαριασμό άλλου και πολύ περισσότερο όταν δεν έχω πληροφόρηση, δεν έχω τα δεδομένα», είπε χαρακτηριστικά (στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ). Περισσότερο επιθετικός ήταν τα όσα περί συμφερόντων διατείνεται ο υπουργός Απασχόλησης: «Να ρωτήσετε τον κ. Τσιτουρίδη, ο οποίος αναφέρθηκε σε αυτό το ζήτημα, να σας απαντήσει», δήλωσε και συμπλήρωσε με νόημα: «Δεν είμαι εγώ εκείνος ο οποίος θα απαντήσει για λογαριασμό του κ. Τσιτουρίδη σε μια δήλωση την οποία έκανε»(!). Πάντως, εξέφρασε την άποψη ότι «δεν υφίσταται θέμα ανασχηματισμού».

Ο ίδιος ο Σ. Τσιτουρίδης, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής», υποστήριξε ότι «δεν έχω πολιτικές ευθύνες για το διορισμό των διοικήσεων των Ταμείων», ενώ ισχυρίστηκε ότι «δε θα χαθούν χρήματα των ασφαλισμένων» από το τζογάρισμα στα ομόλογα, ποντάροντας προφανώς ότι αυτό θα φανεί στη «λήξη» τους, δηλαδή μετά από 10, 20 ή και περισσότερα χρόνια... Ταυτόχρονα, όμως κάνει την αυτοκριτική του, λέγοντας ότι «έπρεπε να είχαμε αποκλείσει νωρίτερα τα Ταμεία από την αγορά σύνθετων προϊόντων». Την «προσωπική» του συμβουλή ότι τα ταμεία δεν πρέπει να επενδύουν σε τέτοια ομόλογα (σ.σ. υψηλού ρίσκου) εξέφρασε ο υφυπουργός Οικονομίας Π. Δούκας, μεταφέροντας αποκλειστικά στα ταμεία την ευθύνη των αποφάσεων και υπερασπιζόμενος από την άλλη την επιλογή του κράτους να προσφύγει σε έναν τέτοιο «σύγχρονο τρόπο δανεισμού».