«Οταν η Αριστερά είναι κατακερματισμένη, τότε οδηγείται στο περιθώριο - όπως είδαμε στις γαλλικές εκλογές. Μόνο να σκεφτεί κανείς έναν κοινό υποψήφιο, αντί για τους 6 διαφορετικούς, και η Αριστερά θα βρισκόταν μέσα στο παιχνίδι (...).

Από την άλλη πλευρά, αν θυμηθούμε το θαύμα που έκανε η συνεργασία ακριβώς αυτών των δυνάμεων, που οδήγησε σε κατάρρευση όλο το ευρωσύνταγμα, μπορούμε να κατανοήσουμε ότι ο μόνος δρόμος για την Αριστερά είναι η κοινή δράση. Είναι ο δρόμος που στην Ελλάδα ακολουθούμε σταθερά εμείς που συμμετέχουμε στο Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς».

Είπε ίσως περισσότερα από όσα θα ήθελε ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος, σχολιάζοντας τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών. Δεν πάει καιρός, που ο ίδιος εκθείαζε σαν παράδειγμα προς μίμηση την ενότητα και την κοινή δράση των αριστερών δυνάμεων της Γαλλίας. Ενότητα και κοινή δράση που διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη. Ενότητα και κοινή δράση που κατάφερε να λειτουργήσει σαν ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων, να εξανεμίσει τη δυναμική που είχε αναπτυχθεί είτε με αφορμή το ευρωσύνταγμα είτε με άλλες αφορμές. Ενότητα και κοινή δράση που ήταν μοιραίο να δράσει κατ' αυτόν τον τρόπο ακριβώς γιατί ουδέποτε συνομολογήθηκε με συμφωνία σε μια γενική γραμμή υπεράσπισης των συμφερόντων του λαού της Γαλλίας, εναντίωσης στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, που υπονομεύουν το παρόν και το μέλλον κάθε λαού και της Γαλλίας. Αλλωστε, τέτοιες στοχεύσεις δεν έχουν οι αριστερές δυνάμεις, στις οποίες αναφέρεται ο ΣΥΝ, στη χώρα αυτή. Και φυσικά δεν τις εγκαλεί για κάτι τέτοιο η ηγεσία του Συνασπισμού. Για ποιο λόγο τις εγκαλεί; Μα, γιατί έχασαν την ευκαιρία να «είναι μέσα στο παιχνίδι». Για τη συμμετοχή στο «παιχνίδι», λοιπόν, καίγεται ο ΣΥΝ, γι' αυτήν παλεύει στην Ελλάδα, κατά τη δήλωση του προέδρου του. `Η καλύτερα, γιατί έχασαν την ευκαιρία να συμπαρασύρουν τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα σ' αυτό. Γιατί οι δυνάμεις στις οποίες αναφέρεται, όπως και ο ΣΥΝ εδώ, είναι χωμένες ως το λαιμό σ' αυτό το παιχνίδι χρόνια τώρα.

Η ελπίδα για κάθε λαό, για την εργατική τάξη κάθε χώρας βρίσκεται στην ενότητά τους έξω από το παιχνίδι που στήνουν οι δυνάμεις, που, από τη μια ή την άλλη θέση, υπηρετούν την αστική ιδεολογία και πολιτική. Στην ενότητά τους κόντρα σ' αυτό. Στην ενότητά τους μέσα στους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες για την ανατροπή της εξουσίας της άρχουσας τάξης. Κάθε άλλη ενότητα υπηρετεί σκοπούς ξένους προς τα συμφέροντά τους.