Πέτροβας Σπύρος

Αυτό που επιβεβαιώνεται και καταδεικνύεται χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο για τους εργαζομένους, τη νεολαία και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, είναι η ένταση της επίθεσης στο σύνολο των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Αυτό το γνωρίζουν από πρώτο χέρι οι εκατοντάδες εργάτες και εργάτριες στα «Κλωστήρια» (Πρέβεζας) που θυσιάστηκαν στο βωμό των συμφερόντων και της κερδοφορίας του μεγαλοβιομηχάνου Αργυρού. Το διαπιστώνουν οι κάτοικοι στον Ωρωπό, που ζουν και μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τον αμίαντο πάνω από τα κεφάλια τους. Επίσης οι, περίπου, 2.500 άνεργοι στο νομό και οι μικρομεσαίοι αγρότες που ξεκληρίζονται. Στα παραπάνω προστίθενται η μερική απασχόληση, η απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, το μαράζωμα της υπαίθρου, η μόλυνση - εμπορευματοποίηση του Αμβρακικού, οι μεθοδεύσεις ξεπουλήματος δημοτικής περιουσίας και παράδοση της Υγείας του νομού σε ιδιώτες.

Στα πλαίσια λοιπόν αυτής πολιτικής, που συμπιέζει την τιμή της εργατικής δύναμης, πετσοκόβει εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και καταστρέφει παραγωγικούς κλάδους για να επεκτείνει και να αναζωογονήσει τα κέρδη του κεφαλαίου, 360 εργάτες και εργάτριες των «Κλωστηρίων Πρέβεζας» πετάχτηκαν στο δρόμο. Αφού ξεζουμίστηκαν για 28 χρόνια από τον μεγαλοβιομήχανο Αργυρό εξαναγκάστηκαν, τελικά, σε εργασιακή περιπλάνηση πληρώνοντας το τίμημα της «ανταγωνιστικότητας» και του «υψηλού κόστους εργασίας», που πλέον καθιστούσε ασύμφορη για τα κέρδη του εργοδότη τη λειτουργία του εργοστασίου. Το οριστικό «λουκέτο» μπήκε το 2005. Ωστόσο, το καμπανάκι σήμανε μια δεκαετία νωρίτερα, όταν το υπόλοιπο εργατικό δυναμικό άρχισε να συρρικνώνεται σταδιακά, με την πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου (ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ) στα «Κλωστήρια» και στο Εργατικό Κέντρο όλο αυτό το διάστημα να «υποχωρούν» και να «βάζουν πλάτη» στις αξιώσεις που πρόβαλε η εργοδοσία. Να μην προσανατολίζουν, έτσι, τον αγώνα των εργαζομένων σε ταξική κατεύθυνση, παρά το ότι τα οξυμένα και σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι εργαζόμενοι ήταν γνωστά. Πίσω από αυτήν την πολιτική στήριξης του κεφαλαίου σύρθηκαν και οι νυν «κεντροαριστεροί» δήμαρχος και νομάρχης, Κλάπας και Ιωάννου αντίστοιχα, με αποτέλεσμα άλλοι 360 εργαζόμενοι να προστεθούν στη λίστα της ανεργίας.

Σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έβαζαν το ζήτημα να μη χαθεί καμία θέση εργασίας και οι εργαζόμενοι να μην υποκύψουν στους εκβιασμούς και τις μεθοδεύσεις του εργοδότη. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, οργάνωσαν και πραγματοποίησαν αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που στηρίζει τα συμφέροντα των βιομηχάνων. Ενώ προειδοποιούσαν ότι η στάση αναμονής, συναίνεσης και υποχώρησης με την εργοδοσία θα οδηγήσει σε αδιέξοδο, καθώς η συσσώρευση κερδών περνά μέσα από την παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Από την άλλη, θερίζουν η ανεργία που πλήττει 2.500 άτομα - κυρίως νεολαία και γυναίκες. Παράλληλα οργιάζει η ανασφάλιστη εργασία μέσω «Staige» και η μερική απασχόληση χτυπώντας από τη μια το αναφαίρετο και αδιαμφισβήτητο δικαίωμα στην εργασία και υποβαθμίζοντας από την άλλη τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα (ΙΚΑ, Γενικό Νοσοκομείο, Υπηρεσίες Πολιτισμού). Αντίστοιχα, στο Δήμο και τη Νομαρχία της «κεντροαριστερής» συνεργασίας έχουν εγκριθεί ή υλοποιούνται, αντίστοιχα, προγράμματα. Ενώ η μη καταβολή δεδουλευμένων οφειλών για μεγάλο χρονικό διάστημα (ΕΤΑΝΑΜ, Δήμο, Ενωση, Ξενοδοχεία) επιδεινώνει παραπέρα την οικονομική κατάσταση με τους, ήδη, πενιχρούς μισθούς που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι.

Ο αντίκτυπος αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής αποτυπώνεται και στο χώρο της Υγείας. Η ανάγκη δημιουργίας νέου νοσοκομείου, που να ικανοποιεί τις αυξημένες ανάγκες περίθαλψης και υγείας στην περιοχή παραδίδεται σε ιδιώτη μέσα από τις ΣΔΙΤ, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για ξεκάθαρη ιδιωτικοοικονομική λειτουργία και παροχή υπηρεσιών Υγείας. Αυτό προοιωνίζεται, άλλωστε, και η προβλεπόμενη παροχή έναντι αμοιβής υπηρεσιών όπως πάρκινγκ, καθαριότητας, φύλαξης, συντήρησης.

Οι εργαζόμενοι και ο λαός καλούνται να πριμοδοτήδουν για 30 χρόνια ενοίκια και έξοδα συντήρησης στον επενδυτή που του παραχωρείται δημόσια έκταση γης. Παράλληλα σοβαρά και εύλογα ερωτήματα δημιουργούνται για τις εργασιακές σχέσεις που θα επικρατούν σε ό,τι αφορά το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, καθώς και για το τι «μέλλει γενέσθαι» με το υπόλοιπο διοικητικό και τεχνικό προσωπικό που δουλεύει στο υπάρχον Γενικό Νοσοκομείο. Στα παραπάνω προστίθενται οι μεθοδεύσεις παραχώρησης των δημοτικών ιαματικών λουτρών σε ιδιώτες. Το «πράσινο φως» άναψε, ήδη, η δημοτική αρχή Πρέβεζας (ΣΥΝ - ΠΑΣΟΚ) συμφωνώντας στο ξεπούλημά τους.

Στα πλαίσια αυτής της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, η οποία χτυπάει εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και ξεπουλά το δημόσιο πλούτο, εντάσσεται και συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος των μικρομεσαίων παραγωγών στην αγροκτηνοτροφική και αλιευτική παραγωγή. Στις θερμοκηπιακές καλλιέργειες από τη μια ο μικρός και τεμαχισμένος κλήρος αντιμετωπίζει το αυξημένο κόστος παραγωγής, ενώ, από την άλλη, οι μεγάλες θερμοκηπιακές μονάδες απολαμβάνουν την πλήρη στήριξη και κίνητρα από τις κυβερνήσεις και μέσα από αναπτυξιακούς νόμους και επιδοτήσεις για να αυξηθούν περισσότερο. Αντίστοιχα, οι μικρομεσαίοι παραγωγοί καλαμποκιού και τριφυλλιού στενάζουν από την ΚΑΠ, για τους δε αλιείς η κατάσταση στα πλαίσια και της Κοινής Αλιευτικής Παραγωγής 2007-2013 το επόμενο διάστημα αναμένεται να οξυνθεί ακόμη περισσότερο.

Ηδη η διαχρονική μόλυνση και επιβάρυνση του Αμβρακικού Κόλπου με την ανοχή των τοπικών εκπροσώπων του δικομματισμού και τη συναίνεσή τους στη μετατροπή του πλούσιου αυτού υγροβιότοπου σε ευρύ πεδίο ασυδοσίας και επέκτασης μεγάλων μονάδων ιχθυοκαλλιεργειών και άλλων μεγαλοεπιχειρηματικών συμφερόντων δείχνει το δρόμο. Ενδεικτικό δε των προθέσεων να ξεκληριστούν οι μικρομεσαίοι αλιείς από τον Αμβρακικό, αποτελεί πρόσφατη μελέτη της Νομαρχίας Πρέβεζας όπου γίνεται λόγος για περιορισμούς και απαγορεύσεις στην αλιεία λόγω της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής και τη δημιουργία οικονομικά βιώσιμων αλιευτικών επιχειρήσεων που φωτογραφίζουν τη συγκέντρωση και εκμετάλλευση της αλιευτικής παραγωγής σε λίγα χέρια. Αυτό ενισχύεται και από την υποβάθμιση και απαξίωση συνεταιρισμών και ιχθυογεννητικών σταθμών, όπως στην περίπτωση του σταθμού της Πωγωνίτσας. Κόστισε 1,5 δισ. δραχμές (σε τιμές 1993) με προοπτική να παράγει 10 είδη γόνου ψαριών για την αναπαραγωγή και την ενίσχυση των αλιέων, αλλά έχει συνειδητά εγκαταλειφθεί και περιορίζεται στην παραγωγή μόνο μικρών ποσοτήτων σε λαβράκι και τσιπούρα.

Απέναντι σε αυτή την αντιλαϊκή πολιτική που έχει οδηγήσει το νομό στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, με βάση και την εμπειρία τους, χρειάζεται να βγάλουν τα απαραίτητα πολιτικά συμπεράσματα. Να καταδικάσουν αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική, τους εκπροσώπους της και όσους αποτελούν το δεκανίκι για την υλοποίησή της. Να προβάλουν και να φέρουν στο επίκεντρο τη διεκδίκηση και ικανοποίηση των σημερινών σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Να ενισχύσουν το ΚΚΕ και, αποδυναμώνοντας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, να αγωνιστούν για μέτρα και ανάπτυξη σε όφελός τους, για ανάπτυξη με αποκλειστικό κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.