Εβδομήντα στρέμματα καμένου δάσους και σαράντα στρέμματα ...χορτολιβαδικής έκτασης (σ.σ. είναι ο όρος που εισήγαγε η κυβέρνηση της ΝΔ το 1979 και υιοθέτησε το ΠΑΣΟΚ στη συνέχεια για να αποχαρακτηριστούν εκατομμύρια στρέμματα δάσους) είναι το αποτέλεσμα από την προχθεσινή φωτιά στην Κακή Βίγλα στη Σαλαμίνα.

Μια φωτιά, που, όπως είπε ο διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Πειραιά στο κλιμάκιο του ΚΚΕ, που με επικεφαλής την βουλευτή του Κόμματος στη δεύτερη περιφέρεια του Πειραιά, Βέρα Νικολαΐδου, επισκέφτηκε χθες την περιοχή, ξεκίνησε από ένα σημείο όπου υπήρχαν σκουπίδια και σε δέκα λεπτά έφτασε στις αυλές των σπιτιών. «Το δάσος που κάηκε είναι ανεκτίμητο, ευτυχώς δεν κάηκε κανένα σπίτι», σημείωσε ο διοικητής της Πυροσβεστικής στον Πειραιά, σημειώνοντας ότι θετικό είναι και το ότι η φωτιά δεν επεκτάθηκε και στο χώρο που είχε καεί πριν από δύο χρόνια.

«Και μη χειρότερα». Τα λόγια αυτά χαρακτηρίζουν τα αισθήματα ενός ανθρώπου που είδε τις φλόγες να γλείφουν τους τοίχους του σπιτιού του, το οποίο σώθηκε χάρη στο ελικόπτερο που έριξε την τελευταία στιγμή νερό πάνω στη φωτιά. «Εγιναν όλα πολύ γρήγορα», λέει και προσθέτει με νόημα: «Δεν ανάβουν έτσι οι φωτιές». Ο συνταξιούχος ναυτικός, που υποδέχτηκε λίγο πιο κάτω, έξω από το σπίτι του, το κλιμάκιο του ΚΚΕ, λέει ότι ήταν από τους πρώτους που είδαν τη φωτιά. Αρχικά ήταν μία μόνο εστία και όταν ο άνεμος έσπρωξε τις φλόγες προς το βουνό, αμέσως άναψε άλλη μια πολύ κοντά στην αρχική.

Οι κάτοικοι είπαν στην βουλευτή του ΚΚΕ ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχει στην περιοχή νερό ούτε για να πιουν. Παρ' όλα αυτά, είναι αποφασισμένοι μόνοι τους να φυτέψουν ξανά το αλσύλλιο που κάηκε. «Τα δύο μεγάλα κόμματα βοηθούν με την πολιτική τους τους εμπρηστές», τόνισε η Β. Νικολαΐδου, καλώντας τους κατοίκους της περιοχής να τιμωρήσουν αυτούς που «μας μαυρίζουν τη ζωή και τον τόπο». Ακολούθως, είπε ότι πρέπει όσες εκτάσεις καίγονται να δημεύονται. «Από πού τις βρήκαν αυτοί που τις έχουν;», αναρωτήθηκε.

Αναφερόμενη, εξάλλου, η Βέρα Νικολαΐδου στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, εξήρε τις προσπάθειες των πυροσβεστών, που σε αντίξοες συνθήκες προσπαθούν να επιτελέσουν το έργο τους, χωρίς όμως να έχουν από την πολιτεία ούτε τον αναγκαίο εξοπλισμό, αλλά ούτε και να υπάρχει ο απαραίτητος αριθμός πυροσβεστών, τα κενά των οποίων καλύπτονται όπως όπως με εποχικό προσωπικό.