Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

Μόλις καταγράφηκε πλέον ως δεδομένο, που δεν αλλάζει εύκολα, ότι ένα κρίσιμο αριθμητικά μέρος του εκλογικού σώματος γυρίζει την πλάτη και στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, άρχισαν τα όργανα:

Ακυβερνησία! Ξανά εκλογές! Χάος!

Ακόμα δε φοβήθηκες;

Ε, περίμενε, θα υπάρχει και συνέχεια...

Ετσι κι αλλιώς η μηχανή είναι έτοιμη, οι ρόλοι μοιρασμένοι: Ο αναλυτής που θα εξηγήσει ποια είναι η «Δεξά» και ο εγγυητής που θα την ξαναβάλει στο χρονοντούλαπο. Κι από κοντά ο σταθερός κυβερνήτης. Ολα, έξω και μακριά από την πραγματική ζωή, πίσω απ' το λούστρο της τιβί που λίγο απέχει από το να αποφασίζει η ίδια (οι ιδιοκτήτες της δηλαδή) ποιος θα κυβερνά και ποιος όχι.

Στόχος ένας: Εσύ: Που ακούς να σου λένε ότι δε θα αυξηθεί το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, αλλά δε σου λένε ότι η ειδικότητά σου θα πάψει να ανήκει στα βαριά κι ανθυγιεινά, άρα σύνταξη στα 65 απ' τα 58 που είναι σήμερα. Που ακούς να σου λέει δε θα αυξήσω το ΦΠΑ, αλλά ήδη πληρώνεις ακριβότερο σήμερα το αλεύρι, αύριο και το λάδι. Που ακούς τον ένα να δηλώνει «μη κρατικά» σχολεία και τον άλλο «περισσότερο ανταγωνιστικά», έχοντας ήδη στρώσει ιδεολογικά το χαλί, την ώρα, δηλαδή, που ήδη σε έχουν πείσει ότι πρέπει κάθε μήνα να πληρώνεις και 600 ευρώ για να σπουδάσει το παιδί.

Ποντάρουν στο να τους σιχαθείς. Αυτό σημαίνει «δεν ψηφίζω». Τι λες; Θα τα βάψουν μαύρα οι εφοπλιστές αν δεν ψηφίσεις; Ψηφίζουν αυτοί και βγάζουν κυβέρνηση.

Είναι όπλο και η ψήφος, είναι βόλι, αρκεί να έχει στόχο. Που σημαίνει μακριά από τους δύο και τα συμπληρώματά τους. Σημαίνει δώσε δύναμη στη δύναμή σου. Χτύπα τους όσο να μην έχουν δύναμη να σε χτυπήσουν. Χτύπα τους εκεί που πονάνε: Χτύπα την ιδεολογία που τους ενώνει. Ενίσχυσε το ΚΚΕ που και αποκαλύπτει γιατί είναι ίδιοι όλοι μαζί οι οπαδοί της ελεύθερης αγοράς και της ανταγωνιστικότητας, αλλά και προβάλλει πολιτική πρόταση τέτοια που οδηγεί έξω από το μονόδρομο της πολιτικής των μονοπωλίων.