Του Ανδρέα Πετρουλάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Και όταν πουλάς την εργατική σου δύναμη ως «προώθηση» προϊόντων.

Και όταν δουλεύοντας αναπνέεις θάνατο.

Και όταν επικοινωνείς με ...τον καρκίνο.

Οικονομία όλα.

Διάφοροι κατά καιρούς αναθεωρητές χρεώνουν στους κομμουνιστές «βολονταρισμό», γιατί - λένε - αυτοί, οι κομμουνιστές θέλουν να βάλουν την πολιτική μπροστά από την οικονομία. Ουδέν ψευδέστερο. Είναι η οικονομία, που σε οδηγεί στην πολιτική επιλογή. Είναι η καπιταλιστική οικονομία, που ορίζει τις πολιτικές για την εξυπηρέτησή της. Είναι η άρνησή της και η επιστημονική τεκμηρίωση για την ανάγκη μιας άλλης οικονομίας, που οδηγεί σε πολιτικό πρόγραμμα ενάντια στον καπιταλισμό, για το σοσιαλισμό.

Αυτή η «στεγνή» τεκμηρίωση παράγει αναγκαστικά πολιτική που υπηρετεί τη λύση. Καμιά επανάσταση δε διακηρύχτηκε βολονταριστικά. Είναι η ανακάλυψη και ανάλυση των νόμων που διέπουν την αναπαραγωγή του κεφαλαίου αυτή που απέδειξε πως μόνο μια άλλη πολύ συγκεκριμένη οργάνωση της παραγωγής μπορεί να δώσει λύση σ' αυτό που μοιάζει, αλλά δεν είναι αδιέξοδο: Το πώς ο παραγόμενος πλούτος θα βρεθεί στα χέρια αυτών που τον παράγουν. Κάθε άλλη ανάλυση ζητάει να δεχτούμε ως αδιατάραχτο τον καπιταλισμό και πάνω σ' αυτό το δεδομένο να μιλήσουμε για δικαιοσύνη, αναδιανομή, ισομετρία κι άλλα μπουρμπούτσαλα.

Οσο, λοιπόν, πιο πολύ μιλούν διάφοροι για την κυριαρχία της πολιτικής στην οικονομία, τόσο περισσότερο πρέπει να τους αντιγυρίσεις αυτήν τη φράση. Είναι η οικονομία, που καθορίζει την πολιτική. Ποτέ το αντίστροφο. Δεν μπορείς να κάνεις αριστερή πολιτική με δεξιά οικονομική βάση. Και δεν μπορείς να κάνεις αριστερή πολιτική χωρίς προλεταριακή οικονομία.

Είναι κυρίαρχο για τον καπιταλισμό το θέμα της αγοράς. Είναι κυρίαρχο για το σοσιαλισμό η κατάργηση του εμπορίου. Χωρίς αυτές τις δυο προϋποθέσεις, δεν μπορεί να υπάρχει πολιτική που με συνέπεια να υπηρετεί το ένα ή το άλλο σύστημα.

Επανέλαβε την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη ο Τσίπρας ότι τα προβλήματα τα δημιούργησαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ότι, μάλιστα, αυτές είναι που οδήγησαν σε αδιέξοδο την οικονομία της Ευρώπης και της Ελλάδας. Πρώτον, είναι συζητήσιμο το αν οι αναφερόμενες οικονομίες είναι σε αδιέξοδο. Μια χαρά πάνε τα κέρδη και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Οτι η τσέπη των εργατών σε Ευρώπη και Ελλάδα δεν πάει καλά, αυτό δε σημαίνει πως δεν πάει καλά και η καπιταλιστική οικονομία σε Ευρώπη και Ελλάδα. Οτι ο Τσίπρας και οι δικοί του θέλουν να μπολιάσουν την εργατική τάξη με την ιδέα πως η οικονομία των αστών και των εργατών είναι ένα και το αυτό, δηλώνει μόνο το ταξικό μετερίζι που έχουν επιλέξει να υπηρετούν. Μόνο οι αστοί έχουν συμφέρον να πείσουν τον εργάτη ότι ένα είναι το ταμείο. Τα ταμεία ήταν και παραμένουν δύο, σε πείσμα των οπαδών της ταξικής συνύπαρξης.

Αν μας χωρίζει άβυσσος από τον Τσίπρα και την ομάδα του, είναι ακριβώς εκεί: Στην Οικονομία! Οταν διδάσκει υποταγή στους εργάτες μιλώντας τους για αριστερή διαχείριση του καπιταλισμού, να ετοιμάζεται να τους βρει και απέναντι.