Του ανταποκριτή μας Σωτήρη ΖΩΤΟΥ.--

Φτώχεια και εγκατάλειψη είναι η εικόνα που επικρατεί στα καπνοχώρια του Νομού. Περιοχές όπως η Τριχωνίδα, ο Βάλτος και το Ξηρόμερο, που η βασική - αν όχι αποκλειστική - πηγή εισοδήματος των κατοίκων προέρχονταν από τις καπνοκαλλιέργειες έχουν ερημώσει εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής που εφαρμόστηκε βήμα βήμα από την ΕΕ και τους εγχώριους υποστηρικτές.

Πολιτική που, με τις ποσοστώσεις, τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας τις χαμηλές τιμές πώλησης, την αποσύνδεση των επιδοτήσεων από την παραγωγή κ.ά., οδήγησε στη μείωση των καπνοκαλλιεργειών σήμερα στη χώρα κατά 75% οδηγώντας στο ξεκλήρισμα χιλιάδες καπνοπαραγωγούς.

Φέτος στην Αιτωλοακαρνανία, μια από τις πλέον καπνοπαραγωγικές περιοχές όπου τα προηγούμενα χρόνια απασχολούνταν πάνω από 21.000 οικογένειες, παράγοντας 23.000 τόνους καπνό το χρόνο, οι παραγωγοί που φύτεψαν καπνόσπορο δεν ξεπερνούν τους 30! Οι εξευτελιστικές τιμές πώλησης (κυμαίνονταν ανάλογα με την ποικιλία από 0,10 - 0,30 ευρώ το κιλό) που επιδεινώθηκαν με την αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή, σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος παραγωγής κατέστησαν πλέον ασύμφορη την ενασχόληση με την καλλιέργεια καπνού.

Και αυτό όταν η ΕΕ παρουσιάζει έλλειμμα πάνω από 70% στον καπνό, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι η αποκαλούμενη δήθεν αντικαπνιστική εκστρατεία τη δεκαετία του 1990 στη χώρα μας που εξωθούσε τους καπνοπαραγωγούς να στραφούν σε άλλες δραστηριότητες ήταν το πρόσχημα. Βασική επιδίωξη, όπως αποδεικνύεται, ήταν η προώθηση της αντικαπνικής πολιτικής και η προμήθεια φθηνής πρώτης ύλης από άλλες χώρες στο φόντο του ανταγωνισμού ευρωπαϊκών και αμερικανικών μονοπωλιακών ομίλων. Σήμερα, επιδιώκεται να δοθεί το τελειωτικό χτύπημα μεταφέροντας από το 2010 το 50% των επιδοτήσεων στο Β' πυλώνα. Αφαιρώντας ουσιαστικά τα όποια περιθώρια οικονομικής ενίσχυσης για όσους παραγωγούς διατήρησαν την καλλιέργεια καπνού και πριμοδοτώντας με ζεστό χρήμα τα επιχειρηματικά συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στον αγροτοτουριστικό τομέα.

Η φθίνουσα αυτή πορεία των καλλιεργειών καπνού στην Αιτωλοακαρνανία δε χτύπησε μόνο τους καπνοπαραγωγούς. Μαζί με αυτούς επλήγησαν και εκατοντάδες εργάτες που δούλευαν σε μαγαζιά και αποθήκες καπνού ή απασχολούνταν στα χωράφια. Η συντριπτική πλειοψηφία παραγωγών και καπνεργατών, μπροστά στο φάσμα της ανεργίας, εγκατέλειψε την ύπαιθρο αναζητώντας μεροκάματο στο Αγρίνιο ή σε άλλα αστικά κέντρα. Αποτέλεσμα της εσωτερικής μετανάστευσης και της οικονομικής ανέχειας, στην οποία βρέθηκαν οι καπνοπαραγωγοί - ένα σημαντικό παραγωγικό τμήμα του Νομού Αιτωλοακαρνανίας - ήταν να μειωθεί και ο τζίρος των εμπόρων και επαγγελματοβιοτεχνών του νομού.

Αλώβητοι βέβαια από αυτήν την προωθούμενη αντιαγροτική πολιτική δε μένουν και οι υπόλοιποι κλάδοι της αγροτικής παραγωγής. Βαμβακοπαραγωγοί, ελαιοπαραγωγοί και κτηνοτρόφοι του νομού βιώνουν όλο και πιο έντονα τη συρρίκνωση των εισοδημάτων τους, τα αδιέξοδα να μείνουν στο χωράφι και τον τόπο τους, που συνάδουν βέβαια με τις χαμηλές συντάξεις, την εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, την πρόσβαση στον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό, στην ύπαιθρο.

Σε ξεκλήρισμα οδηγούνται και οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι της Ηπείρου, καθώς η κατακόρυφη αύξηση των τιμών των ζωοτροφών έως και 100% σε συνδυασμό με τις μηδαμινές αυξήσεις στις τιμές παραλαβής του γάλακτος για τη νέα περίοδο που ανακοίνωσε η διοίκηση της ΔΩΔΩΝΗΣ (0,02 ευρώ το κιλό σε πρόβειο και γίδινο, 0,04 ευρώ στο αγελαδινό) κάνει δυσβάσταχτο πλέον το κόστος παραγωγής. Αυτή η κατάσταση έχει προκαλέσει τη δικαιολογημένη αγωνία και αγανάκτηση των παραγωγών.

Πόσο μάλλον όταν σε Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ σχετικά με τις Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις η κυβέρνηση επιβεβαίωσε την πρόθεσή της να ιδιωτικοποιήσει μέσω του Χρηματιστηρίου τη γαλακτοβιομηχανία ΔΩΔΩΝΗ. Τα σχέδια ιδιωτικοποίησης που κυοφορούνται χρόνια τώρα είναι ένας επιπλέον λόγος ώστε η διεκδίκηση για βιώσιμες τιμές σε γάλα - κρέας και επιδότηση των ζωοτροφών - που προβλήθηκαν σε κινητοποιήσεις των παραγωγών - να δένει με την πάλη ενάντια στην οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται χρόνια τώρα και στον αγροτικό τομέα.

Πολιτική που απαρέγκλιτο στόχο έχει την τόνωση της ανταγωνιστικότητας - κερδοφορίας του κεφαλαίου, όπως και στην περίπτωση της ΔΩΔΩΝΗΣ, το πλειοψηφικό πακέτο 67,7% της οποίας κατέχει η υπό ιδιωτικοποίηση ΑΤΕ. Είναι όρος και προϋπόθεση επομένως η πάλη ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και της ΚΑΠ, ώστε να ενισχυθεί η δυνατότητα απόσπασης κατακτήσεων που μπορούν να δώσουν μια προσωρινή ανακούφιση, για να δοθεί ώθηση στην προοπτική μιας άλλης φιλοαγροτικής ανάπτυξης. Ανάπτυξης που θα στηρίζει και θα ενισχύει τους μικρομεσαίους κτηνοτρόφους συνολικά τη φτωχή αγροτιά, διασφαλίζοντας βιώσιμο αγροτικό εισόδημα, φθηνά και ασφαλή προϊόντα στους καταναλωτές.