«Προτείνουμε εναλλακτική πρόταση πάλης και εξουσίας. Δηλώνουμε ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση στο σημερινό κόσμο, στα σημερινά προβλήματα που ζούμε στη χώρα μας, στο αύριο που μας επιφυλάσσουν, παρά μόνον ο σοσιαλισμός».

Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας, χτες το βράδυ, σε μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος. Παραθέτουμε, στη συνέχεια την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Από αυτό το βήμα, τιμώντας τα 90χρονα από την ίδρυση του Κόμματος, αλλά και τα 40χρονα της ΚΝΕ δίνουμε υπόσχεση:

-- Να είμαστε παντού εκεί όπου ζει και εργάζεται ο λαός. Πιο κοντά στις ανάγκες και τα οράματα της νεολαίας. Με μεγαλύτερη ευαισθησία στις γυναίκες του λαού, που υποφέρουν από την ταξική και φυλετική ανισότητα.

-- Να έχουμε ακόμα πιο ανοιχτά μάτια και αυτιά στις παρατηρήσεις, στις υποδείξεις, στα ερωτήματα και τις απορίες εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, που δέχονται καθημερινά βομβαρδισμό από ψέματα, ανακρίβειες που παραπλανούν και φοβίζουν.

-- Να γίνουμε ακόμα πιο δραστήριοι στα προβλήματα των οικονομικών και πολιτικών μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα, είτε έχουν νομιμοποιηθεί είτε όχι. Για μας είναι αναπόσπαστο τμήμα του λαού και του κινήματος.

-- Να ανεβάσουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη στους γειτονικούς μας λαούς, στην Ευρώπη, παγκόσμια.

Ολοι εσείς που βρίσκεστε εδώ, αλλά και χιλιάδες άλλοι σε όλη την Ελλάδα, είστε η δύναμη του Κόμματος. Το στηρίξατε σε δύσκολες ώρες, κρατήσαμε όλοι μαζί την ελπίδα και την προοπτική ζωντανή. Σας καλούμε να δώσετε νέες δυνάμεις, μεγαλύτερη προσφορά, να αναπτύξετε πρωτοβουλίες».

«Ερχονται πολύ χειρότερα στην Ευρώπη, στην Ελλάδα, στην περιοχή. Ο ιμπεριαλισμός γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος και αντιδραστικός. Η κλιματική επιβάρυνση, το πρόβλημα της διατροφής είναι προϊόντα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Προπαντός δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.

Αργά ή γρήγορα, η εργατική τάξη της χώρας, το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων θα βρεθούν μπροστά στο υπαρκτό δίλημμα: Υποταγή ή Ρήξη, Ενσωμάτωση ή Ανατροπή.

Το θέμα είναι πώς προετοιμάζεται μαχητικά και μεθοδικά μια τέτοια εξέλιξη, πριν απαιτηθούν μεγαλύτερες και βαρύτερες θυσίες. Αγώνες έγιναν και γίνονται, θα γίνουν ακόμα μεγαλύτεροι αύριο. Το ζήτημα όμως είναι τι αγώνες, με ποιο σκοπό, με ποια οργάνωση και ταξική ενότητα, με ποια αλληλεγγύη. Ποια συμμαχία, με ποια πολιτική κατεύθυνση, ποιο όραμα, ποια προοπτική;

Σήμερα, οι φιλοεργοδοτικές, φιλοκυβερνητικές, φιλοενωσιακές πλειοψηφίες που επικρατούν στα κεντρικά και βασικά όργανα του εργατικού και του αγροτικού κινήματος, του κινήματος των αυτοαπασχολουμένων, εμποδίζουν την ανάπτυξη ενός ισχυρού και αποτελεσματικού αγώνα. Οδηγούν στην απογοήτευση, στις ανώφελες θυσίες, στην αποδιοργάνωση, στην ποδηγέτηση και χειραγώγηση.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να παραμερίσουν και να φέρουν στη μειοψηφία:

-- Ολους εκείνους που, στο όνομα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, της ανταγωνιστικότητας και της ανανέωσης, τους οδηγούν να παζαρεύουν τι θα χάσουν. Τους οδηγούν να διεκδικούν φιλοδωρήματα και επιδόματα φτώχειας, με τον βαρύγδουπο τίτλο περί του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.

-- Να παραμερίσουν όλους εκείνους, γαλάζιους και πράσινους εργατοπατέρες, ψευτοανανεωτικούς και όψιμα κινηματικούς - και μάλιστα με τις συμβουλές και διαφημιστικών εταιρειών - που τους κοροϊδεύουν με μέτρα, τάχα, ρύθμισης της αγοράς, και διαχείρισης της φτώχειας. Που τα οράματά τους είναι ο Γκαλμπρέιθ και ο Κέινς, το δήθεν θαύμα της Ιρλανδίας.

-- Ολους εκείνους που κοιτάνε με λατρεία, λαγνεία και δέος την ΕΕ. Τους κοσμοπολίτες του κεφαλαίου, που πανηγύρισαν την αντεπανάσταση, βρίσκοντας ευκαιρία όχι να κάνουν μια θαρραλέα αντικειμενική κριτική της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, αλλά να τον συκοφαντήσουν για να δικαιολογήσουν το συμβιβασμό τους με το αστικό πολιτικό σύστημα.

-- Ολους εκείνους, που ο δήθεν ριζοσπαστισμός τους φθάνει ως την αποκατάσταση της χαμένης τιμής του λαϊκού καπιταλισμού και της αριστεροφανούς σοσιαλδημοκρατίας.

Δεν αρκεί σήμερα ένας κλάδος, ένα σωματείο να τρέχει πίσω από την εκάστοτε κυβέρνηση ζητώντας μια ξεχωριστή παροχή γι' αυτόν, μια εξαίρεση από το γενικό κανόνα επίθεσης που δέχεται το σύνολο των εργαζομένων.

Δεν αρκεί ένας κλάδος να φωνάζει ότι αυτός έχει μεγαλύτερο πρόβλημα, σε σύγκριση με άλλους κλάδους εργαζομένων, ούτε μια περιοχή να ζητά ειδικά μέτρα, γιατί υποφέρει περισσότερο από τη διπλανή της.

Δεν πρέπει να αφήνουμε ούτε μια χαραμάδα να διαιρούνται οι εργαζόμενοι ανάλογα με τις εργασιακές σχέσεις, τη χώρα προέλευσης, τη θρησκεία ή τις πολιτιστικές συνήθειες.

Να μην επιτρέψουμε να διαχωρίζονται οι εργαζόμενοι σε παλιούς και νέους ανάλογα με το χρόνο πρόσληψης, σε μόνιμους και μη μόνιμους.

Ενιαία, ταξικά σωματεία για όλους και όλες.

Σήμερα, χρειάζεται παλλαϊκός αγώνας, με όσο γίνεται ενιαία κοινά αιτήματα. Ο εχθρός είναι κοινός.

• Το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας στην ανάπτυξη και ασφάλεια της χώρας, στις κοινωνικές υπηρεσίες, δεν αφορά, μόνο, τους εργαζόμενους στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις, είναι παλλαϊκό ζήτημα.
• Το ζήτημα της ακρίβειας είναι επίσης καθολικό ζήτημα.
• Οι ποσοστώσεις και η συνυπευθυνότητα δεν αφορά μόνο την αγροτιά.
• Τα προβλήματα των αυτοαπασχολουμένων αφορούν όλους τους εργαζόμενους.
• Το πρόβλημα της ανεργίας, της μερικής απασχόλησης αφορά όλους και όλες.
• Η ιδιωτικοποίηση της Δημόσιας Παιδείας και Υγείας αφορά όλους και όχι μόνο τους εργαζόμενους στους συγκεκριμένους χώρους, τους μαθητές, τους σπουδαστές».

«Ενα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού πίστεψε στην προπαγάνδα ότι η ενσωμάτωση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα θα έφερνε ευημερία και ασφάλεια.

Πακτωλός κοινοτικών ποσών μπήκε στη χώρα, είναι αλήθεια, για ποιο σκοπό; Να προετοιμάσει το έδαφος για το ξεκλήρισμα του μεγαλύτερου μέρους της μικρομεσαίας αγροτιάς, για την εκτόπιση ενός σημαντικού αριθμού μικρών επιχειρήσεων. Για εξαγορές και συγχωνεύσεις, εξαγορά συνειδήσεων, για τους μηχανισμούς κρατικής καταστολής. Για τις αντιδραστικές αλλαγές στην Παιδεία και αλλού.

Πακτωλός επιδοτήσεων, για να θάβονται προϊόντα στις χωματερές, να επιβληθούν οι ποσοστώσεις, να υποταχθεί ο μικρός αλιευτής παραγωγός στην καπιταλιστική ιχθυοκαπιταλιστική επιχείρηση. Το ίδιο έγινε με την υποχρεωτική και προαιρετική αγρανάπαυση που έπληξε τα δημητριακά, το ρύζι και πολλά άλλα προϊόντα.

Η άλλη όψη τους είναι η αύξηση της διατροφικής εξάρτησης, η αύξηση του ελλείμματος εξωτερικού εμπορίου που το 2007 άγγιξε τα 3 δισ. ευρώ. Τα πληρώνει ο λαός, ενώ πλουτίζουν οι εισαγωγείς. Βεβαίως, έγιναν και έργα υποδομής, κυρίως δρόμοι με χρυσοπληρωμένα διόδια.

Τα κοινοτικά ποσά ήρθαν παρέα με το ευρωπαϊκό μονοπωλιακό κεφάλαιο, με επιχειρηματικά μεγαθήρια που συμμάχησαν με αντίστοιχα ελληνικά και κάνουν πιο καλά τη βρώμικη δουλειά τους στις πλάτες του ελληνικού λαού.

Πρόσφατα, διά στόματος του υπουργού Παιδείας ακούσαμε ότι αν δεν προχωρήσει η συμμόρφωση προς τη βαθύτερη ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ, θα κοπεί η επιδότηση. Προκλητικός εκβιασμός που πρέπει να πάρει απάντηση.

Δεν είμαστε στη 10ετία του '70 και του '80, για να μην μπορούμε σήμερα όλο και περισσότεροι να ξεχωρίζουμε ότι υπάρχουν δύο δρόμοι, δύο επιλογές οικονομικής συνεργασίας ανάμεσα σε κράτη, ανάμεσα γενικά σε χώρες.

Υπάρχει η συνεργασία που δυναμώνει το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, τα κόμματά τους, το αστικό πολιτικό σύστημα και τους μηχανισμούς τους σε βάρος των λαών.

Και η συνεργασία που βασίζεται, τουλάχιστον, στο αμοιβαίο όφελος και πάνω από όλα που δε συγκρούεται με τα συμφέροντα ενός λαού στο εθνικό επίπεδο.

Ακούμε χρόνια το ίδιο τροπάρι, από τη γαλαζοπράσινη προπαγάνδα ότι χάρη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ ο ελληνικός λαός μπορεί να αισθάνεται ήρεμος και ασφαλής, δεν κινδυνεύει. Αν με τον όρο εθνική ασφάλεια εννοούν - και σαφώς εννοούν - την ησυχία και την ασφάλεια των συμφερόντων των μονοπωλίων, τότε εμείς αυτήν την εθνική ασφάλεια την απορρίπτουμε.

Λένε, όμως, ψέματα και ως προς αυτό. Καθώς γνωρίζουν ότι οι μεμονωμένοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, που πάντοτε βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, είναι που οδηγούν στο σπάσιμο και στη δημιουργία νέων συμμαχιών γύρω από τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που μπορούν να φθάσουν έως και τον μεταξύ τους πόλεμο ως μέσο για το μοίρασμα των αγορών. Καλώντας, μάλιστα, τους λαούς να δώσουν το αίμα τους για τα δικά τους συμφέροντα.

Ο ελληνικός λαός δεν αισθάνθηκε ασφαλής όταν τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα περνούσαν, με το πράσινο φως του ΠΑΣΟΚ και την ανοχή της ΝΔ, από τα ελληνικά εδάφη και λιμάνια, προκειμένου να ματώσουν το λαό της Γιουγκοσλαβίας.

Δεν αισθάνθηκε ο ελληνικός λαός και δεν αισθάνεται ασφάλεια με την κατάσταση στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη, στο Λίβανο, αλλά και με το γεγονός ότι το Κυπριακό παραμένει άλυτο και μπλεγμένο στο κουβάρι των ενδοϊμπεριαλιστικών βλέψεων και αντιθέσεων. Με τη δημιουργία προτεκτοράτων στα Βαλκάνια και τη νέα έξαρση οικονομικής και πολιτικής στήριξης ιμπεριαλιστικών αυτονομιστικών κινημάτων, που θύματά τους θα είναι τελικά και οι ίδιες οι μειονότητες, για τις οποίες ο ιμπεριαλισμός δε δίνει δεκάρα, παρά μόνον τις βλέπει ως εργαλείο για την αναδιανομή των αγορών και την αλλαγή συνόρων.

Δεν αισθανόμαστε ασφάλεια με το νέο ΝΑΤΟικό δόγμα του πολέμου αποτροπής, δηλαδή της προετοιμασίας και συμμετοχής της χώρας στο λεγόμενο προληπτικό πόλεμο.

Ούτε νιώθουμε ήσυχοι, όσο το ΝΑΤΟ ευλογεί τις παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων από την ηγεσία της Τουρκίας, καταργώντας τα σύνορα στο Αιγαίο και όχι μόνο.

Η εθνική ασφάλεια αφορά και την ευημερία του λαού, τα δημοκρατικά του δικαιώματα, το δικαίωμα του κάθε λαού να αγωνίζεται, για να ξεφύγει από την ιμπεριαλιστική επέμβαση, την καπιταλιστική κυριαρχία.

Η ΕΕ δεν παρέχει καμία ασφάλεια στο δικαίωμα για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Στην Υγεία και στην Πρόνοια, σε φθηνά και υγιεινά τρόφιμα, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην αναψυχή και τις διακοπές, στον ελεύθερο χρόνο, στον αθλητισμό και τον πολιτισμό που δυναμώνει την ψυχική και σωματική υγεία. Στο σεβασμό των συλλογικών και ατομικών δικαιωμάτων».

«Αρνούμαστε την ταξική εκμετάλλευση, που οδηγεί στη δημιουργία αμύθητου πλούτου και προκλητικής χλιδής από τη μια πλευρά και υλικής και πνευματικής φτώχειας και ανασφάλειας από την άλλη.

Αρνούμαστε μια κοινωνική πολιτική που έχει προμετωπίδα της τα ταμεία αλληλεγγύης και τους τηλεμαραθώνιους κατά της φτώχειας, τα επιδόματα απορίας, και τις δήθεν δωρεές των μεγιστάνων του πλούτου. Αρνούμαστε να συμφιλιωθούμε με τα 11 δισ. που κερδίζουν στη χρηματιστηριακή αγορά οι λίγοι και την ίδια ώρα να μας πετάνε στα μούτρα ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να αρκούνται σε 1 ευρώ τη μέρα αύξηση. Οταν μάλιστα φαρδιά - πλατιά βάζουν την υπογραφή τους οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και όχι μόνο.

Δε συμβιβαζόμαστε, οι εφοπλιστές το πρώτο 6μηνο κάθε χρονιάς να αποθησαυρίζουν κέρδη όσο το κόστος της μισής Ολυμπιάδας, που πλήρωσε ακριβά ο ελληνικός λαός, και οι συνταξιούχοι, ύστερα από δουλειά 30 και 40 χρόνια, να παίρνουν 400 και 500 ευρώ.

Αρνούμαστε τον "Καποδίστρια", που συνενώνει δήμους, νομαρχίες και περιφέρειες, για πιο βαριά λαϊκή φορολόγηση, για να προχωρήσουν πιο εύκολα οι συμπράξεις με τους επιχειρηματίες.

Αρνούμαστε τα γαλάζια και πράσινα ματ, τις γαλάζιες και πράσινες προβοκάτσιες κατά του μαθητικού, φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος, κατά των εργατικών αγώνων.

Αρνούμαστε η λαϊκή στέγη από κοινωνικό δικαίωμα να μετατρέπεται σε τραπεζική θηλιά, να γίνεται παζάρι από ποιο ποσό και πάνω θα χάνει ο φτωχός εργαζόμενος το σπίτι του, γιατί δεν μπορεί να πληρώσει το χρέος.

Αρνούμαστε την Παιδεία των φροντιστηρίων και των εξωσχολικών μαθημάτων, την Παιδεία που πνίγει τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών και των εφήβων, αδειάζει τη λαϊκή τσέπη. Αρνούμαστε την "ευελφάλεια", τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τη δουλειά μέχρι τα 70, τη θητεία στα 18 και τους μισθοφόρους.

Χρόνια τώρα, οι κυβερνήσεις κοροϊδεύουν το λαό ότι τα προβλήματα που αυτός βιώνει είναι τάχα γέννημα των προκλήσεων της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ λένε ψέματα συνειδητά, όπως και τα παπαγαλάκια τους, καθώς και οι κοσμοπολίτες οπορτουνιστές, ρεφορμιστές. Βεβαίως, υπάρχουν νέα φαινόμενα, νέες πλευρές, βεβαίως υπάρχουν εξελίξεις, όμως όπως και να ονομάζεται ή να αποκαλείται η παγκοσμιοποίηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, που δε γεννήθηκε πρόσφατα, αλλά είναι πολύ - πολύ παλιά.

Κοροϊδεύουν ασύστολα το λαό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όταν τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος έκανε καλύτερη ιδιωτικοποίηση, για το ποια θα είναι η χώρα καταγωγής του προέδρου ή του διοικητή. Είτε Ελληνας, είτε Γερμανός διοικητής, ο σκοπός της λειτουργίας της επιχείρησης δεν αλλάζει.

Κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό ο ΣΥΝ, που υπερασπίζεται έναν ελληνικό και μάλιστα φιλολαϊκό ΟΤΕ του 51%, με τη συνύπαρξη μάλιστα των άλλων ιδιωτικών φορέων. Αποπροσανατολίζει το κίνημα Παιδείας με επιλεκτικά συνθήματα, χαϊδεύει αυτιά, κρύβει τις θέσεις του, δημαγωγεί προκλητικά.

Ρεαλισμός δεν είναι να φορτώνεις όλα τα προβλήματα στην προηγούμενη διακυβέρνηση, όπως συστηματικά κάνει η ΝΔ.

Ριζοσπαστισμός και λαϊκότητα δεν είναι να αποδίδεις τα προβλήματα στη σημερινή κυβέρνηση, μόνο και μόνο επειδή τώρα πέρασες στην αντιπολίτευση, όπως συστηματικά και χωρίς αιδώ κάνει το ΠΑΣΟΚ.

Ριζοσπαστισμός και φιλολαϊκός ανανεωτισμός δεν είναι να τα βάζεις με τα κόμματα εξουσίας, επειδή το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να αποκομίσεις πολιτικά οφέλη από τη λαϊκή δυσαρέσκεια, χωρίς να έχεις πολιτική ρήξης και ανατροπής, όπως συστηματικά κάνει ο ΣΥΝ.

Οποια πέτρα και αν σηκώσεις σήμερα στην Ελλάδα ή στη Μιανμάρ, στη Γερμανία και στις ΗΠΑ, στη Λιβερία ή στο Σουδάν, στην Αυστραλία ή στην Αϊτή, ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξης, ακόμα και στις διαφορετικές συνθήκες ζωής του πληθυσμού, ένα συμπέρασμα βγαίνει: ότι η εξουσία των μονοπωλίων, γενικότερα η κυριαρχία της αστικής τάξης προϋποθέτει την ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης. Συνεπάγεται απόλυτη ή σχετική χειροτέρευση της ζωής των μισθωτών και των λαϊκών στρωμάτων.

Μπροστά στον ελληνικό λαό υπάρχουν δυο δρόμοι εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας:

- Ο ένας είναι ο δρόμος που γνωρίζουμε χρόνια τώρα, που έχει γίνει ακόμα πιο δύσβατος την τελευταία 20ετία, ειδικά μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Είναι ο δρόμος που συμφέρει το κεφάλαιο, είναι τα μονοπώλια, ο δρόμος της προσαρμογής στις επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Είναι ο δρόμος των ιδιωτικοποιήσεων, και της μερικής απασχόλησης, της ευελιξίας στην εργασία, των ανεβασμένων ορίων συνταξιοδότησης, της πιο σκληρής εκμετάλλευσης των νέων και των γυναικών. Ολα υποτάσσονται στο σύνθημα της ανταγωνιστικότητας που τώρα πια τη χρησιμοποιούν παντού, όχι μόνο για τις επιχειρήσεις αλλά και για τα σχολεία, τα πανεπιστήμια. Μπροστά βγαίνει το ψέμα ότι οι μισθοί ανεβάζουν το κόστος των προϊόντων, ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ζητούν πάνω από τα όρια αντοχής της οικονομίας όπου η αντοχή ταυτίζεται με την ακόρεστη δίψα για υπερκέρδη. Είναι ο δρόμος που ακολουθούν εναλλάξ οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα, αφού υπηρετούν και εκφράζουν την τάξη που κατέχει την εξουσία.

- Ο άλλος δρόμος είναι της συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης, η συμμαχία δηλαδή της εργατικής τάξης με τα λαϊκά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων στην πόλη και την ύπαιθρο, ο καθημερινός αγώνας που κατευθύνεται στη λαϊκή εξουσία, στην οικοδόμηση της λαϊκής οικονομίας. Είναι η Ελλάδα στο πλευρό των λαών, εχθρός των ιμπεριαλιστών και των πολέμων τους. Είναι ο δρόμος που αναγνωρίζει αποκλειστικά και μόνο ως παραγωγό του πλούτου τον εργαζόμενο άνθρωπο. Είναι ο δρόμος που αποκλείει η Ελλάδα να προσφέρει έστω και ένα φαντάρο ή και ένα νοσοκόμο σε στρατό κατοχής.

Είναι ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ, οι συνεργαζόμενοι, οι σύμμαχοι στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Το Αντιιμπεριαλιστικό, Αντιμονοπωλιακό, Δημοκρατικό Μέτωπο».

«Παλεύουμε ασταμάτητα για άμεσες κατακτήσεις των εργαζομένων και θα συνεχίσουμε, ώστε να επιβληθούν με τη δύναμη του κινήματος, μέτρα που μειώνουν την οξύτητα των προβλημάτων, που ανακουφίζουν.

- Διεκδικούμε:

• Βασικό μισθό 1.400 ευρώ, 1.120 κατώτερη σύνταξη, επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ για όλο το διάστημα της ανεργίας. Υπαλληλική αποζημίωση για όλους.
• Κατάργηση των διοδίων, των τροφείων στους παιδικούς σταθμούς των δήμων, των εισιτηρίων στα εξωτερικά και στα απογευματινά ιατρεία των δημόσιων νοσοκομείων.
• Ελεγχο των τιμών και της ποιότητας των τροφίμων πρώτα απ' όλα στις παραγωγικές - εμπορικές αλυσίδες που συγκεντρώνουν το βασικό όγκο τους.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα θέρμανσης και κίνησης, για τα αγροτικά νοικοκυριά και τη λαϊκή κατανάλωση.
• Επιδότηση ενοικίου για τους άνεργους, νέους και νέες. Ατοκα στεγαστικά δάνεια για νέα ζευγάρια γι' απόκτηση κύριας κατοικίας.
• Διακοπή κάθε κατάσχεσης και πλειστηριασμού περιουσιακών στοιχείων των εργαζομένων από χρέη στεγαστικών δανείων για κύρια και δευτερεύουσα κατοικία. Νομοθετική κατάργηση της δυνατότητας των τραπεζών να προβαίνουν σε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς της κύριας κατοικίας των δανειοληπτών.
• Επιτόκια στεγαστικών δανείων για την απόκτηση κύριας κατοικίας στο ύψος του πληθωρισμού. Εκπτωση από το φορολογητέο εισόδημα του συνόλου των τόκων δανείου για την απόκτηση κύριας κατοικίας.
• "Πάγωμα" όλων των δανείων που έχουν λάβει ως εργαζόμενοι σημερινοί άνεργοι.
• Πρόγραμμα Κρατικής μέριμνας στην υλοποίηση προγραμμάτων λαϊκής στέγης για τη δημιουργία ασφαλών, σύγχρονων και φθηνών κατοικιών.

- Υποστηρίζουμε να περάσουν στο δημόσιο όλες οι ελεύθερες περιοχές, ακτές, δάση, πράσινες και εκτάσεις που μπορεί να αξιοποιηθούν από το λαό και οι οποίες καταπατήθηκαν από επιχειρηματίες και διάφορους κερδοσκοπικούς οργανισμούς.

- Υποστηρίζουμε μέτρα για την πρόληψη και καταπολέμηση των επαγγελματικών ασθενειών, των βλαπτικών παραγόντων στον τόπο δουλειάς.

- Δε συμβιβαζόμαστε με την ανοχή στα ναρκωτικά και στη δηλητηριώδη διαίρεση σε μαλακά και σκληρά, στο ντοπάρισμα για τον πρωταθλητισμό που καθορίζουν οι εταιρείες. Λέμε "ναι" στη ζωή.

- Δε συμβιβαζόμαστε με τα συρρικνωμένα κοινωνικά προγράμματα, όπως το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, με απλήρωτους τους εργαζόμενους, που εξαρτώνται από τα ευκαιριακά χρήματα που δίνει η ΕΕ».

«Δεν υπάρχει πρόβλημα, ζήτημα ή θέμα που δεν έχουμε διαμορφώσει θέσεις και αιτήματα. Αλλά αυτό δε φθάνει σήμερα, χρειάζεται και εναλλακτική πρόταση προοπτικής ώστε ο αγώνας να έχει σκοπό, στόχο, νόημα, τελικά να μπορεί να ασκεί πίεση σε κάθε φάση.

Γι' αυτό και προτείνουμε εναλλακτική πρόταση πάλης και εξουσίας. Δηλώνουμε ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση στο σημερινό κόσμο, στα σημερινά προβλήματα που ζούμε στη χώρα μας, στο αύριο που μας επιφυλάσσουν, παρά μόνο ο σοσιαλισμός.

Σήμερα είμαστε πιο ώριμοι να αναπτύξουμε τη θέση αυτή, παίρνοντας υπόψη όλες τις εμπειρίες και τα σημαντικά διδάγματα που βγαίνουν από την πρώτη και γι' αυτό πρωτόγνωρη εμπειρία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα. Οποτε η προοπτική του σοσιαλισμού, η μελέτη των νέων προβλημάτων που η ζωή έθετε μπροστά στην οικοδόμησή του αδυνάτισε και θόλωσε, είχε αρνητικές συνέπειες γενικότερης σημασίας, στην πάλη των λαών, στη δυνατότητα να έχουν κατακτήσεις.

Δεν παραιτούμαστε από αυτήν την προοπτική. Ωστόσο δεν απαιτούμε να συμφωνήσουν όλοι μαζί μας, δε θέτουμε το ζήτημα αυτό ως όρο για κοινωνική και πολιτική συμμαχία. Δε φοβόμαστε τους αναγκαίους συμβιβασμούς όταν αυτοί δίνουν δύναμη στο κίνημα και υπηρετούν το λαϊκό συμφέρον, όταν βοηθάνε την αλλαγή συσχετισμού δύναμης.

Προτείνουμε συμμαχία όλων εκείνων που έχουν αντικειμενικό συμφέρον να αντιπαλέψουν τη στρατηγική που υπηρετεί τα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό.

Προσδιορίζουμε μάλιστα πώς μπορεί να συμφωνηθεί ο συμβιβασμός. Ο όρος λαϊκή εξουσία και οικονομία είναι η κατάλληλη λύση, που επιτρέπει συνύπαρξη και κοινή δράση όλων εκείνων που θέλουν ριζική αλλαγή, όμως δεν την ταυτίζουν με το σοσιαλισμό, έχουν διαφορετική με εμάς αντίληψη για το πώς θα πάμε στο σοσιαλισμό.

Το ριζοσπαστικό και θεμελιακό στοιχείο της πρότασής μας είναι ότι η συμμαχία εδράζεται στο κοινωνικό επίπεδο, ανάμεσα δηλαδή στην εργατική τάξη, τα φτωχά μεσαία στρώματα της πόλης, τη μικρομεσαία αγροτιά. Πάνω σε υπαρκτές κοινωνικές δυνάμεις, συγκεκριμένες. Αποκλείουμε την αοριστία. Πολιτικές δυνάμεις διατεθειμένες να συμφωνήσουν σε μια τέτοια γραμμή δεν υπάρχουν σήμερα. Δεν είναι δική μας ευθύνη αυτό. Δική μας ευθύνη είναι να συμβάλλουμε σε ανακατατάξεις, σε διεργασίες, ώστε απελευθερωμένες από τα άλλα κόμματα, ιδιαίτερα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, λαϊκές δυνάμεις, να αναλάβουν τη δική τους ευθύνη στη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας.

Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα σε εκείνους που ένιωσαν έλξη και έδειξαν εμπιστοσύνη στο ΠΑΣΟΚ με βάση τις διακηρύξεις του στην 10ετία του '70. Σε όλους εκείνους που ξέρουν καλά πως ο αριστερός σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι ακόμα πιο αδιάλλακτος εχθρός του ιμπεριαλισμού. Σας καλούμε να ξεπεράσετε δισταγμούς και αναστολές, να συναντηθούμε μαζί στα διάφορα μέτωπα πάλης, αλλά και στην υπόθεση της λαϊκής συμμαχίας.

Προτείνουμε τη συγκρότηση Συμμαχίας πάνω σε ένα σύγχρονο προγραμματικό πλαίσιο αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής κατεύθυνσης, που παίρνει υπόψη ό,τι συμβαίνει από τις αρχές της 10ετίας του '90.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ καταδικάζονται να βαδίζουν μαζί στη στήριξη του καπιταλιστικού συστήματος και χωριστά στη διεκδίκηση της ηγεμονίας, τουλάχιστον για όσο χρόνο η δικομματική εναλλαγή παραμένει ρεαλιστική επιλογή για την αστική τάξη της χώρας.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, παρά τις ακούραστες προσπάθειές του, παραμένει ένας μέτριος μαθητής και μιμητής της παρακμασμένης σοσιαλδημοκρατίας. Ο αποκαλούμενος κινηματικός του χαρακτήρας μπορεί να αποτελεί ένα καλό μακιγιάζ, για το λαϊκό κίνημα, όμως δε σημαίνει τίποτε άλλο παρά επικίνδυνη οργανωτική και πολιτική πλαδαρότητα, καραμπινάτος ρεφορμισμός με αριστερές και σοσιαλίζουσες πινελιές».

«Υποστηρίζουμε με στοιχεία και αποδείξεις ότι η Ελλάδα παρά τα σοβαρά έως και καταστροφικά πλήγματα που έχει δεχτεί σε ορισμένους τομείς, εξαιτίας της κυριαρχίας του κεφαλαίου, του μονοπωλιακού ανταγωνισμού, έχει τις προϋποθέσεις να διαμορφώσει και να αναπτύξει μια, όσο γίνεται, αυτοδύναμη λαϊκή οικονομία. Οι αρνητικές εξελίξεις της τελευταίας 20ετίας σε ορισμένους κλάδους βιομηχανικής παραγωγής, στην αγροτική οικονομία, μπορούν να αντιμετωπιστούν σε διαφορετικές πολιτικοοικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Δεν είναι αργά.

Η Ελλάδα διαθέτει ικανοποιητικό επίπεδο συγκέντρωσης της παραγωγής των μέσων παραγωγής, του εμπορικού δικτύου και ένα ορισμένο επίπεδο ανάπτυξης της σύγχρονης τεχνολογίας. Διαθέτει έμπειρο πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση σε σύγκριση με το παρελθόν, πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό.

Διαθέτει αξιόλογες φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές, σημαντικά αποθέματα ορυκτού πλούτου, που είναι πλεονέκτημα για την παραγωγή βιομηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων.

Εχει το μεγάλο πλεονέκτημα, να μπορεί να εξασφαλίζει επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές απαιτήσεις αλλά και το εξωτερικό εμπόριο. Διαθέτει ικανότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων και συσκευών.

Για να υπάρξει λαϊκή οικονομία για όλους απαιτείται επίλυση του προβλήματος της ιδιοκτησίας.

Η επιλογή είναι μία: Η αλλαγή των ξεπερασμένων ιστορικά σχέσεων που υπάρχουν στην παραγωγή και εμποδίζουν πια ασφυκτικά, την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Απαιτείται η κοινωνικοποίηση τουλάχιστον των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής στους παρακάτω τομείς:

Ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ορυκτός πλούτος, ορυχεία, βιομηχανίες, ύδρευση, μεταφορές. Κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, του συστήματος συγκέντρωσης, διοχέτευσης και διαχείρισης υλικών πόρων. Του εξωτερικού εμπορίου, του συγκεντρωμένου δικτύου του εσωτερικού εμπορίου. Του τομέα της λαϊκής στέγης. Της έρευνας και της δημοκρατικής πληροφόρησης του λαού.

Απαιτείται αποκλειστικά δημόσιο, ενιαίο και δωρεάν σύστημα εκπαίδευσης, υγείας, πρόνοιας, ασφάλισης.

Εκτιμάμε ότι μπορεί να υπάρξουν τομείς που να μη συμπεριληφθούν στην πανεθνική πλήρη, καθολική κοινωνικοποίηση. Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα μπορεί να συγκροτηθεί ο τομέας του παραγωγικού συνεταιρισμού της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρών επιχειρηματιών σε κλάδους που η συγκέντρωση είναι μικρή. Η ένταξη στους συνεταιρισμούς θα κατανοείται ως συμφέρουσα επιλογή, με βάση την εμπειρία που υπάρχει από τον κλοιό των μονοπωλίων».

«Τόσο ο κοινωνικοποιημένος, όσο και ο συνεταιριστικός τομέας, γενικότερα η παραγωγή και κατανομή πρέπει να ενταχθεί σε ένα κεντρικό πανεθνικό οικονομικό μηχανισμό σχεδιασμού και διεύθυνσης, ώστε να κινητοποιούνται όλα τα μέσα παραγωγής και το εργατικό δυναμικό, να αξιοποιείται κάθε δυνατή οικονομική, διεθνής συνεργασία στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Θα προστατεύεται η εγχώρια παραγωγή και τα συμφέροντα των εργαζομένων από τις όποιες συνέπειες προκύπτουν από τις ανάγκες του εξωτερικού εμπορίου.

Λένε ψέματα ή είναι άσχετοι όσοι υποστηρίζουν ότι κεντρικός σχεδιασμός σημαίνει ότι όλα αποφασίζονται κεντρικά, ότι μειώνεται η ατομική ευθύνη, και η απόδοση στο περιφερειακό και επιχειρησιακό επίπεδο. Κεντρικός σχεδιασμός χρειάζεται για να διαμορφώνει στρατηγικούς στόχους και επιλογές, να ιεραρχεί κλάδους και τομείς, να καθορίζει πού θα συγκεντρώσει περισσότερες δυνάμεις και μέσα. Η υλοποίηση του προγραμματισμού απαιτεί και καταμερισμό κατά κλάδο και περιοχή, και πρώτα απ' όλα εργατικό έλεγχο στη διεύθυνση της κάθε παραγωγικής μονάδας και υπηρεσίας, σε κάθε όργανο διοίκησης.

Η κυβέρνηση, ως όργανο της λαϊκής εξουσίας, θα είναι υποχρεωμένη να εξασφαλίζει τη συμμετοχή του λαού στο νέο και πρωτόγνωρο έργο, να στηρίζει το λαϊκό κίνημα, να στηρίζεται και να ελέγχεται από αυτό μέσα από νέους θεσμούς εργατικού και κοινωνικού ελέγχου.

Η κεντρικά σχεδιασμένη ανάπτυξη της κοινωνίας δεν είναι μια έμπνευση ή ιδέα των κομμουνιστών, είναι ανάγκη που πηγάζει από τις σημερινές απαιτήσεις, πριν από όλα του ανθρώπου που είναι η πρώτη παραγωγική δύναμη. Επιβάλλεται από την ανάγκη να ικανοποιούνται οι διευρυμένες σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Το επιβάλλει η ανάγκη να εξελίσσονται τα μέσα παραγωγής, να αναπτύσσεται η επιστήμη και η τεχνολογία για το όφελος του λαού.

Η λαϊκή εξουσία προωθεί διακρατικές-εμπορικές συμφωνίες και συναλλαγές, συμφωνίες για αξιοποίηση της τεχνογνωσίας, με βάση το αμοιβαίο συμφέρον.

Από τα πρώτα της βήματα η λαϊκή εξουσία θα έχει να αντιμετωπίσει την οργανωμένη εσωτερική και διεθνή αντίδραση. Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ δεν αφήνουν περιθώρια ελιγμών στα κράτη - μέλη.

Η επίλυση αυτού του προβλήματος είναι αναπόφευκτη με στόχο την αυτοδύναμη φιλολαϊκή ανάπτυξη και τη συνεργασία που ωφελεί το λαό.

Το ΚΚΕ ποτέ έως σήμερα, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, δε συμβιβάστηκε με την ιδέα της παραίτησης από τον αγώνα κατά του ξένου παράγοντα. Διαφωνούμε με εκείνους που για πολιτικούς λόγους ή από φόβο και δειλία, καλλιεργούν την άποψη ότι αναπόφευκτα η Ελλάδα θα είναι μόνη ή δε θα είναι σε θέση να χειριστεί το ζήτημα.

Η πρότασή μας είναι ρεαλιστική γιατί συμφέρει το λαό, υπηρετεί τον εργαζόμενο.

Είναι πρόταση που μπορεί να την επιβάλλει η αποφασισμένη λαϊκή πλειοψηφία.

Οι άλλοι, ενδιαφέρονται για την τέχνη της επιβολής της αντιλαϊκής πολιτικής. Εμείς ενδιαφερόμαστε να κατακτάμε και να βελτιώνουμε την τέχνη της αντεπίθεσης, της ρήξης, της ανατροπής.

Κάντε το πρώτο βήμα σήμερα, μαζί μας, σε κοινή δράση, χωρίς να σας ζητάει κανείς να παραιτηθείτε από τις ιδιαίτερες απόψεις σας. Αύριο θα είναι τα πράγματα καλύτερα».