Τα ζητήματα της επικαιρότητας δεν μπορούσαν να βρεθούν έξω από τη συζήτηση της Αλέκας Παπαρήγα με τους δημοσιογράφους.

-- Πριν από λίγες μέρες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Αλαβάνος έκανε μια πρόταση στο ΠΑΣΟΚ, 6 σημείων, αλλά και σε όλα τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, όπως είπε. Θα ήθελα το σχόλιο το δικό σας πάνω σ' αυτά τα 6 σημεία, από τη στιγμή κατά την οποία, τουλάχιστον, για δημόσια «Ολυμπιακή», δημόσια Παιδεία, απλή αναλογική, νομίζω ότι υπάρχει σύμπτωση θέσεων, ανάμεσα στο ΚΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ...

-- Οχι. Υπάρχει σύγκλιση θέσεων ως προς την αντίρρηση μ' αυτά που λέει η κυβέρνηση, που κάνει η κυβέρνηση, αλλά στο διά ταύτα, δεν υπάρχει σύμπτωση. Διότι εμείς λέμε αποκλειστικά δημόσιος φορέας - καταρχήν μιλάμε ευρύτερα - όλων των μεταφορών, για να γίνεται συντονισμός και προγραμματισμός, δεν μπορεί να έχεις ένα πρόγραμμα για το σιδηρόδρομο, ένα για το αεροπλάνο. Τα Μαζικά Μέσα Μεταφοράς θέλουν έναν προγραμματισμό. Εμείς μιλάμε όμως να έχει το μονοπώλιο των εσωτερικών συγκοινωνιών η δημόσια «Ολυμπιακή Αεροπορία», ή δεν ξέρω πώς θα την πούμε. Το μονοπώλιο. Δε θα υπάρχει, ούτε «Aegean», ούτε «Πάνθεον», ούτε «Lufthansa», ούτε τίποτα. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το ξεκαθαρίζει αυτό. Γιατί δε συγκρούεται με την απελευθέρωση της αγοράς. Μιλάει για δημόσια «Ολυμπιακή». Δε λέει όμως αν θα υπάρχει αποκλειστικά μόνον αυτή. Και μάλιστα, επειδή διάβασα και την πρόταση στην «Αυγή» - φαντάζομαι η «Αυγή» αυθεντικά γράφει - μιλάει για μικρότερη «Ολυμπιακή». Που σημαίνει, την παίρνει υπόψη σα μικρότερη γιατί υπάρχει η «Aegean», ή δεν ξέρω, υπάρχει η «Πάνθεον» και τα λοιπά. Αυτό δεν είναι το ίδιο πράγμα. Αυτό το παιχνιδάκι, ότι θα 'χουμε έναν κρατικό φορέα που θα είναι μαζί με άλλες εταιρείες, αυτά είναι αστεία πράγματα. Τα 'χουμε δει και με τη ΔΕΗ, τα 'χουμε δει και με τον ΟΤΕ...

Θα είναι μονοπώλιο, αφού είναι στρατηγικής σημασίας. Μη σας πειράζει ο όρος μονοπώλιο, μιλάμε για καλό μονοπώλιο όχι για κακό μονοπώλιο, αυτά που παλεύουμε εμείς. Δηλαδή, θα είναι ο μόνος φορέας εξυπηρέτησης, να το πω έτσι. Τώρα, διεθνώς βεβαίως, στην Ευρώπη, θα μετέχουν κι άλλοι. Εκεί, θα πρέπει να το αντιμετωπίσει, να έχει και μερίδιο ας πούμε των εξωτερικών συγκοινωνιών.

Δε συμφωνούμε σε πολλά. Ξέρετε, η αντιπολίτευση, όταν φωνάζουν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και καταψηφίζουν νομοσχέδια, θεωρείται ότι συμπράττουν. Κι όμως. Το «όχι» μπορεί να είναι «ναι» στην κυρίαρχη πολιτική.

Τώρα, για να ξεκαθαρίσω το εξής πράγμα, αυτά τα έχουμε ήδη σχολιάσει. Καταρχήν είναι ένα παιχνίδι που κάνει το ΠΑΣΟΚ με το Συνασπισμό. Δηλαδή, το χαρτί της συνεργασίας. Κι οι δυο καταλαβαίνουν ότι έχουν πολλά κοινά σημεία και ότι πρέπει να συνεργαστούν μεταξύ τους, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και το σπέρμα του ανταγωνισμού, ο ένας να ρίξει τον άλλο. Α, λένε, ποιος θέλει να κάνει το κουμάντο στην εργασία ή εν πάση περιπτώσει σ' αυτό το πράγμα. Να αντιπροτείνει το ΠΑΣΟΚ τώρα, για θέματα οικονομίας και τα λοιπά. Επομένως είναι ένα παιχνίδι όλη αυτή η ιστορία. Είναι για τις εντυπώσεις, είναι για να τραβήξουν ψήφους και παίζουν, αν θέλετε, με το λαϊκό αίσθημα, το οποίο, βεβαίως, είναι υπέρ της συνεργασίας, γενικώς, μάλλον υπέρ μιας λαϊκής συνεργασίας και μιας πολιτικής συνεργασίας. Το θέμα όμως είναι, για ποιο σκοπό θα γίνει αυτή η συνεργασία; Εμείς βεβαίως είμαστε υπέρ της πολιτικής συνεργασίας.

Παίζουν... Δηλαδή είναι ένα διαφημιστικό χαρτί και ενδεχομένως είναι ένα προανάκρουσμα, να το λύσουμε αυτό το θέμα, ίσως στο άμεσο μέλλον.

Να βάλω όμως και μια άλλη πλευρά: Μα είναι δυνατόν να συνεργάζεσαι, να βάζεις και να ξεκινάς, την απλή αναλογική, το Αγιον Ορος, την «Ολυμπιακή», τη βάση της Σούδας - αλλά όχι τις νέες εγκαταστάσεις, που από ό,τι έχουμε μάθει έχουν εγκατασταθεί χωρίς να έχει δημοσιοποιηθεί, εν πάση περιπτώσει τις νέες εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή - δηλαδή να παίρνεις αποσπασματικά, πέντε πράγματα και να λες έλα να συνεργαστούμε; Μα η πολιτική δεν έχει μόνο τα πέντε πράγματα. Πάνω στα θέματα της αγροτικής πολιτικής; Πάνω στα θέματα των μικρομεσαίων; Πάνω στα ζητήματα κλαδικής πολιτικής και κλάδων; Είναι συνεργασία αυτή; Παίρνεις 5 σημεία από τον Αγιο Θόδωρο κι ως τη Φανερωμένη, δηλαδή, σα σαλάτα. Αλλά η συνεργασία δεν είναι σαλάτα, έχει κατεύθυνση.

-- Κάνουν κάποιοι λόγο για αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό...

-- Είναι πολλοί που κάνουν λόγο για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και ο καθένας έχει στο νου του διάφορα. Εγώ θα σας θυμίσω το '89, η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού ήτανε να φύγουνε οι «δεινόσαυροι» και να έρθουν νέοι πολιτικοί και φρέσκοι. Εγινε ανανέωση του πολιτικού προσωπικού σε όλα τα κόμματα για διάφορους λόγους. Μετά άρχισε μια πιο σοβαρή συζήτηση, αν χρειάζονται μονοκομματικές κυβερνήσεις ή είναι καλύτερες κυβερνήσεις συνεργασίας και πάλι αυτή η συζήτηση είναι καταχωρημένη τι υπηρετεί καλύτερα την κυρίαρχη πολιτική. Εμφανίστηκαν νέα κόμματα, η Πολιτική Ανοιξη, το ΔΗΚΚΙ, το κόμμα του κυρίου Αβραμόπουλου, το κόμμα του κυρίου Μάνου, που δεν επιβίωσαν. Μέχρι τώρα έχει κρατήσει ο ΛΑ.Ο.Σ. Ο ΣΥΝ έγινε ΣΥΡΙΖΑ θεωρήθηκε και αυτό αλλαγή, ότι είναι ένα νέο πείραμα. Εν πάση περιπτώσει, πόσο νέο είναι, είναι ένα άλλο θέμα. Αν το πάρουμε έτσι έχουν γίνει πολλές τέτοιες αλλαγές επιδερμικές.

Επομένως η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού για εμάς έχει ένα γνώρισμα, τα δύο κόμματα - η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - να φτάσουν στο κατώτατο δυνατό όριο όχι μόνο γιατί είχαν σκάνδαλα, γιατί οι υπουργοί ήταν έτσι ή αλλιώς, για το ήθος, το ύφος της διακυβέρνησής τους, αλλά για την ουσία της πολιτικής τους. Τη στρατηγική των τεσσάρων ελευθεριών του Μάαστριχτ, τη στρατηγική της ελληνοαμερικανικής συμμαχίας, τη στρατηγική των ιδιωτικοποιήσεων, της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων κλπ. Αυτό είναι μία πραγματική ορατή αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, και θα το πούμε καθαρά, να συνοδεύονται από δύο παράγοντες, πρώτα πρώτα την ενδυνάμωση του εργατικού κινήματος, της κοινωνικής συμμαχίας με την αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους, το δυνάμωμα του νεολαιίστικου και του γυναικείου κινήματος και ταυτόχρονα την ουσιαστική ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Αυτά είναι στοιχεία τα οποία εγγυώνται μια αλλαγή του πολιτικού σκηνικού που θα οδηγήσει σε μία αλλαγή πολιτικής, γιατί άλλη λύση υπάρχει.

Αλλά άλλη λύση σημαίνει άλλη πολιτική γραμμή κατεύθυνσης που απαντάει στο ερώτημα, με το λαό ή με τα μονοπώλια. Η άλλη κατεύθυνση είναι με το λαό και σε αντίθεση με τα μονοπώλια.

--Για τις εξελίξεις στο Σκοπιανό, ένα σχόλιο...

-- Ακούμε ότι η κυρία Μπακογιάννη, υπουργός Εξωτερικών, συναντιέται με την κυρία Ράις και συζητάνε για το θέμα αυτό. Ε, τώρα μπορεί να περιμένει κανείς καλό; Ε, δεν περιμένουμε. Και θα ακούσουμε, αυτά που ακούμε, τις δημόσιες δηλώσεις, είναι τυποποιημένα πράγματα, «της είπαμε τις θέσεις μας και μας είπε να επιταχυνθεί η λύση», αυτά είναι τυποποιημένα. Τι τώρα συμφωνήθηκε, ποια θα είναι ανταλλάγματα ή όχι, πού να ξέρει κανείς... Πάντως εμείς δεν εμπιστευόμαστε καθόλου τους συμμάχους της κυβέρνησης. Δεν είναι πραγματικοί σύμμαχοι, αυτό που λέμε της Ελλάδας ή του ελληνικού λαού. Ανησυχούμε με αυτές τις συναντήσεις, τις πολλές.